Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. Ο ΘΕΜΕΛΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ


Μακαρίου τού Αιγυπτίου ομιλίαι πνευματικαί, ομιλία 11,3-4

«Η ψυχή χρειάζεται Θεϊκό λυχνάρι, τό Άγιο Πνεύμα, πού κοσμεί τόν σκοτεινό οίκο, τόν φωτεινό ήλιο τής δικαιοσύνης, πού φωτίζει καί ανατέλλει στήν καρδιά. Χρειάζεται νά έχει η ψυχή όπλο μέ το οποίο κερδίζει τόν πόλεμο. Διότι καί εκεί πού λέει η Αγία Γραφή γιά την χήρα πού έχασε τήν δραχμή, πρώτα άναψε τό λυχνάρι, έπειτα φωτίστηκε τό σπίτι καί έτσι αφού φωτίστηκε τό σπίτι καί αναφθηκε τό λυχνάρι, βρέθηκε η δραχμή, πού ήταν χωμένη μέσα στήν κοπριά καί στήν ακαθαρσία καί στή γή. Καί η ψυχή λοιπον τώρα, δέν μπορεί μόνη της νά βρεί τούς λογισμούς της καί νά τούς ξεχωρίσει, αλλά, όταν αναφθεί τό Θεϊκό λυχνάρι, φωτίζει μέσα στό σκοτεινό σπίτι καί τότε βλέπει τούς λογισμούς της [τόν Δαυΐδ], μέ ποιό τρόπο είναι χωμένη μέσα στήν ακαθαρσία καί τόν βούρκο τής αμαρτίας».

Μέ άλλα λόγια, τό αληθινό χάρισμα τής μετανοίας γίνεται αισθητό όταν ανάψει αυτός ο λύχνος στή ψυχή μας μέ τήν ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος μέσα μας, οπότε αρχίζει νά μάς αναδημιουργεί [όχι νά μάς ανακαινίζει, πού είναι η σύγχρονη αίρεση]. Στήν αρχή ο Θεός μάς έπλασε κατά τήν εικόνα κάι τήν ομοίωσή Του. Ενεφύσησε τήν πνοή τής ζωής στό πρόσωπο τού ανθρώπου καί τόν κατέστησε ζωντανό πνεύμα (όχι ζωοποιό, γιατί μόνο ο Κύριος είναι ζωοποιό Πνεύμα). Τώρα αυτή η νέα πνοή στήν καρδιά μας συνιστά τήν αρχή μιάς καινής κτίσεως, τήν ανάπλαση τού προσώπου μας.

Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ, ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΣΕΛ 190-191. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άλλη ενέργεια είναι η πνοή ζωής που ενεφύσησε στο πρόσωπο των πρωτόπλαστων ο Θεός και άλλη αυτή που αναβλύζει από την καρδιά μας και μας αναγεννά;Το ζώσα ψυχή πως πρέπει να το εκλάβουμε;

amethystos είπε...

Σάν τήν ψυχή. Μέ τήν πνοή ζωής πέσαμε. Στήν ανακαίνιση τής πνοής στηρίζεται η φιλοσοφία τού Προσώπου. Αλλά ο Κύριος ενανθρώπισε μάς έδωσε Μυστήρια, δώρα. Μάς υιοθετεί. Προχωρά σέ νέα δημιουργία.

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα είναι ότι στην πνοή των πρωτόπλαστων αναγνωρίζεται ενέργεια του Πνεύματος.Το "ζώσα" σημαίμει μετοχή στην ζωοποιό δύναμη του Πνεύματος.Αυτή η ζωή που έδινε τότε η ενέργεια του Πνεύματος δεν ήταν το εύ είναι; δεν ήταν η αγιότης;Ποια η διαφορά της τότε πνοής από την ενέργεια της υιοθεσίας μετά την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης από τον Λόγο του Θεού;

amethystos είπε...

Τό θέμα είναι ότι είναι κοινή άκτιστη ενέργεια τής Αγίας Τριάδος. Τί δουλειά έχει μέ τήν Πεντηκοστή. Γιατί νά ενανθρωπήσει αφού μάς είχε ήδη δώσει τήν αγιότητα. Αυτές τίς συκοφαντίες διαδίδει ο Κάλλιστος Γουέαρ. Τό εύ είναι δέν είναι η αγιότης. Είναι η σωφροσύνη, άς πούμε.

Ανώνυμος είπε...

Θα πρέπει να μου εξηγήσεις το νόημα της πρώτης ενότητος του δεύτερου λόγου των ευρισκομένων του Συμεώνος του Νεόυ Θεολόγου.