Λύσσαξαν τα εξαπτέρυγα του Φαναρίου με το ταξείδι της αντιπροσωπείας που αποτελείτο από τον π. Θεόδωρο Ζήση, τον καθηγητή Τσελεγγίδη και άλλους ιερωμένους στην Εκκλησία της Γεωργίας όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκαν και θέματα για την Σύνοδο της Κρήτης.
Σε άρθρο που κυκλοφορεί σε φιλικά προσκείμενο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ιστολόγιο ζητείται -άκουσον άκουσον- ο αφορισμός τους!Μένει να δούμε την επίσημη αντίδραση του Φαναρίου και αν οι απόψεις αυτές και οι βαριές εκφράσεις και οι χαρακτηρισμοί από πλευράς συντάκτου απηχούν και την επίσημη θέση του Φαναρίου...
Διαβάστε το άρθρο:
ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΠΕΙΡΟΥΝ ΖΙΖΑΝΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ιστολόγιο fanarion.blogspot.gr
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Μία ομάδα ιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος και ένας καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, μετέβησαν προ ημερών στην Γεωργία, με σκοπό να επηρεάσουν την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Γεωργίας εναντίον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη Εκκλησία δεν συμμετείχε στην Σύνοδο.
Η ομάδα – παρασυναγωγή από την Ελλάδα, απαρτιζόταν από τον κληρικό και ομότιμο καθηγητή Πατρολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Θεόδωρο Ζήση, τον καθηγητή Δογματικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Δημήτριο Τσελεγγίδη, τον εφημέριο της ενορίας αγίου Νικολάου της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, τον εφημέριο της ενορίας Προφήτου Ηλιού, Πετροκέρασα Θεσσαλονίκης, Μητροπόλεως Ιερισσού και Αγίου Όρους Πέτρο Χίρς, τον εφημέριο της ενορίας Παναγίας Οδηγήτριας, Λόφου Βώκου, Μητροπόλεως Πειραιώς Ματθαίο Βουλκανέσκου και τον μοναχό Σεραφείμ Ζήση.
Η συγκεκριμένη ομάδα έχει προβεί και εξακολουθεί να προβαίνει σε αλλεπάλληλες ανάλογες, σφοδρές ενέργειες εναντίον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, εντός και εκτός Ελλάδος.
Με δεδομένο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ομάδα δρα αντιεκκλησιολογικά και όλως αντιεκκλησιαστικά «επί σκανδαλισμώ των πιστών, επί προτροπή αυτών εις απείθειαν, επί καταφρονήσει της Κανονικής Εκκλησίας και της εν αυτή παραδεδομένης τάξεως» και με βάση το άρθρο 22 του εγκριθέντος από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας κειμένου «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» στο οποίο ρητά δηλώνεται ότι: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ καταδικαστέαν πᾶσαν διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὑπό ἀτόμων ἤ ὁμάδων, ἐπί προφάσει τηρήσεως ἤ δῆθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας. Ὡς μαρτυρεῖ ἡ ὅλη ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ διατήρησις τῆς γνησίας ὀρθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον διά τοῦ συνοδικοῦ συστήματος, τό ὁποῖον ἀνέκαθεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀπετέλει τήν ἀνωτάτην αὐθεντίαν ἐπί θεμάτων πίστεως καί κανονικῶν διατάξεων (κανών 6 τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου)», στους ανωτέρω κληρικούς πρέπει να επιβληθεί πάραυτα η ποινή της καθαιρέσεως και στον λαϊκό θεολόγο το επιτίμιο του αφορισμού.
katanixis
ΣΧΟΛΙΟ: Μεγάλη χάρι μάς κάνει σήμερα η Θεοτόκος. Μάς δίνει τήν ευκαιρία νά ρίξουμε μιά αστραπιαία ματιά στήν σύγχρονη εικόνα τής εκκλησίας, δι' εσόπτρου εν αινίγματι. Δύο αντίπαλα στρατόπεδα μάχονται σήμερα γιά τήν διεκδίκηση τής εκκλησίας. ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙ-ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ. Καθιστώντας τό Φανάρι τό σύγχρονο είδωλο, ανταποκρινόμενοι στό σύγχρονο πνεύμα τής προσωπολατρείας. Ανακηρύσσοντας τόν Βαρθολομαίο καί οι δύο παρατάξεις, τό κλειδί τής συγχρόνου αιρέσεως. Προσπαθώντας απελπισμένα νά προστατεύσουν από τήν κατάρα τού αιρετικού τόν Ζηζιούλα, τόν μεγάλο έρωτα τής νιότης τους. Τόν Ζηζιούλα, τόν σύγχρονο θεό τής θεοσοφίας πού πήρε μέ κόπο τήν θέση τού Τρεμπέλα, μέ τίς πλάτες τού Γιανναρά. Αποτειχισμένοι, παλαιοημερολογίτες, οικουμενιστές καί αντιοικουμενιστές πολιορκούν μέ πάθος τό είδωλο, μέ τήν βοήθεια διαφόρων παραβάσεων νομοκανονικού δικαίου, αφήνοντας αδιάφορο τόν πιστό λαό ο οποίος δέν μπορεί νά συλλάβει τό νόημα αυτού τού συγχρόνου εκκλησιαστικού "Game of Thrones". Σάν αουτσάιντερ, ο Ιερόθεος Βλάχος, έπαιξε από άγνοια τό χαρτί τής οντολογίας τού προσώπου καί έχασε. Παραδίδοντας στόν αντίπαλο τό Πατερικό Πνεύμα τό οποίο μιλά γιά Θεολογία τού Προσώπου. ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ σημαίνει τήν ολοκληρωτική αφομοίωση τού ακτίστου στό κτιστό καί τήν μετάλλαξη τού ενσαρκωμένου Ιησού Χριστού σέ Idea Christi. Τήν οριστική εγκατάλειψη τής θεολογίας "καρπού προσευχής" υπέρ τής στοχαστικής θεολογίας. Αποτέλεσμα όλου αυτού τού ξοδέματος εναντίον τού Βαρθολομαίου είναι νά παραμένει αλώβητη η ρίζα τής αιρέσεως, η οποία αντιπροσωπεύεται από τήν Ρωσική θεολογία τής διασποράς καί τήν σύνθεσή της πού πραγματοποίησε ο Ζηζιούλας, όπως η ρίζα τού προπατορικού παραμένει ανέπαφη από τόν τρόπο μέ τόν οποίο χειρίζεται τήν αμαρτία ο κληρικαλισμός, ενώ τό ξερίζωμά της υπήρξε μέχρι σήμερα ο σκοπός τής οδού τών Αγίων μας, η οποία δαιμονικώς εγκατελείφθη.
Αμέθυστος
ΣΧΟΛΙΟ: Μεγάλη χάρι μάς κάνει σήμερα η Θεοτόκος. Μάς δίνει τήν ευκαιρία νά ρίξουμε μιά αστραπιαία ματιά στήν σύγχρονη εικόνα τής εκκλησίας, δι' εσόπτρου εν αινίγματι. Δύο αντίπαλα στρατόπεδα μάχονται σήμερα γιά τήν διεκδίκηση τής εκκλησίας. ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙ-ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ. Καθιστώντας τό Φανάρι τό σύγχρονο είδωλο, ανταποκρινόμενοι στό σύγχρονο πνεύμα τής προσωπολατρείας. Ανακηρύσσοντας τόν Βαρθολομαίο καί οι δύο παρατάξεις, τό κλειδί τής συγχρόνου αιρέσεως. Προσπαθώντας απελπισμένα νά προστατεύσουν από τήν κατάρα τού αιρετικού τόν Ζηζιούλα, τόν μεγάλο έρωτα τής νιότης τους. Τόν Ζηζιούλα, τόν σύγχρονο θεό τής θεοσοφίας πού πήρε μέ κόπο τήν θέση τού Τρεμπέλα, μέ τίς πλάτες τού Γιανναρά. Αποτειχισμένοι, παλαιοημερολογίτες, οικουμενιστές καί αντιοικουμενιστές πολιορκούν μέ πάθος τό είδωλο, μέ τήν βοήθεια διαφόρων παραβάσεων νομοκανονικού δικαίου, αφήνοντας αδιάφορο τόν πιστό λαό ο οποίος δέν μπορεί νά συλλάβει τό νόημα αυτού τού συγχρόνου εκκλησιαστικού "Game of Thrones". Σάν αουτσάιντερ, ο Ιερόθεος Βλάχος, έπαιξε από άγνοια τό χαρτί τής οντολογίας τού προσώπου καί έχασε. Παραδίδοντας στόν αντίπαλο τό Πατερικό Πνεύμα τό οποίο μιλά γιά Θεολογία τού Προσώπου. ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ σημαίνει τήν ολοκληρωτική αφομοίωση τού ακτίστου στό κτιστό καί τήν μετάλλαξη τού ενσαρκωμένου Ιησού Χριστού σέ Idea Christi. Τήν οριστική εγκατάλειψη τής θεολογίας "καρπού προσευχής" υπέρ τής στοχαστικής θεολογίας. Αποτέλεσμα όλου αυτού τού ξοδέματος εναντίον τού Βαρθολομαίου είναι νά παραμένει αλώβητη η ρίζα τής αιρέσεως, η οποία αντιπροσωπεύεται από τήν Ρωσική θεολογία τής διασποράς καί τήν σύνθεσή της πού πραγματοποίησε ο Ζηζιούλας, όπως η ρίζα τού προπατορικού παραμένει ανέπαφη από τόν τρόπο μέ τόν οποίο χειρίζεται τήν αμαρτία ο κληρικαλισμός, ενώ τό ξερίζωμά της υπήρξε μέχρι σήμερα ο σκοπός τής οδού τών Αγίων μας, η οποία δαιμονικώς εγκατελείφθη.
Αμέθυστος
2 σχόλια:
Σύντομο το σχόλιό σου Αμέθυστε αλλά απολύτως ακριβές. Η όλη κατάσταση μου θυμίζει το θεατρικό "Δάφνες και πικροδάφνες". Θεωρώ σημαντικό ένα ανώνυμο σχόλιο που παρουσιάστηκε εδώ (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2016/08/blog-post_57.html) -θα το παραθέσω αυτούσιο αμέσως μετά σε επόμενο σχόλιο- και δείχνει και τις ευθύνες του Ποιμαντικού Θεσ/κης (Ζήσης, Τσελεγγίδης) για το σημερινό Ζηζιουλιστάν.
Ανώνυμος (28 Αυγούστου 2016 - 12:17 π.μ.) είπε...
Με σεβασμό και χωρίς διάθεση μειώσεως του έργου οιουδήποτε:
Ο π. Θ. Ζήσης κάποτε ήταν πρωταγωνιστής των θεολογικών διαλόγων τους οποίους σήμερα επικρίνει, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της εκκλησιαστικής πολιτικής του Οικουμενικού Πατριαρχείου την οποία σήμερα βδελύσσεται, θεωρούσε ως ακραιφνείς Ορθοδόξους εκείνους τους οποίους σήμερα καταδικάζει. Τα πιο χαριτωμένα περιστατικά αυτής της διαδρομής είναι γνωστά: Τα πάντα ήταν τέλεια όταν ο ίδιος ήταν στέλεχος του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών. Ο ίδιος (λαϊκός τότε) σήκωσε το βάρος της απάντησης προς τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, όταν ο τελευταίος έγραψε το γνωστό υπόμνημα για την ετοιμαζόμενη Σύνοδο. Ο ίδιος προσκαλούσε στα μαθήματά του τον μακαριστό π. Θεόκλητο Διονυσιάτη ο οποίος μπροστά του σε κάθε αφορμή εξαπέλυε μύδρους εναντίον των λεγόμενων «οργανώσεων». Ο ίδιος συνέβαλε στη μετεγγραφή του αειμνήστου π. Ρωμανίδη στο Ποιμαντικό Θεσσαλονίκης, από το οποίο ο τελευταίος τελικά παραιτήθηκε σφόδρα απογοητευμένος, για το «συνωμοτικόν περιβάλλον», όπως έγραψε (βλ. http://romanity.org/htm/rom.e.16.megas_basileios_grig_nissis_koina_k_akoinonita.01.htm). Αλήθεια γιατί ο π. Θ. Ζήσης σχεδόν κατά κανόνα αποφεύγει τις παραπομπές στο έργο του αειμνήστου Ρωμανίδη; Μήπως δεν τον θεωρεί τόσο «παραδοσιακό»; Επιπλέον, ο ίδιος ο π. Θ. Ζήσης συνέβαλε στον ερχομό του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη στο Ποιμαντικό Θεσσαλονίκης, ο οποίος όταν συνέβαλλε με το κύρος του στην ανύψωση του Τμήματος ήταν καλός, ενώ σήμερα καθυβρίζεται παντοιοτρόπως. Ακόμη και πολύ όψιμα (2002), δηλαδή πολύ μετά τη μεταστροφή του, ο π. Θ. Ζήσης συνυπέγραψε κοινή δήλωση καθηγητών του Α.Π.Θ. υπέρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο πλαίσιο των τότε διαμαχών. Τι άλλαξε στη συνέχεια;
Ο π. Θ. Ζήσης, καθυστερημένα εκ των υστέρων και μόνον όταν του επισημάνθηκε με συγκεκριμένο τρόπο η παλινωδία, δήλωσε ότι αρχικά ήταν επηρεασμένος από τους «οικουμενιστές» ενώ κάποια στιγμή ανένηψε. Οι διακυμάνσεις και οι αναθεωρήσεις είναι ανθρώπινες και λίγο ή πολύ αυτά τα γεγονότα είναι γνωστά.
Παρ’ όλα αυτά, παραμένει μετέωρο ένα σοβαρό ζήτημα: Η επιστημονική στάση ενός ακαδημαϊκού, όταν διαπιστώσει ότι έχει κάνει κάποιο λάθος, δεν διορθώνεται με μια απλή τηλεοπτική διαδικτυακή δήλωση, όπως αυτή που έκανε ο π. Θ. Ζήσης. Εάν μιλούμε για επιστημονική και εκκλησιαστική συνέπεια, οφείλει να ξεκαθαρίσει, με επιστημονικούς όρους και συγκεκριμένα, ποια από τα συγγράμματά του πάσχουν από «οικουμενισμό» και ποια όχι. Μέχρι πότε δίδασκε και έγραφε ως «οικουμενιστής» και ποιές από τις θέσεις του δεν ισχύουν πλέον. Πώς εξηγείται το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα στην «αντι-οκουμενιστική» Θεοδρομία, την οποία εποπτεύει, στο βιογραφικό του αναφέρονται, χωρίς καμία διευκρίνιση ή εξαίρεση επί του θέματος, αδιακρίτως όλα όσα έγραψε και πριν και μετά τη μεταστροφή του, την οποία βεβαίως δεν αποκρύπτει; Εάν δεν υπάρχει διαφορά στο επιστημονικό έργο του πριν και μετά τη μεταστροφή του, και όλα είναι άψογα, τότε πού οφείλεται και πού τεκμηριώνεται η μεταστροφή;
Παρομοίως, ουδέποτε έχει μιλήσει για τις δικές του παλινωδίες ο έτερος εκ των επικριτών ακαδημαϊκός, ο κ. Τσελεγγίδης. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να πάρει μια μικρή γεύση από την κριτική του αειμνήστου Ρωμανίδη προς τον εν λόγω καθηγητή, όταν ο τελευταίος συνεργαζόταν με τους «οικουμενιστές» αείμνηστο Ν. Ματσούκα και τον καθηγητή Γ. Μαρτζέλο (βλ. http://romanity.org/htm/rom.e.16.megas_basileios_grig_nissis_koina_k_akoinonita.01.htm). Αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Πηγή:http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2016/08/blog-post_57.html
Δημοσίευση σχολίου