Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

ΠΕΡΙ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ. Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ.

Οι οργανωσιακοί νίκησαν κατά κράτος την Ορθοδοξία, τα σημεία είναι ξεκάθαρα. Τα παιδιά του Τρεμπέλα. Και γράφουν θεολογία, διότι δεν μπορούν να γράψουν ιστορία. Ανήκουν σε κάποιο κεφάλαιο μιάς ιστορίας που την γράφουν άλλοι, πρίν απ’αυτούς, γι’αυτούς. Για τα παιδιά της πλάνης. Τον τελευταίο καιρό, η αλήθεια της σωτηρίας μας δέχθηκε δύο ακόμη θανάσιμα χτυπήματα. Ένα από την αγέλη του Ζηζιούλα και το περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, και το άλλο από τον Τρικαμηνά, τόν Θεοδωρίτη. Ο οποίος κατάντησε τον καυμένο τον Θεόδωρο Στουδίτη ανέκδοτο. Το εξής διάσημο ανέκδοτο: Ο Μπόμπος δίνει εξετάσεις στην ζωολογία και αδιάβαστος αποφασίζει να διαβάσει για ένα μόνο ζώο στην τύχη. Διαβάζει για το μυρμήγκι. Στο διαγώνισμα όμως πέφτει ο Ελέφαντας. Απτόητος λοιπόν γράφει: ο Ελέφαντας είναι το πιο μεγάλο ζώο που ζεί στην γή, στην γή όπου ζεί και το μυρμήγκι. Το μυρμήγκι……

Τι λέει ο Ζηζιούλας, ο μεγαλύτερος εν ζωή Θεολόγος. Έχει περάσει τα 80 ήδη.Στό κείμενο, Αλήθεια, ανεκτικότητα, Μονοθεϊσμός: Καταγγέλλει κατ’αρχάς τον φονταμενταλισμό ο οποίος, κατά την γνώμη του ισχυρίζεται ότι κατέχει την αλήθεια. Διότι η αλήθεια γι’αυτόν είναι κάποιο αντικείμενο ή δόγμα. Και συνεχίζει ο μεγαλύτερος: «Αλήθεια είναι η διακήρυξη του Χριστού [το μήνυμα, το κήρυγμα, η πληροφορία] «Εγώ ειμί ή Αλήθεια»! Η αλήθεια λοιπόν συνδέεται με τρείς προϋποθέσεις [δεν είναι ο Κύριος, δεν είναι απροϋπόθετος]: α) τον αποφατισμό. Η αλήθεια υπερβαίνει πάντοτε τον τρόπο με τον οποίο την εκφράζουμε. [Εκτός του γεγονότος ότι είναι λόγος του Πλάτωνος, τι μας λέει: Γι’αυτό κυττάξτε το ΠΡΟΣΩΠΟ που προσπαθεί να την εκφράσει, έστω ατελώς. ΕΜΕΝΑ. Η αλήθεια είναι τρόπος υπάρξεως της αλήθειας. Μιμητές μου γίνεσθε]. β) Την Εκκλησιολογία: η αλήθεια αποτελεί γεγονός κοινωνίας, δεν επιβάλλεται άνωθεν [Συνέργειας και καρπός βιασμού λέγεται μεγαλύτερε] αλλά, αναδύεται (σαν την Αφροδίτη) μέσα από την ελεύθερη διακίνησή της στο σώμα της Εκκλησίας [όπως διακινούνται και τα ναρκωτικά. Μαφιόζε. Η Εκκλησία δεν είναι η Εκκλησία του Δήμου των Αρχαίων Αθηνών μεγαλύτερε, φαίνεται πώς θυμάσαι ακόμη τα νειάτα σου]. γ) Την εσχατολογία. Η Αλήθεια αποκαλύπτεται στην πληρότητα της στά έσχατα [Ο Χριστιανικός Μανιχαϊσμός. Στα έσχατα επιτυγχάνεται η τελική νίκη του Αγαθού, στον αιώνιο Ισάξιο σκοτεινό αντίπαλο. Ο Μανιασμένος ταύρος μεγαλύτερε δεν έχει σχέση με την Μανική αγάπη του Πατρός]. Τότε που θα βλέπουμε τον Θεό [Όλοι μας] πρόσωπο προς πρόσωπο [Τότε που δεν θα υπάρχει πλέον δυνατότης Μετανοίας. Εκεί μας οδηγεί η κατάργηση της αφέσεως των αμαρτιών από την Θ.Ευχαριστία, των Οικουμενιστών. Στο προμελετημένο έγκλημα του Εωσφόρου]. Ενώ τώρα βλέπουμε ως εν εσόπτρω εν αινίγματι (Α Κορ 13.12) Ο Απόστολος μιλά για όλους μας, όχι για τους Αγίους, μεγάλε. Ο ίδιος ανέβη μέχρι Τρίτου Ουρανού, διδάσκει το Ευαγγέλιο που παρέλαβε από τον ίδιο τον Χριστό. Πώς το παρέλαβε πλάτη με πλάτη; Μήπως κρύβονται προσωπικά δεδομένα σ’αυτά τα πλατύσκαλα; Και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ολοκληρώνει την δικαίωσή του: «Σκιά τά τής Π.Δ εικών τά τής Νέας, αλήθεια ή των μελλόντων κατάστασις» Αυτές είναι οι τρείς διαστάσεις του χρόνου αγαπητέ Ζηζιούλα! Ο Κύριος καινά ποίησε τα πάντα, και τον χρόνο, αγαπητέ Ζηζιούλα. Ο Καιρός δεν είναι χρόνος. Αίρεση σημαίνει εκτός των άλλων και η αφαίρεση, απόσπαση, ενός χωρίου από την συνέχεια του και η χρησιμοποίησή του κατά βούλησιν. Είναι απαγωγή και κακοποίηση μικρών αποσπασμάτων των Γραφών. Για πρόσεξε τα προσωπικά δεδομένα φίλε! 

Εμφανίστηκε όμως και ο Τρικαμηνάς, με μία οφειλόμενη δεύτερη απάντηση στον Νούση. Στην απάντησή του επαναλαμβάνει έναν λόγο του Ζηζιούλα που χρησιμοποιείται από τον Νούση σαν επιχείρημα, θέλοντας να καταγγείλλει το ανυπόστατο του λόγου: ο Άγιος οράται από τον Κύριο υπερχρονικά μέσα από την τελική οντολογική του κατάταξη και κατάσταση στην Βασιλεία του Θεού, λέει ο Ζηζιούλας. [Πώς συμβαδίζουν οντολογία και κατά Χάριν σωτηρία, βασανισμένε Ζηζιούλα;]. Καταρρίπτοντας το επιχείρημα του Νούση και τον Λόγο του Ζηζιούλα, ο Τρικαμηνάς γράφει θριαμβευτικά: Στην Βασιλεία του Θεού θα καταταγούν κατά την Δευτέρα Παρουσία οι Άγιοι, τώρα κατετάγησαν στον παράδεισο. Δεν είναι το ίδιο, Τρικαμηνά, μ’αυτό που λογίζεται ο Ζηζιούλας; Ποια είναι η διαφορά, ότι έβαλες τους Αγίους να παίζουν τα παραδείσια πτηνά; Γι’αυτό προσθέτεις; Οι Αγιοι δύνανται να πρεσβεύουν στον Θεό και για τους επί γής ανθρώπους λόγω της οικειώσεως και εγγύτητος με τον Θεό. [Λόγω της θέωσης. Εκτός από τον άτυχο Στουδίτη και το πηδάλιο διάβασες ποτέ σου το Ευαγγέλιο; Δεν είπε στους μαθητές Του, φεύγω για να σας ετοιμάσω τόπο να έλθετε; Σε μπερδεύει ο ληστής στον Σταυρό; Δηλαδή ο Κύριος δεν είναι πανταχού παρών. Όταν ενσαρκώθηκε άδειασε η Αγία Τριάδα; Ο παράδεισος δεν είναι παληά ιστορία; Τι έκανε ο Κύριος με την ενσάρκωση του; Μας ελευθέρωσε από την αμαρτία. Η αμαρτία είναι η προϋπόθεση, η αιτία της ενσαρκώσεως; Ανακαίνισε το ερείπιο; Τον άνθρωπο;!]

Το καλύτερο όμως βρίσκεται στην συνέχεια: Η οικείωσις είναι η ομοίωσις κατά το ανθρώπινο δυνατόν η οποία έγινε εδώ στη γή! Μας αποκατέστησε το καθ’ομοίωσιν το οποίο είχε αποκλείσει η αμαρτία, από το κατ’εικόνα, έρριξε τον μεσότοιχο που χώριζε την εικόνα από την ομοίωση; Αυτά δεν διδάσκει και ο Γιανναράς: ΚΑΙ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ; Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ; ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ; Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ, που είναι Τρικαμηνά; 

Γιατί όταν μιλάς για τους αγίους, ακουμπάς με το δάχτυλο το στήθος σου; «οι Άγιοι επαύξησαν το τάλαντο». Τα τάλαντα είναι τα χαρίσματα; Δεν είναι ο αγρός ο οποίος θα δεχθεί τον Λόγο του Κυρίου; Κρύβεται το χάρισμα; Θάβεται; Όπως το τάλαντο;
Δεν βγαίνουν μόνον Άγιοι από τα σπήλαια, ούτε φορούν την Μίτρα μόνον Άγιοι! 

Αμέθυστος.

13 σχόλια:

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Εξέρχονται και θηριώδεις(/κτηνώδεις)/δαιμονιώδεις(νόες).Ας προσεχθή αυτό το σημείο.Δεν είναι τόσο απλά/απλο'ι'κά/απλουστευτικά τα πράγματα ώστε να αρκούμεθα(επιβάλλοντάς τη μάλιστα..)'στο θεολογισμό,την ιδιότυπη αυτή άρνηση(από τη λήθη)πίστεως.

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Ψευδαδελφικές,ψευδώνυμες,αγγελόμορφες,ευχάριστες ανακοινώσεις παγκοσμιοποιημένου ενδιαφέροντος 'μπορεί να είναι.Με τον Κύριο το Μεγάλο Απόντα(και το Μόνο..),όμως,είναι αδύνατο να συνιστούν και εμπεδώνουν χριστιανική ζωή και πίστι.

Ανώνυμος είπε...

ΡΕ ΛΕΒΈΝΤΕς ΕΔΏ ΤΥΧΑΊΑ ΜΠΉΚΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟ 0,1% ΤΟΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΥΘΕΙ ΜΕ ΜΙΤΡΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ;

ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΟΡΕ;

ΠΕΙΝΑΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ 0,9% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ.

ΕΜΑΣ ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΥΤΑ;

ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΡΕ ΜΟΥΧΛΕΣ.

amethystos είπε...

Ενας χρυσός κανόνας τού σχολιασμού είναι νά λέμε πράγματα πού μπορούμε νά τά πούμε καί μπροστά στόν σχολιαζόμενο. Οσο γιά τήν ουσία τού σχολίου, θυμήσου μιά έκφραση. ΤΟΝ ΒΑΡΑΒΒΑ....ΤΟΝ ΒΑΡΑΒΑ. Εμείς τήν έχουμε στόν νού μας.
Γονάτησες φίλε από τήν κακουχία; Μάθε ότι οι χριστιανοί γονατίζουν πρίν τούς βρεί κακουχία.

χαλαρωσε είπε...

μαλλον δεν εχεις ακουσει μεγαλε οτι οι κουκουεδες τον πολυ κοσμο τον αποκαλουν ...μαζα....κατα το θελημα μας θα λαβουμε

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Η χριστιανική πίστι δεν είναι υπεραγορά ιδεών ούτε πολυιατρείο προς κάθε πονεμένο,ενδιαφερόμενο(=περίεργο),για κάθε χρήση ούτε εκδοτικοί οίκοι/εκδόσεις ούτε επιστημονικά συνέδρια.Ούτε,καν,πολιτισμ(τ)ικό φαινόμενο/ούτε πολιτισμ(τ)ική κατηγορία.Δεν είναι...''φιλάνθρωπη'' από την άποψη που θέτεις.'Βρίσκεται εκτός πλαισίου της εξάρτησης από το τι προηγείται και το τι επακολουθεί.Δεν είναι πρυτανείο συσσιτίων,σίτισης.Κοινωνικός θεσμός.Φιλανθρωπικός οργανισμός.Οργάνωση κοινωνικής προνοίας.Είναι η πίστι των Αγίων.Η οδός της σωτηρίας,της σωτηρίας μας.Ο χρυσοῦς κανών της πνευματικής ζωής,της πραγματικής ζωής και της πραγματικής(,)(της)πνευματικής ζωής.Το υπόλειμμα των ανθρώπων της πραγματικότητας.Νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων,φίλε ''Ανώνυμε''.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το blog. Με τα δικά μου μάτια βλέπω να κανεις πολύ καλή προσπάθεια. Με αναπάυει το γεγονός ότι υπάρχουν ορθόδοξοι που καταλαβαίνουν τον κίνδυνο του οικουμενισμού.
Μία ερώτηση και μία παρατήρηση. Πρώτα η ερώτηση: Έχεις σπουδάσει θεολογία σε πανεπιστημιακά έδρανα;
Και η παρατήρηση: Προσπάθησε να είσαι πιο ευγενής όταν αναφέρεσαι είτε στους οικουμενιστές είτε στους υπέρ του δεόντος ζηλωτές. Συνέχισε να μας διαφωτίζεις για την "θεολογία" των δύο πλευρών. Στο παρόν όμως άρθρο νομίζω ότι καποιες εκφρασεις σου όπως "μεγάλε" σε αδικούν. Νομίζω ότι δεν το κάνεις συστηματικά αλλά δεν μπορούσα να μη ντο αναφέρω. Και αυτά σου τα λέει κάποιος που και ο ίδιος ήταν συνηθισμένος σε τέτοιες εκφράσεις. Καλό πνευματικό αγώνα. Η παναίρεση του οικουμενισμού θα καταπέσει σαν τραπουλόχαρτο. Είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούν Φώτιοι και Παλαμάδες που θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.

amethystos είπε...

Αγαπητέ ζούμε σέ εποχή υπέρτατης ύβρεως. Είναι πλέον απροσμέτρητη η σκοτεινιά ορισμένων ψυχών. Καί ακριβώς μόνον ο θυμός έχει τήν θέση του απέναντι σ' αυτά τά σκότη. Ευχαριστούμε.

Ανώνυμος είπε...

Ο θυμός δεν είναι πάθος που καλό είναι να αποβάλλουμε;
Μαζί σου είμαι. Και όχι εναντίον σου. Συνέχισε τον καλό αγώνα.

amethystos είπε...

Πρέπει νά τόν στρέψουμε εναντίον τού αληθινού εχθρού καί τών παιδιών του.

Ανώνυμος είπε...

Μάχη εναντίον του μισάνθρωπου Σατανά, μάχη ενάντια στα πάθη, αποτροφή στην αμαρτία και στο ψεύδος, αγάπη στον πεπτοκώτα άνθρωπο μήπως και διορθωθεί. Αυτό δεν λένε οι πατέρες; Μίσησε την αμαρτία και αγάπα τους αμαρτωλούς; Ένας πολύ καλό πνευματικός μου είπε για πιο λόγο κάποιοι προωθούν τον οικουμενισμό και εξεπλάγην. Εγώ πίστευα από τον ζηλωτισμό μου ή από τα δικά μου τα πάθη ότι είχαν γίνει πειθήνια οργάνα του Διαβόλου και στόχο είχαν να διαλύσουν τα παντα. Ξέρεις τι μου είπε λοιπόν; ότι πίσω από τους υποκινητές του οικουμενσιμού κρύβεται η υπερηφάνεια. Ότι θέλουν δηλαδή οι οικουμενιστές λόγω ματαιότητας να τους θυμάται η ιστορία σαν κάποιους που έκαναν κάτι σπουδαίο-την ένωση των εκκλησιών δηλαδή. Και εκεί ακριβώς συντελέστηκε μέσα μου μία αλλαγή. Βλέπω τους οικουμενιστές σαν αμαρτωλούς που από το συνηθισμένο πάθος της υπερηφάνειας πάνε να διαλύσουν τα πάντα και φτάνουν μέχρι και να υβρίζουν τα θεία. Και φυσικά έχουν το κατάλληλο συγκοντάρισμα από τον έξω απ'εδώ. Άλλο που δεν θέλει και αυτός. Εγώ προσωπικά αν είχα τις δικές σου γνώσεις πάνω στο θέμα (γιάυτό σε ρώτησα αν έχεις σπουδάσει θεολογία)θα εστιαζόμουν μόνο στην κριτική στις πράξεις τους για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Συγνώμη αν προσπαθω να φανώ δάσκαλος ενώ δεν έχω βγάλει το δοκάρι από το μάτι μου. Φυσικά θα μπορούσε η δική σου αντιμετώπιση να είναι η πιο ενδεδειγμένη και εγώ να είμαι λάθος. Να είσαι πάντα καλά.

amethystos είπε...

Αυτή η αιώνια αγαπημένη όλων μας. Η κενοδοξία. Αυτό τό ''Σάν θεοί θά είστε'' αντηχεί ακόμη μέσα μας. Καί τά πάθη μας είναι οι κούκλες της. Η χαρά της. Μάς είναι πολύ δύσκολο νά καταλάβουμε ότι παίρνει τήν θέση τής ψυχής μας. Οτι τό αληθινό της πρόσωπο, άν δέν ελευθερωθούμε, θά τό δούμε στήν κόλαση τής αιώνιας καταδίκης. Κανείς δέν μάς προειδοποιεί πλέον.

Ανώνυμος είπε...

Δόξα τω Θεώ μερικοί έχουν συνείδηση, κάνουν πνευματικό αγώνα και με την κατάλληλη βοήθεια καταλαβαίνουν τα λάθη τους. Αυτούς τους προειδοπιεί η συνείδηση τους. Φυσικά τέλειος δεν γίνεται ποτέ κανείς. Ο πνευματικός αγώνας γι' αυτούς τους ανθρώπους δεν σταματά ποτέ. Και αν κάποτε πέφτουν, έχουν την δύναμη να ξανασηκωθούν γιατί ελπίζουν σε Αυτόν που παίρνει πάνω Του τις αμαρτίες τους.