Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

“Εμείς ο Λαός”, (“We The People”): Η Ομιλία Τράμπ στον ΟΗΕ και η αποδόμηση της στρεβλής Παγκοσμιοποίησης

US President Donald J. Trump walks away from the podium after speaking during the opening session of the General Debate of the 72nd United Nations General Assembly at UN headquarters in New York, New York, USA, 19 September 2017. The annual gathering of world leaders formally opens 19 September 2017, with the theme, β€˜Focusing on People: Striving for Peace and a Decent Life for All on a Sustainable Planet.' EPA, ANDREW GOMBERTUS President Donald J. Trump walks away from the podium after speaking during the opening session of the General Debate of the 72nd United Nations General Assembly at UN headquarters in New York, New York, USA, 19 September 2017. The annual gathering of world leaders formally opens 19 September 2017, with the theme, β€˜Focusing on People: Striving for Peace and a Decent Life for All on a Sustainable Planet.' EPA, ANDREW GOMBERT

Του Δημήτρη Γ. Απόκη* 


«Για να το θέσω απλά, συναντιόμαστε σε μια στιγμή μεγάλης προοπτικής και μεγάλου κινδύνου…» «Για να υπερκεράσουμε τους κινδύνους του παρόντος και για να επιτύχουμε την υπόσχεση του μέλλοντος, πρέπει να ξεκινήσουμε από τη σοφία του παρελθόντος. Η επιτυχία μας εξαρτάται από ένα συνασπισμό ισχυρών και ανεξάρτητων εθνών που υιοθετούν την κυριαρχία τους, προωθούν την ασφάλεια, την ευημερία και την ειρήνη για τον εαυτό τους και για τον κόσμο. Δεν αναμένουμε διαφορετικές χώρες να μοιράζονται την ίδια κουλτούρα, παραδόσεις ή ακόμη συστήματα διακυβέρνησης. Αλλά αναμένουμε όλα τα έθνη να σεβαστούν αυτά τα δύο κυριαρχικά καθήκοντα: το σεβασμό των συμφερόντων των λαών τους και τα δικαιώματα όλων των άλλων ανεξάρτητων εθνών.» 

Ντόναλντ Τράμπ, Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ηνωμένα Έθνη, 19 Σεπτεμβρίου, 2017. 

Η χθεσινή ομιλία του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τράμπ, ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, όπως ξεκάθαρα προκύπτει από το πιο πάνω απόσπασμα διαμορφώνει το ιδεολογικό πλαίσιο της μιας πλευράς στην σε εξέλιξη σύγκρουση ανάμεσα στην στρεβλή παγκοσμιοποίηση και τα έθνη κράτη με τους λαούς τους τα οποία επιθυμούν να διατηρήσουν ζωντανά και να παραδώσουν στις νέες γενιές, την ιστορία τους, τα ήθη και έθιμά τους, και πάνω από όλα να προστατέψουν τα συμφέροντα των λαών τους. 

Η μάχη αυτή θα είναι σκληρή και από την έκβασή της θα κριθεί συνολικά το μέλλον του πλανήτη. 

Το τελευταίο διάστημα πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για μια τάση συνθηκολόγησης από την πλευρά του Αμερικανού Προέδρου με το κατεστημένο και τους υπαλλήλους της στρεβλής παγκοσμιοποίησης. Η χθεσινή ομιλία του Προέδρου Τράμπ, ίσως η πιο ειλικρινής και ωμή ομιλία που έχει κάνει Αμερικανός Πρόεδρος στη συγκεκριμένη αίθουσα εδώ και δεκαετίες βάζει τέρμα στις αιτιάσεις αυτές και δείχνει ότι ο βασικός κορμός της ατζέντας με βάση την οποία, ανέλπιστα για πολλούς, εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ, παραμένει ζωντανή, προς μεγάλη απογοήτευση των απανταχού ηγεσιών που τελούν υπό το μισθολόγιο ενός σαθρού και υπό κατάρρευση συστήματος. 

Η Αποστολή του Ντόναλντ Τράμπ…

 Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος όσο αφορά το πώς βλέπει την αποστολή του. Παραθέτοντας τις τρίτες πρώτες λέξεις του πλέον δημοκρατικού και παλαιότερου εν ενεργεία Συντάγματος στον πλανήτη, του Συντάγματος των ΗΠΑ, “We the People” (εμείς ο λαός) ξεκαθάρισε ότι η αποστολή του είναι να δώσει την εξουσία πίσω στον απλό πολίτη. Και εκλέχθηκε για να κάνει ακριβώς αυτό και για να προωθεί πάντα τα συμφέροντα των ΗΠΑ πρώτα και πάνω από όλα, “America First”. 

Το Δόγμα Τράμπ… 

Αυτό όμως για τον πρόεδρο Τράμπ, σε αντίθεση με την παγκόσμια προπαγάνδα από τα παπαγαλάκια της στρεβλής παγκοσμιοποίησης δεν σημαίνει επιβολή έναντι των υπολοίπων ανεξάρτητων αι κυριάρχων κρατών στον πλανήτη. 
Το δόγμα του Αμερικανού Προέδρου είναι μια σκληρή μάχη για την υπεράσπιση των ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών με αυτούς που προωθούν μια εξαφάνιση της ιστορίας, μια εξαφάνιση της διαφορετικότητας παραδόσεων και αξιών, μια εξαφάνιση της εθνικής κυριαρχίας, στο βωμό μιας ισοπέδωσης κάθε έννοιας ανεξαρτησίας λαών και εθνών εμπρός στο συμφέρον ενός συστήματος που η μόνη αξία στην οποία πιστεύει είναι η δική του επιβίωση και ευημερία. 
Το δόγμα του Προέδρου Τράμπ, και το σύστημα τον μισεί θανάσιμα, και μόνο για το γεγονός τολμά να το εκφράσει πόσο μάλλον να το εφαρμόσει είναι απόλυτα διαυγές. Ισχυρά και κυρίαρχα έθνη επιτρέπουν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικές αξίες, διαφορετικούς πολιτισμούς, και διαφορετικά οράματα, να συνυπάρξουν, αλλά και συνεργαστούν στη βάση αμοιβαίου σεβασμού. Ισχυρά και κυρίαρχα έθνη επιτρέπουν στους λαούς τους να οικειοποιηθούν το μέλλον τους και να καθορίσουν το πεπρωμένο τους. 
Για τον Πρόεδρο Τράμπ, υπεύθυνος ηγέτης είναι εκείνος που βλέπει ως υποχρέωσή του να υπηρετεί τους πολίτες της χώρας του, και για τον οποίο το κράτος – έθνος αποτελεί το ιδανικότερο όχημα για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών του. 

Ας καθίσουν λοιπόν κάποιοι στη Ευρώπη και ειδικότερα εδώ στην Ελλάδα να κάνουν μια απλή αντιπαραβολή σε αυτό το απόλυτα ξεκάθαρο δόγμα και σε αυτό που προωθούν ινδάλματα αυτών που κραυγάζουν «Μένουμε Ευρώπη» και όταν κανείς τους ρωτήσει σε ποια Ευρώπη μένουν αδυνατούν να απαντήσουν. Ας βάλουν δίπλα σε αυτό το απλό και απόλυτα δημοκρατικό δόγμα σε αυτά που προωθούν οι σημερινές, καθοδηγούμενες από το Βερολίνο Βρυξέλλες, μέσω χαρισματικών μεν κενών περιεχομένου δε προσώπων, όπως ο νέος Πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, που αποτελεί το νέο έρωτα των πανταχού κλακαδόρων της στρεβλής παγκοσμιοποίησης, και λίγη ώρα μετά την ομιλία Τράμπ στον ΟΗΕ, στη δική του ομιλία προώθησε το αντίπαλο δόγμα αγνοώντας, προσβάλλοντας και ισοπεδώνοντας την ιστορία της χώρας της οποίας είναι Πρόεδρος, μιλώντας για μια παγκόσμια διακυβέρνηση όπου όλα θα είναι στρογγυλά και η ιστορία και η διαφορετικότητα αντί να αποτελούν προτέρημα θα είναι ο εχθρός που πρέπει να εξαφανιστεί, θυσία στο βωμό της άκρατης και ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης.

 Όχι Ανόητος Χρηματοδότης και Θεματοφύλακας της Καταστροφής…

 Ο Αμερικανός Πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν φίλος έναντι του υπόλοιπου κόσμου και ειδικά έναντι των συμμάχων τους. Την ίδια στιγμή όμως ήταν απόλυτα σαφής ότι δεν πρόκειται η Ουάσιγκτον να συνεχίσει να είναι ο ανόητος χρηματοδότης που εξασφαλίζει και πληρώνει με χρήμα και αίμα την συντήρηση αυτού του στρεβλού και επικίνδυνου για το μέλλον του πλανήτη συστήματος. Τα ανόητα Αμερικανάκια που όλοι τα πιάνουν κότσο τέλος. 

Δόγμα Εξωτερικής Πολιτικής – Επιστροφή στο Ρεαλισμό… 

Το ίδιο σαφές, όπως προκύπτει από την ομιλία, είναι το δόγμα του Αμερικανού Προέδρου για την από εδώ και στο εξής εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. 
Αποδεχόμενος τη διαφορετικότητα των ανεξάρτητων και κυρίαρχων εθνών, ο Αμερικανός Πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, θα έχει ως βάση το Ρεαλισμό, ο οποίος θα έχει ως αποστολή την επίτευξη στόχων και όχι την ιδεολογία. Το ρεαλισμό που θα βασίζεται σε κοινούς στόχους, συμφέροντα και αξίες. 
Ο ρεαλισμός αυτός οδηγεί σε ένα αμείλικτο ερώτημα κάθε ηγέτη και κάθε έθνος. Οι κίνδυνοι, οι απειλές θα αντιμετωπιστούν με τον εφησυχασμό ή θα υπάρξει η απαιτούμενη δύναμη και υπερηφάνεια για να τις αντιμετωπίσουμε στα ίσια. Θα πρέπει να καταπολεμηθεί η απειλή της εθνικής κυριαρχίας, να υπάρξει σεβασμός των συνόρων, σεβασμός των συμφερόντων και του πολιτισμού κάθε κυρίαρχου έθνους. 
Δεν είναι τυχαίο που τα κέντρα προπαγάνδας της στρεβλής παγκοσμιοποίησης στάθηκαν και ανέδειξαν εκείνα τα σημεία της ομιλίας του Προέδρου Τράμπ που αναφέρθηκε στα απολυταρχικά και επικίνδυνα καθεστώτα της Βόρειας Κορέας και του Ιράν. 

Βόρεια Κορέα… 

Εκείνο που εσκεμμένα κατάλαβαν από την ομιλία, ήταν ότι αποκάλεσε τον παρανοϊκό Κίμ, “Rocket Man” και απείλησε με εξαφάνιση τη Βόρεια Κορέα εάν συνεχίσει το επικίνδυνο μονοπάτι των πυρηνικών εξοπλισμών. Βέβαια σε όλες τις αναφορές τους απέφυγαν εσκεμμένα να αναδείξουν ότι η απειλή αυτή συνοδεύτηκε από την ξεκάθαρη προειδοποίηση ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί εάν απειληθούν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους και την ευχή να μην φτάσουν εκεί τα πράγματα.

 Ιράν… 

Και στην περίπτωση του Ιράν, ενόχλησε πολλούς και τα συμφέροντα και τα χρήματα είναι πολλά, ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος άσκησε σφοδρή κριτική στους Μουλάδες του Ιράν και χαρακτήρισε τη συμφωνία του Ομπάμα για το πυρηνικό πρόγραμμα, εξευτελισμό για τις ΗΠΑ. 
Και στις δυο περιπτώσεις το μόνο που έχουν να αντιπαραθέσουν τα καλόπαιδα της στρεβλής παγκοσμιοποίησης, βλέπε Μέρκελ και Μακρόν, και είπαμε το χρήμα είναι πάρα πολύ, είναι να σκοτώσουμε Κίμ και Μουλάδες στο διάλογο, και με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουν την προσπάθεια απόκτησης πυρηνικών όπλων και την υποστήριξη τρομοκρατικών οργανώσεων. Είδαμε τι κατάφερνα εδώ και δεκαετίες.

 Ισλαμική Τρομοκρατία… 

Προς απογοήτευση πολλών ο Πρόεδρος Τράμπ χρησιμοποίησε τον όρο ανάθεμα για τους σνομπ politically correct των σαλονιών της διεθνούς διπλωματίας, «εξτρεμιστική ισλαμική τρομοκρατία». Πιπέρι στο στόμα Πρόεδρε. Θα στεναχωρηθούν τα παιδιά. Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Εάν ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν πει τα πράγματα με το όνομά τους και γίνει σαλονάτος, αυτοί οι δολοφόνοι θα σταματήσουν να αιματοκυλούν το Παρίσι, το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και άλλες δυτικές πόλεις και πρωτεύουσες. 

Σοσιαλισμός…

 Έπεσαν μασέλες και δαγκώθηκαν γλώσσες στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης, επί δεκαετίες βήμα και προπύργιο ασυλίας των απανταχού άχρηστων του δήθεν σοσιαλισμού όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος, με αφορμή των δικτατορίσκο της Βενεζουέλας Μαδούρο, όταν είπε ότι από τη Σοβιετική την Κούβα, μέχρι τη Βενεζουέλα, όπου έχει υιοθετηθεί και εφαρμοστεί ο ακραίος κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός, έχει υπάρξει αγωνία, καταστροφή και αποτυχία. 

Το Μέλλον… 

Η χθεσινή ομιλία του Προέδρου Τράμπ στα Ηνωμένα Έθνη, χρειάζεται αρκετές σελίδες και αρκετά άρθρα για να αναλυθεί. Αποτελεί κάλεσμα για μια αφύπνιση των απλών πολιτών σε όλο τον πλανήτη. Των πολιτών που δεν έχουν διαβρωθεί από την πλαστή και ωραιοποιημένη εικόνα της στρεβλής παγκοσμιοποίησης. 
Εάν οι απλοί πολίτες στις κοινωνίες του πλανήτη επιθυμούν ένα μέλλον με θετικό πρόσημο, δεν υπάρχει κάτι που να αντικαταστήσει το ισχυρό, κυρίαρχο και ανεξάρτητο έθνος κράτος. Τα έθνη που στηρίζονται στην ιστορία τους, επενδύουν στο πεπρωμένο τους έχουν ένα πιο φωτεινό μέλλον, από έθνη τα οποία αποδέχονται την εξαφάνιση της ιστορίας τους, των αξιών τους, και παύουν να είναι όχι εθνικιστές αλλά πραγματικοί πατριώτες. 
Η χθεσινή ομιλία του Προέδρου Τράμπ, όσο και να των λοιδορούν κάποιοι, είναι ιστορικής διάστασης κείμενο. Θέτει ένα νέο πλαίσιο. Η εθνική κυριαρχία και το εθνικό συμφέρον επανέρχονται ως διεθνείς αξίες με αυτή την ομιλία. 
Στην Ελλάδα, ειδικά το σύνολο του πολιτικού συστήματος, καλά θα κάνουμε να την μελετήσουμε καλά και να αναλογιστούμε εάν το μονοπάτι που ακολουθεί η χώρα είναι το σωστό για το μέλλον της και την επιβίωσή της. 

Ο Δημήτρης Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος.

Πηγή: “Εμείς ο Λαός”, (“We The People”): Η Ομιλία Τράμπ στον ΟΗΕ και η αποδόμηση της στρεβλής Παγκοσμιοποίησης http://mignatiou.com/2017/09/emis-o-laos-we-the-people-i-omilia-trab-ston-oie-ke-i-apodomisi-tis-strevlis-pagkosmiopiisis/

3 σχόλια:

Μαρία Π. είπε...

Είναι θετικό το γεγονός ότι o Πρόεδρος των ΗΠΑ της παγκόσμιας υπερδύναμης και κύριου διαμορφωτή των παγκόσμιων εξελίξεων, είναι σήμερα το έτος 2017, εναντίον της παγκοσμιοποίησης, και μάλιστα ότι εκλέχθηκε κυρίως με βάση αυτό το κριτήριο, μετά από δεκαετίες προπαγάνδας από τα ΜΜΕ και το εκπαιδευτικό σύστημα [η οποία έχει ξεκινήσει ήδη μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, και την ίδρυση του ΟΗΕ, με πρόσχημα την αναγκαιότητα παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας].
Υποτίθεται ότι το άνοιγμα συνόρων και οικονομιών, και η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών, θα ήταν η λύση στην παγκόσμια ανισορροπία, και σταδιακά (με βάση κατευθύνσεις από μια παγκόσμια διακυβέρνηση των ισχυρότερων κρατών), θα ήταν η λύση στα παγκόσμια προβλήματα (μέσω της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των φτωχότερων χωρών), κυρίως της πείνας της εξάντλησης των φυσικών πόρων και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Φυσικά η περίφημη "παγκοσμιοποίηση" όπως εφαρμόστηκε με την κατάργηση περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων, και την κατάργηση δασμών, όχι μόνο δεν είχε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά έγινε το όχημα για την μετάβαση σε συνθήκες σκληρότερης εκμετάλλευσης και γκαγκστερικής άπληστης συμπεριφοράς των απανταχού "κορακιών" που λυμαίνονται τον πλανήτη, με αποτέλεσμα να είμαστε σήμερα ένα βήμα πριν την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση.
Με κράτη υπερδανεισμένα, με λαούς καταχρεωμένους, και κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους να κρατάνε στα χέρια τους τον παγκόσμιο πλούτο και το μέλλον του κόσμου.
Αντί να ανέβει το βιωτικό επίπεδο των φτωχότερων του πλανήτη, ώστε να αποτραπεί η μετακίνηση πληθυσμών, έγινε το ακριβώς αντίθετο.
Τελικά όλα κατέληξαν στο φαινόμενο της "εισαγόμενης εξαθλίωσης" στο Δυτικό κόσμο. Ανθρώπινης, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής. Επιστροφή στη "βαρβαρότητα" με ότι σημαίνει αυτό.
Είναι θετικό ότι ο Τραμπ είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης και πιθανόν να μπορέσει να βάλει κάποιους περιορισμούς σε κάποια πράγματα.Κυρίως στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, και τις απεριόριστες ελεύθερες εισαγωγές προϊόντων αμφίβολης ποιότητας που γονάτισαν την ποιοτική παραγωγή στο Δυτικό κόσμο.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση του θέματος που είναι ίσως η σημαντικότερη.
Είναι η "ιδεολογική παγκοσμιοποίηση", η "ενοποίηση του κόσμου" σε επίπεδο πεποιθήσεων.Η οποία στηρίζεται σε ένα τεράστιο δικτυωμένο σύστημα που σαν χταπόδι τυλίγει σιγά σιγά όλο τον πλανήτη.
Η λεγόμενη "Νέα Εποχή", ένα απίστευτο τερατούργημα που στηρίζεται πλέον όχι μόνο από αποκρυφιστές της θεοσοφίας, ή ροκ συγκροτήματα με συγκεκριμένη φιλοσοφία που χειραγώγησαν μαζικά μια ολόκληρη μεταπολεμική γενιά νέων, αλλά σήμερα πλέον από ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές, από αστροφυσικούς, και κυρίως από το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος.
Επιπλέον η "παγκοσμιότητα της γνώσης", η "κοινή επιστημονική γνώση", και η άμεση διάδοση σε παγκόσμιο επίπεδο, που διαμορφώνει τις κοινωνίες (μέσω των "καθοδηγητών" της, στο πολιτικό οικονομικό ή επιστημονικό πεδίο, και όχι μόνο) δημιουργούν σταδιακά την "παγκοσμιότητα" του τρόπου ζωής, της κουλτούρας, και της σκέψης.
Πως θα μπορέσει ο Τραμπ να πολεμήσει σε αυτό το επίπεδο; Είναι μια απορία..

amethystos είπε...

Εάν προηγηθεί τό συμφέρον τού έθνους όλα ανατρέπονται. Διότι η εκκοσμίκευση η οποία επικράτησε σάν παγκοσμιοποίηση προέρχεται από τήν θρησκεία καί απαιτεί αρετές καί θυσίες οι οποίες όμως στά χέρια τής οικονομίας είναι άσκοπες καί μάταιες. Απαιτεί τόν homo aeconomicus.

Μαρία Π. είπε...

Στα χέρια της οικονομίας είναι άσκοπες και μάταιες. Και όμως έχει συντελεστεί σήμερα ακριβώς αυτό το "έγκλημα" της μετατροπής-υποβίβασης της κοινωνίας και του έθνους σε ένα ιδιότυπο μόρφωμα καθορισμένο από την οικονομία του. Και φυσικά αυτό έγινε, αφού ολόκληρα κράτη πλέον μπορούν να σβηστούν μέσα σε μία νύχτα από το χάρτη αν δεν χρηματοδοτηθούν από τις "αγορές". Κατ΄επέκταση και ο καταχρεωμένος πολίτης κατάντησε να έχει σαν κύριο περιεχόμενο σκέψης την επιβίωση. Η κοινή βάση της παγκόσμιας ενοποίησης κατάντησε η "αποκτήνωση" στην οποία οδηγούν εσκεμμένα την ανθρωπότητα..