Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Μίμησις ομολογίας των αγίων Πάντων


πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος ,ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή : «Μιμημαί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστοῦ». Το ἴδιο φωνάζει σήμερα καί καθένας ἀπό τούς ἁγίους Πάντες σ’ἐμᾶς. Ἄν εἶστε Χριστιανοί, μιμηθῆτε μας! Διότι, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ἑορτή ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Ἄν ἑορτάζουμε τούς ἁγίους, πρέπει νά τούς μιμηθοῦμε. Σέ τί ὅμως νά τούς μιμηθοῦμε; Στά μαρτύρια; Στήν ἀσκητικότητα; Στά θαύματα; Εἴμαστε ἁμαρτωλοί, σκουλήκια βρωμερά καί δέν μποροῦμε νά τούς φτάσουμε. Σέ τί, ὅμως, μποροῦμε νά τούς μοιάζουμε; Στήν ὁμολογία τῆς πίστεως. Ἄν δέν ἔχεις ὁμολογία πίστεως, Χριστιανός δέν εἶσαι, μᾶς εἶπε ὁ Κυριος στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὅστις δ’ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγώ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Τί θά πεῖ ὁμολογία πίστεως; Αὐτό, πού πιστεύεις, νά μήν τό κρατᾶς κρυφό μές τήν καρδιά σου, ἀλλά νά ἔχεις τό θάρρος νά τό λες, νά τό ἐκφράζεις μέ τή γλῶσσα σου. Ἔτσι ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πάντες.

Τί πρέπει νά ὀμολογήσουμε ἐμεῖς οἱ σημερινοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στή σύγχρονη ἐποχή, πού ζοῦμε;
Α) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀποκλειστικῶς καί μόνον αὐτή ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική και Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως˙ ὅτι αὐτή εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, καί ὅτι ἐκτός αὐτῆς, δηλ. στά σχίσματα, στίς αἱρέσεις καί στίς παραθρησκεῖες, δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Β) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμός καί ὁ Μονοφυσιτισμός εἶναι αἱρετικές θρησκευτικές παρασυναγωγές, εἶναι αἱρέσεις και ὄχι «ἐκκλησίες» και ὅτι οἱ ἀρχηγοί τους εἶναι αἱρεσιάρχες.
Γ) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεση καί οἱ οἰκουμενιστές παναιρετικοί. Ὁ σύγχρονος ἅγιος γέρων καί καθηγητής τῆς Δογματικῆς ὅσιος Ἰουστίνος Πόποβιτς σημειώνει ὅτι «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὄλαι αἵ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις».
Δ) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι εἶναι ἀνεπίτρεπτη καί ἀπαράδεκτη ἡ συμμετοχή ἀρκετῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στόν παμπροτεσταντικό ὁμογενοποιητικό ὀργανισμό τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν λεγομένων «Ἐκκλησιῶν» μᾶλλον Αἱρέσεων. Εἶναι καυτά τά ἐρωτήματα τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς γιά τό ἐν λόγῳ θέμα : «Ἕως πότε θά ἐξευτελίζουμε δουλικῶς τήν Ἁγίαν μας Ὀρθόδοξον Ἀγιοπατερικήν Ἐκκλησίαν διά τῆς οἰκτρῶς καί φρικωδῶς ἀντι-ἁγιοπαραδοσιακῆς στάσεώς μας ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν»;  Ἤταν ἄραγε ἀπαραίτητον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτό το Πανάχραντον Θεανθρώπινον Σῶμα καί ὀργανισμός τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, νά ταπεινωθεῖ τόσον τερατωδῶς, ὥστε οἱ ἀντιπρόσωποί  της θεολόγοι, ἀκόμα δέ καί Ἱεράρχαι, νά ἐπιζητοῦν τήν «ὀργανικήν» μετοχήν καί συμπερίληψιν εἰς τό λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν», τό ὁποῖον, κατ’  αὐτόν τόν τρόπον, γίνεται εἰς νέος ἐκκλησιαστικός «ὀργανισμός», μία «νέα Ἐκκλησία» ὑπεράνω τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας οἱ Ὀρθόδοξοι καί μή Ὀρθόδοξοι ἐκκλησίαι ἀποτελοῦν μόνο «μέλη» («ὀργανικῶς μεταξύ των συνδεδεμένα»!); Ἀλοίμονον, ἀνήκουστος προδοσία»!
Ε) καί τελευταῖον, πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ἡ Διευρυμένη Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν 10 ἀπό τίς 14 Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πού ἔλαβε χώρα στήν Κρήτη τήν περασμένη ἑβδομάδα, δέν εἶναι οὔτε Πανορθόδοξη, οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά εἶναι μία σύναξη ἐπικίνδυνη καί προβληματική, ἐπειδή ἀπέκλεισε μεγάλη μερίδα Ἐπισκόπων καί κατέλυσε τήν ὀρθόδοξη συνοδικότητα˙ εἶναι μία σύναξη χωρίς τήν ἀντικειμενική ἐνημέρωση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος, μέ θεολογικές ἀσυνέπειες καί ἀντιφάσεις καί μέ ἀποκλειστικό ρόλο «ἁρμοδίου καί ἐσχάτου κριτοῦ» σέ θέματα πίστεως. Εἶναι μία σύναξη, πού στηρίχθηκε καί ἐφάρμοσε βατικάνεια, παπικά, μασονικά καί ἀμερικανικά πρότυπα καί μεθόδους. Μέσω τῆς Συνάξεως τῆς Κρήτης ἐπιβλήθηκαν καί κατοχυρώθηκαν «ἀλάθητες» ἀποφάσεις, δημιουργήθηκε ἀλλοιωμένη ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, καθιερώθηκε ἡ μεταπατερική αἵρεση, νομιμοποιήθηκε θεσμικά ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀναγνωρίστηκε ἐκκλησιαστικότητα στίς αἱρέσεις του Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Γιά τούς λόγους αὐτούς καί ἄλλους πολλούς ἡ ληστρική καί οἰκουμενιστική ψευδοσύναξη τῆς Κρήτης καί οἱ ἀποφάσεις της δέν μποροῦν νά γίνουν ἀποδεκτές ἀπό τό ὀρθόδοξο πλήρωμα καί τήν γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστική συνείδηση.
Ἀγαπητοί μου, ζοῦμε σέ ἐποχή ἀρνήσεως τῆς πίστεως. Ὁ Χριστός, ὅμως, ζητάει καί σήμερα νά τόν ὁμολογοῦμε. Ἄς γίνουμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς μικροί ὁμολογητές. Κι ἄν ἀκόμη ὅλοι ἀρνηθοῦν τόν Χριστό, καί μείνεις ἕνας καί μόνος σου, ἐσύ νά ὁμολογεῖς τό πανάχραντο ὄνομά Του. Τότε θά μοιάζεις μέ τούς ἁγίους Πάντας. Τό εἶπε καθαρά ὁ Χριστός. Μέ ὁμολογεῖς; Θά σέ ὁμολογήσω. Μέ ἀρνεῖσαι; Θά σέ ἀρνηθῶ. Γνώρισμα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι παντοῦ καί πάντοτε, μέ λόγια, μέ ἔργα καί μέ αἷμα, νά ὁμολογεῖ τόν Χριστό, τόν Ὁποῖο ὑμνοῦν ἅγγελοι καί ἀρχάγγελοι εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν! 

9 σχόλια:

Ι.Ζ. είπε...

Τι ωραία που τα λέει ο π.Άγγελος!Γιατί εξακολουθεί να ανήκει στο Π.Σ.Ε.;Για να έχει λεφτά να σπουδάσει τα παιδιά του!Ορθόδοξος στα λόγια και αιρετικός στην πράξη;Δουλεύουμε σε δυο Κυρίους,στον Ένα με τα λόγια και στον δεύτερο με την πράξη!Αυτοί που έχουν κοινωνία με αιρετικούς είναι κοινωνοί των έργων των αιρετικών( Ευ.Ιωάννης);Διακοπή μνημοσύνου ΤΩΡΑ!Ξύπνα λαέ του Θεού!!Η Εκκλησία είναι στην έρημο!!!

amethystos είπε...

Λέει τά αυτονόητα, φίλε.Εσύ μέ τήν πράξη τί κατόρθωσες; Δέν είναι πρακτική η πίστη μας! Συνδικαλισμό σπούδσες; Μέ τήν άρνηση φεύγεις μακρυά καί από τά ανθρώπινα όχι μόνο από τό Θείο. Η κοινωνία φίλε είναι μέγεθος πνευματικό. Η αίρεση είναι υλική.Τά υλικά καί σωματικά δέν κοινωνούν φίλε. Η ηθική τών καθαρών είναι από τίς μεγαλύτερες αιρέσεις. Ο Κύριος σώζει. Αν εχεις κοινωνία μέ αγίους αγιάζεις;

Ανώνυμος είπε...

"Η Εκκλησία είναι στην έρημο!!!"

Πάντα στην "έρημο" ήταν."Ο Θεός ο Θεός μου προς σε ορθρίζω. Εδίψησέ σε η ψυχή μου, ποσαπλώς σοι η σαρξ μου εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω".Αυτό φωνάζει η εκκλησία στους αιώνες.Δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.Ένα "ξένο σώμα" ήταν πάντα, ανεπιθύμητη και "διωκόμενη".Ακόμα και σε εποχές που θεωρούμε ότι υπήρχε η καθαρότητα των δογμάτων. Όποιος προχωρούσε περισσότερο γινόταν "ξένος".

"12 διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε. 13 τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ΕΞΩ τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· 14 οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν."

Η Ορθόδοξη Εκκλησία θα θέλαμε να είναι στο πνευματικό ύψος της εποχής των Πατέρων. Δυστυχώς ενσωματώνεται στον "κόσμο τούτο". Δυστυχώς κάποια στιγμή δεν θα "υπάρχουν" ούτε τα δόγματα.Όλοι θα είμαστε αγαπητοί αδελφοί, αγαπητών αδελφών εκκλησιών και στην πορεία αγαπητών αδελφών θρησκειών.
Όποιος περιμένει να παραμείνει το οικοδόμημα σε κάποιο ύψος για να βρει και τα δικά του μέτρα, είναι σε λάθος δρόμο. Το μόνο μέτρο είναι ο Χριστός, "μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού".
Στα υπόλοιπα θα δούμε τι θα κάνουμε. Χρειαζόμαστε και τα Μυστήρια. Όπως μας φωτίσει ο Θεός. Θα φροντίσει να μη χαθούμε. Θα μας καθοδηγήσει και με ανθρώπους που θα προπορευτούν.
Θα έχουμε εξελίξεις από δω και πέρα και στα πολιτικά παράλληλα με τα εκκλησιαστικά. Δεν μας αλυσόδεσαν τυχαία.. Θα δούμε..

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια από το σχ. 8.57

Η έξοδος για την οποία μιλάει ο Κύριος είναι πνευματική. "Δεν παρακαλώ να σηκώσεις αυτούς εκ του κόσμου αλλά να φυλάξεις αυτούς εκ του πονηρού". Μέσα στον κόσμο αλλά όχι "εκ του κόσμου τούτου".Η κοινωνία είναι όντως μέγεθος πνευματικό. Είναι ένα άλλο "εργαστήριο αγιότητας" για όσους έχουν το "μίσος του κόσμου". Η ομολογία (και) με ή (και) χωρίς λόγια είναι το χαρακτηριστικό του πιστού.

Ανώνυμος είπε...

Μια μαζική διαμαρτυρία θα μπορούσε να έχει το νόημα της πίεσης για αλλαγή πορείας ή αλλαγή προσώπων. Ο υποτιθέμενος "λαός του Θεού" θα μπορούσε ενωμένος να παρέμβει στις εξελίξεις. Παίζεται η "ισορροπία του τρόμου".. Καταλαβαίνουν μέχρι που τους παίρνει, μετράνε αντιδράσεις και προχωρούν. Θα δούμε τι θα πει και το Άγιο Όρος και κάποιοι άλλοι τις επόμενες μέρες.
Η αποτείχιση όπως έγινε μέχρι σήμερα (με την έννοια της αποχώρησης μεμονωμένων ανθρώπων που αφήνει το πεδίο ελεύθερο), δεν απέδωσε. Πρέπει να τα δούμε αυτά, και πως θα προχωρήσουμε.

amethystos είπε...

Αυτή τήν στιγμή ο κληρικαλισμός πέτυχε τήν ενότητά του πιάνοντας τούς αντιρρησίες κορόιδα. Ο Ζηζιούλας μέ τήν ευχαριστιακή εκκλησιολογία συνέθεσε προτεσταντισμό, παπισμό καί ορθοδοξία(όχι ορθοπραξία πού είναι η ουσία τής πατερικής ορθοδοξίας, καθότι στήν σύνθεσή του περίσσευε ο ησυχασμός, άγευστος γάρ τής ασκητικής εν μετανοία προσευχής όπως καί ο κληρικαλισμός καί τής οδού τού Θείου Ερωτος πού είναι η οδός τής Σωτηρίας), ανεβάζοντας τό πάθος τής φιλαρχίας τού κληρικαλισμού σέ άλλο επίπεδο από όπου δέν υπάρχει επιστροφή καί παρασύροντας τούς αποτειχισμένους νά αρνηθούν τήν σύνθεση τού Ζηζιούλα αντί νά προσπαθήσουν νά υπερασπιστούν τήν Σωτηρία μας η οποία αμαυρώθηκε καί ξεχάστηκε όπως καί η αυτοκυριαρχία τού κατ'εικόνα καί καθ' ομοίωσιν. Αρπαχτηκαν από ευσεβείς κανόνες όπως καί οι παλαιοημερολογίτες καί γέμισαν μίσος καί σκότος. Η νέα αίρεση πού μάς κατατρώει τά σωθικά δέν εντοπίστηκε , διότι η βάση τής αιρέσεως είναι η ταύτιση τού κλήρου μέ τήν εκκλησία καί διότι αναπαύθηκαν στήν πρόχειρη ταυτοποίηση τού φαινομένου από τόν Πόποβιτς, σάν Παναίρεση. Καί τοιουτοτρόπως τήν ενίσχυσαν, διότι είναι μιά τόσο γενική έννοια πού εν'τέλει καταργεί τήν διάκριση. Ούτε οι μαθητές του δέν ωφελήθηκαν. Οπως λέγεται, στό λυκόφως όλες οι αγελάδες είναι ίδιες. Τό μίσος πού υπάρχει πλέον έχει γίνει ταυτότητα καί δύσκολα εξαλείφεται. Χωρίς διάκριση δέν υπάρχει πρόοδος. Δέν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Σήμερα οι παπάδες καί οι επίσκοποι έχουν πάρει τήν θέση τών ιερών εικόνων καί λατρεύονται σάν ιερά αγάλματα. Ο Θεός βοηθός.

Ανώνυμος είπε...


"Οπως λέγεται, στό λυκόφως όλες οι αγελάδες είναι ίδιες. Τό μίσος πού υπάρχει πλέον έχει γίνει ταυτότητα καί δύσκολα εξαλείφεται. Χωρίς διάκριση δέν υπάρχει πρόοδος. Δέν υπάρχουν εύκολες λύσεις."

Είναι κάτι σαν το "τυφλό χτύπημα" και γι΄αυτό δεν αποδίδει.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΠΛΕΟΝ.


Ανώνυμος είπε...

Θα ακολουθήσουν πολλές αποτειχίσεις όπως φαίνεται. Το δηλώνουν και δημόσια.
Κάποιοι θα πανηγυρίζουν.

amethystos είπε...

Είναι η εύκολη λύση γιά νά αισθανθούν σωσμένοι.Διότι ο δρόμος τής σωτηρίας πού μάς χάραξε ο Κύριος είναι τραχύς, στήν κόξη τού ξυραφιού, καθότι δέν μπορούμε νά ξεγελάσουμε τόν Κύριο. Οπως ο κλήρος βρήκε έναν μηχανικό τρόπο σωτηρίας διά τής χειροτονίας, έτσι τόν βρήκαν καί οι αποτειχισμένοι μέ τόν 15ο κανόνα τής πρωτοδευτέρας. Θά πανηγυρίζει ο Τρικαμηνάς μέ τούς προφήτες του.