Τα χαρισματικά και τα κανονικά όρια της Εκκλησίας ήγουν Πεντηκοστή και θεία Ευχαριστία (7)

Συνέχεια από Παρασκευή, 9 Φεβρουαρίου 2018

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

3. H κοινωνία μεταξύ των Χριστιανών στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος στην Α' επιστολή του αναφέρεται στην κοινωνία μεταξύ των χαρισματούχων στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και γενικά στη ζωή της Εκκλησίας, συνδέοντας τη θεωρία του φωτός με την κοινωνία των μελών της Εκκλησίας, την κοινωνία του Αίματος του Χριστού και την κάθαρση της καρδίας: «ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.» (Α’ Ιω. α’, 7).

Αναλύοντας αυτά τα χωρία βλέπουμε ότι ο Χριστός είναι Φως: «Ό φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον» (Α’ Τιμ. στ’, 16). Αυτό το Φως είναι το Φως της θεότητος, που είναι Φως του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις Μαθητές στο όρος Θαβώρ είδαν τη δόξα του Χριστού ως Φως, καθώς επίσης είδαν τη φωτεινή νεφέλη, το Άγιον Πνεύμα και άκουσαν την φωνή του Πατρός. Όσοι αξιώθηκαν να δουν τον Θεό, τον είδαν ως Φως και μάλιστα είδαν υπέρ νόησιν και υπέρ αίσθησιν τρία Φώτα, τα οποία περιχωρούνται μεταξύ τους. Έτσι κατέληξαν στην ορολογία ότι τα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος έχουν την ίδια ουσία, την ίδια ενέργεια και υπάρχει αλληλοπεριχώρηση μεταξύ τους.

Οι Χριστιανοί, τα μέλη της Εκκλησίας, είναι μέλη του Σώματος του Χριστού και ζουν μέσα στο Φως˙ μετέχουν τού Φωτός κατά διαφόρους βαθμούς. Με αυτήν την έννοια γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης να περιπατή κανείς μέσα στο Φώς. Πρόκειται για μια πορεία μεθέξεως του Φωτός, πορεία από δόξης σέ δόξα, από Χάριτος σε Χάριν, ανάλογα με την κατάσταση του ανθρώπου πού γίνεται με τη συνέργεια Θεού και ανθρώπου, αφού ο Θεός ενεργεί και ο άνθρωπος συνεργεί.

Όσοι περιπατούν μέσα στο Φως του Θεού έχουν κοινωνία και μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η κοινωνία δεν είναι ανθρώπινη και συναισθηματική, αλλά κοινωνία εν τω Φωτί με τη μέθεξη της ακτίστου Χάριτος του Θεού, εν τω Σώματι του Χριστού. Είναι κοινωνία Χάριτος και όχι κοινωνία προσώπων. Αυτό μας υπενθυμίζει την εμπειρία που απέκτησε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης την ήμερα της Πεντηκοστής, διότι διά του Αγίου Πνεύματος οι Μαθητές έγιναν μέλη του Σώματος του Χριστού, έφθασαν στην εμπειρία του ακτίστου Φωτός, μέσα στο Σώμα του Χρίστου και ως μέλη του δεδοξασμένου Σώματος του Χριστού απέκτησαν και κοινωνία, ενότητα μεταξύ τους.

Έτσι την ήμερα της Πεντηκοστής πραγματοποιήθηκε ο λόγος του Χριστού που καταγράφηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη ότι θα έλθη το Άγιον Πνεύμα, το Πνεύμα της αληθείας το όποιο θα τους οδηγήση «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιω. ιστ’, 13) και τότε «πάντες εν ώσιν», «ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία», «ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμεν», «ώσι τετελειωμένοι εις εν», «ώσι μετ’ εμού, ινα θεωρώσι την δόξαν την εμήν» (Ιω. ιζ’, 19-24).

Με τέτοιες ουσιαστικές προϋποθέσεις, έχοντας το Άγιον Πνεύμα, ζώντας μέσα στο Σώμα του Χριστού, μετέχοντας του θείου Φωτός, το Αίμα του Χριστού καθαρίζει τη συνείδηση των ανθρώπων από τα νεκρά έργα. Τότε η μετοχή στη θεία Ευχαριστία και η κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού καθαρίζει τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία, δηλαδή είναι μετοχή στη δόξα του Θεού «εν προσώπω Ιησού Χριστού» (Β' Κορ. δ', 6, Εβρ. θ', 14, A' Ιω. α', 7). Η κάθαρση της συνειδήσεως δεν είναι ηθική και συναισθηματική, αλλά συμμετοχή στη δόξα του Θεού.

Άλλωστε, η αμαρτία, κατά τον Απόστολο Παύλο, είναι στέρηση της δόξης του Θεού, κατά τον λόγο του «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ. γ', 23), οπότε η μετοχή στη δόξα του Θεού μέσα στην Εκκλησία, που είναι το Σώμα του Χριστού, με την κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι απομάκρυνση της αμαρτίας.

Έτσι καταλαβαίνουμε εμπειρικά και αγιοπνευματικά τη σχέση μεταξύ του ιερού θεσμού της Εκκλησίας, των όρων και των κανονικών διατάξεων, των πνευματικών χαρισμάτων και του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας.

Τέλος 3^ου κεφαλαίου

(Συνεχίζεται)

H ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΣΗ. Η ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΘΑΡΣΗ. Ο ΝΟΥΣ ΕΠΕΣΕ ΚΑΙ Ο ΝΟΥΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ.