Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Analogia Entis (Η αναλογία του όντος) (4)

Συνέχεια από:Σάββατο, 5 Μαρτίου 2016
Analogia Entis (Η αναλογια τού Οντος)
Του Erich Przywara.

2. Ο τριθεϊσμός του Ιωακείμ ντα Φιόρε σαν "κέντρο" ανάμεσα στον ανατολικό πνευματισμό και τον δυτικό πνευματισμό. Η συνοδική αναλογία και εκείνη του Θωμά Ακινάτη σε αντιπαράθεση με την Ιωακείμιο ταυτότητα!
          
Product Details Το νόημα αυτής της αντιπαραθέσεως τής συνόδου τού Λουτερανού IV με τον Pier Lombardo (ο οποίος είναι αυτός που ξεκίνησε την κλασσική σχολαστική) ενάντια στον Ιωακείμ ντα Φιόρε θα γίνει πιό κατανοητό ενθυμούμενοι το δόγμα του Ιωακείμ στο σύνολό του.
          Κατά πρώτον λοιπόν, το τριαδικό του δόγμα είναι, όπως το χαρακτηρίζει η σύνοδος, ένα είδος τριθεϊσμού. Η ενότης τού Πατρός τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος δέν είναι εκείνη η "αληθινή και πραγματική", η οποία καθορίζεται απο μία μόνον ύπαρξη, μία ουσία και μία μόνον φύση", αλλά είναι μία ενότης τρόπον τινά συλλογική, η οποία έπεται απο τα τρία πρόσωπα. Αυτή πραγματοποιείται μόνον στην αλληλουχία τής δυναμικής Τριαδικής ζωής: από τον Πατέρα στον Υιό, στό Άγιο Πνεύμα σάν ενότης όλων. Ο Πατήρ, ο Υιός καί τό Αγιο Πνεύμα επομένως δέν στέκονται ας πούμε "στο ίδιο επίπεδο", αλλά το Άγιο Πνεύμα είναι στην ουσία του η επιστροφή τού Υιού στους κόλπους τού Πατρός.[Από εδώ αντιγράφει τήν θεολογία του ο Ζηζιούλας.] Καθότι "πνεύμα" είναι κατά κάποιο τρόπο η πνευματική διάσταση εκείνης της ενότητος του Πατρός και του Υιού, η οποία στην τάξη τών πραγμάτων θα έπρεπε να προηγείται της εκπορεύσεως του Υιού εκ του Πατρός. Και καθώς είναι λοιπόν η "πνευματικότης" αυτής της "πατρότητος", είναι για την ακρίβεια "πνεύμα του Πατρός" και επομένως πρωταρχικώς "προοδεύει απο τον Πατέρα". Αλλά ακριβώς γι'αυτό προοδεύει επιπλέον "διαμέσου" ή "στον" Υιό, καθότι η καταγωγική πατρότης η οποία υπονοείται ήδη στον Υιό, και επομένως η "πνευματικότης" αυτής της πατρότητος, απευθυνόμενη στην τελική ενότητα του Υιού με τον Πατέρα (εν πνεύματι), προϋποθέτει στα πράγματα τον Υιό απέναντι στον Πατέρα. Ο τριθεϊσμός του Ιωακείμ είναι λοιπόν, στην εσωτερική του δομή ένας κύκλος ενδοθεϊκός ανάμεσα στην "ζωτικότητα" τής καταγωγικής "πατρότητος", η οποία χαρακτηρίζεται απο την ενότητα του Υιού με τον Πατέρα, και την τελική "πνευματικότητα" τής επανενώσεως του Πατρός και του Υιού στο "πνεύμα τού Πατρός"[μετά τήν ανάληψη]. Ο τριθεϊσμός επανασυνδέεται επομένως κατ'ουσίαν στο τριαδικό δόγμα της ελληνο-ορθοδόξου ανατολής, για την οποία το Άγιο Πνεύμα είναι βασικώς το "πνεύμα του Πατρός", και είναι τέτοιο "διαμέσου" και "στον Υιό", αλλά δέν είναι "πνεύμα του Πατρός και του Υιού", το οποίο προοδεύει δηλαδή "απο τον Πατέρα και απο τον Υιό" (ec Patre Filioque) [Αγνοούν παντελώς την προαιώνιο Τριάδα και προσπαθούν να ανασυστήσουν την Αγία Τριάδα απο την οικονομική της αποκάλυψη].
          Και αναλογικώς λοιπόν επανασυνδέεται και με την γνωστική σοφιολογία τής ελληνο-ορθοδόξου ανατολής, στην οποία το τριαδικό δόγμα καταλήγει να αντανακλάται, καί σύμφωνα με την οποία ο "Υιός" είναι η αντίθεση η οποία είναι τοποθετημένη ανάμεσα στην αληθινή πατρότητα και την θεία πνευματικότητα, και αντιπροσωπεύει τελικώς (σε μία θεο-παν-ιστική και τραγική ενσάρκωση) την στιγμή της τραγικής πτώσεως τής Θείας ζωής στον κόσμο. Ο Θεός είναι μία ενδοθεϊκή πρόοδος η οποία ξεδιπλώνει ανάμεσα στην θέση, η οποία με την σειρά της συνίσταται απο την καταγωγική πατρότητα (την καταγωγική ενότητα του Υιού με τον Πατέρα) και την σύνθεση, η οποία συνίσταται στην τελική πνευματικότητα (την επανένωση του Υιού με τον Πατέρα στο Πνεύμα), περνώντας απο την τραγική αντίθεση η οποία συνίσταται στην πτώση και στην αντίφαση στον Θεό και η οποία επαληθεύεται με την ενσάρκωση του Υιού [όλη η δομή της ψυχολογίας του βάθους του Γιούνγκ, μία ένωση των αντιθέτων στα χνάρια του Χέγγελ]. Σε σχέση μ' αυτούς τούς συνδυασμούς και στην ίδια οπτική [μία οπτική μηχανική στην οποία το μάτι βλέπει ανάποδα το πράγμα αλλά εν τη απουσία του νοός, δέν κατορθώνει να το ισιώσει στο οπτικό κέντρο], με την οποία η τετάρτη σύνοδος του Λατερανού είχε διατυπώσει την καταδίκη του εναντίον του Ιωακείμ, και η δευτέρα σύνοδος τής Λυών θέτει τις αντιρρήσεις της στους Έλληνες. Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος πρέπει να δεχθεί τόσο το Filioque όσο και να ταχθεί ενάντια στον τριθεϊσμό. "Το Άγιο Πνεύμα είναι πλήρως, τελείως και αληθινώς Θεός και προοδεύει απο τον Πατέρα και απο τον Υιό" έτσι ώστε "η Τριάς δέν κατανοείται πλέον σαν τρείς Θεότητες, αλλά σαν ένας Θεός, παντοκράτωρ, αιώνιος, αόρατος και αναλλοίωτος! [Ανάθεμα, και στους συγχρόνους οικουμενιστές οι οποίοι δέχονται τέτοια κωμική αλλοίωση της πίστεως μας και της Σωτηρίας μας, στα χνάρια του Ζηζιούλά]. Ο Ιωακείμ και η ελληνο-ορθόδοξη ανατολή λοιπόν συγκοινωνούν με την ιδέα ότι η αυθεντική σφραγίδα τής ενότητος του Θεού στον Θεό είναι η "τελική πνευματικότης", ενώ η εκκλησία αντιθέτει σ'αυτές τις "θεωρίες" τον μοναδικό Θεό", σαν κάτι υπέρτατο (sommo). Στο πνεύμα αντιτίθεται ο Θεός ο "ακατανόητος και ο άρρητος".
          Αλλά το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί και απο άλλες οπτικές γωνίες. Και κατά δεύτερον, υπολογίζοντας όλους τούς συνδέσμους οι οποίοι εμπλέκουν το τριαδικό δόγμα του Ιωακείμ, στην ιστορία της σκέψης, θα εισαχθεί απο το ένα μέρος ανάμεσα στον πνευματισμό του Ωριγένη και την τριαδική γνώση των νέων ρώσων σοφιολόγων, ενώ απο το άλλο θα είναι επίσης ο νέος θεμελιωτής τού μυστικιστικού δυτικού πνευματισμού (ο οποίος δέν ονομάστηκε τυχαία "Ιωακείμισμός": απο τους Φραγκισκανούς πνευματικούς μέχρι την μεταρρύθμιση και τόν giansenismo οι οποίοι οδήγησαν το "καθαρό πνεύμα" σε μία καθαρή αίρεση). Ο Ιωακείμ μπορεί να ταυτίσει την αρχή που θεμελιώνει την τριάδα του Θεού (την υπερ-οικονομική Τριάδα) με τον τριθεϊσμό και ιδιαιτέρως με την κορυφαία στιγμή της που είναι το "πνεύμα σαν τελικός σκοπός", διότι η Τριάδα είναι η αρχή της δημιουργίας (καθότι οικονομική Τριάδα). Το πνεύμα μπορεί να είναι ο σκοπός, το τέλος και η πληρότης στον Θεό, διότι είναι ο σκοπός, το τέλος και η ολοκλήρωση της δημιουργίας. Σ'αυτή την οπτική, στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα αντιστοιχούν τρείς ιστορικές εποχές. Η Π.Δ η οποία είναι η εποχή του Πατρός, η Κ.Δ. που είναι η εποχή του Υιού, και η μεταμόρφωση της Κ.Δ. σε μία εποχή του Αγίου Πνεύματος. Η Π.Δ. δηλαδή η εποχή του Πατρός, είναι ο χρόνος των γερόντων και των νυμφευμένων, ο χρόνος τής ζωής σύμφωνα με την σάρκα, η οποία χαρακτηρίζεται απο τον Νόμο και επομένως απο μία δουλική υποταγή και απο τον τρόπο, σύμφωνα με μία πατρότητα που δέν είναι ακόμη πνεύμα. Η Κ.Δ. δηλαδή η εποχή του Υιού στην ορατή Εκκλησία, είναι ο χρόνος των νέων και των ιερέων, τής ζωής σύμφωνα με την σάρκα και σύμφωνα με το πνεύμα, ένας χρόνος δηλαδή ο οποίος χαρακτηρίζεται απο την χάρη, αλλά ταυτοχρόνως και απο την υπακοή στον Υιό και επομένως απο την πίστη. Πρόκειται λοιπόν για μία εποχή η οποία αντιστοιχεί στην φιγούρα του Υιού, ο οποίος μέσω τής ενσαρκώσεώς του συνεχίζει να ζεί σε μία εκκλησία η οποία δέν είναι πλέον Π.Δ. αλλά και επειδή η εκκλησία δέν είναι ακόμη καθαρό πνεύμα.
          Το τρίτο και τελευταίο στάδιο είναι λοιπόν η εποχή του Αγίου Πνεύματος, που είναι ο χρόνος των παιδιών και των μοναχών (αρχόμενοι απο τον Benedetto da Norcia, τον Πρώτο πνευματικό άνθρωπο), ο χρόνος της αγνής ζωής εν πνεύματι, που χαρακτηρίζεται απο την εμβάθυνση της χάριτος, επομένως απο την ελευθερία, επομένως απο την αγάπη. Πρόκειται λοιπόν για μία εποχή που αντιστοιχεί στην φιγούρα του Αγίου Πνεύματος, με την οποία η υιοθεσία (και επομένως η Εκκλησία, που είναι η ορατή της μορφή) μεταφέρεται σε μία ενότητα πνευματικής πατρότητος και πνευματικής υιότητος (η οποία προηγήθηκε απο το μοναστήρι των παιδιών και των μοναχών).
          Όπως γίνεται κατανοητό απο την ακουθία η οποία απο τους νυμφίους στους Ιερείς και στους μοναχούς του πνεύματος, οι τρείς ιστορικές εποχές δείχνουν μία κίνηση αυξημένης αποστασιοποιήσεως απο τον κόσμο και τον χρόνο, και επομένως διακρίνονται απο μία θλιβερή και μοιραία εσχατολογία κάτω απο το σημάδι τού αντιχρίστου (και έτσι κάθε εποχή παλεύει εναντίον της προηγούμενης βλέποντας σ'αυτή τον "αντίχριστο", έτσι όπως οι "πνευματικοί" και στην συνέχεια, η μεταρρύθμιση και ο Γιανσενισμός, είδαν τον αντίχριστο στην Καθολική Εκκλησία), όπως γίνεται κατανοητό όμως απο την ακολουθάι η οποία πορεύεται απο την σάρκα (νόμος, υποταγή, φόβος) στο πνεύμα (διάδοση της χάριτος, ελευθερία, αγάπη), η ίδια κίνηση περιέχει μία αύξουσα πνευματοποίηση και επομένως διακρίνεται απο μία αύξουσα πνευματικοποίηση (η οποία είναι αλήθεια ότι είναι πιστή στο Ευαγγέλιο, όχι όμως στην μορφή τής Εκκλησίας-Προτεσταντικά μόνον-αλλά στην μεταμορφωμένη μορφή τής αιωνιότητος και επομένως στην μορφή του αιωνίου Ευαγγελίου. Αυτό συμβαίνει επι πλέον στην μορφή του πνεύματος, επομένως σύμφωνα με μία πνευματική εξήγηση και επομένως τελικώς σε μία Θεολογία τού πνεύματος η οποία αντιτίθεται στην σχολική αλαζονική τάξη της Σχολαστικής.

Συνεχίζεται
Αμέθυστος.

6 σχόλια:

Στέργιος (Αλέξανδρος) είπε...

…..«….. και πάλιν ερχόμενος…..»…!; Α΄

…..Ω συνάνθρωποί μου, μήπως περιμένουμε μάταια τη Δευτέρα παρουσία του Ιησού Χριστού….,
μα και την του Αντιχρίστου…., καθώς για τ ό τ ε και για ε κ ε ί ν ο υ ς μιλούν όλοι –τους…!;
Ναι, να, και παραδείγματος χάριν….:

* Ιησούς : «Σας βεβαιώ, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ,
οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, έως ότου ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου
να έρχεται εις την βασιλείαν του.» : [Ματθαίος : κεφ. 16, εδ. 28.]….,
* Ιησούς : «Αλήθεια σας λέγω, ότι δεν θα περάσει η γενεά αυτή,
πριν γίνουν όλα αυτά / τα της….. συντέλειας, Κρίσης, βασιλείας του Ιησού,….. / .» :
[Ματθαίος : κεφ. 24, εδ. 34.]….,
* Ιησούς : / προς μαθητές του / : «Σας βεβαιώ, ότι δεν θα προκάμετε να τελειώσετε
τας πόλεις του Ισραήλ έως ότου έλθη ο Υιός του ανθρώπου.» : [Ματθαίος : κεφ. 10 , εδ. 23.]….,
* Ιωάννης : «Και τώρα, παιδιά, μένετε εν αυτώ, ώστε, όταν φανερωθή / ο Ιησούς /,
να έχωμεν θάρρος και όχι να στρέψωμεν το πρόσωπόν μας από ντροπή,
κατά την έλευσίν του.» : [Ιωάννου Α΄ : κεφ. 2, εδ. 28.]….,
* Ιωάννης : «..... διότι ο καιρός / της δευτέρας παρουσίας του Ιησού / πλησιάζει.» :
[Αποκάλυψη Ιωάννη : κεφ. 1, εδ. 3.]….,
* Ιωάννης : «Μη σφραγίσης τα λόγια της προφητείας του βιβλίου αυτού,
διότι ο καιρός πλησιάζει.» : [Αποκάλυψη Ιωάννη : κεφ. 22, εδ. 10.]….,
* Παύλος : « Όλα δε αυτά που συνέβαιναν εις εκείνους, ήσαν συμβολικά
και εγράφησαν διά να νουθετήσουν εμάς, εις τους οποίους έφθασε
το τέλος των αιώνων.» : [Παύλου : Προς Κορινθίους Α΄ : κεφ. 10, εδ. 11.]….,
* Παύλος : «Διότι γρήγορα, πολύ γρήγορα θα έλθη ο ερχόμενος
και δεν θα βραδύνη.» : [Παύλου : Προς Εβραίους : κεφ. 10, εδ. 37.]….,
* Παύλος : «Έχω πεποίθησιν διά τούτο : ότι εκείνος που πρωτοάρχισε σ’ εσάς
καλόν έργον θα το αποτελειώση μέχρι της Ημέρας του Ιησού Χριστού.» :
[Παύλου : Προς Φιλιππησίους : κεφ. 1, εδ. 6.]….,
* Πέτρος : «.....οι οποίοι διά της πίστεώς σας φρουρείσθε με την δύναμιν του Θεού διά την σωτηρίαν,
η οποία είναι έτοιμη να φανερωθή κατά τον έσχατον καιρόν.» : [Πέτρου Α΄ : κεφ. 1, εδ. 5.]….,
* Ιάκωβος : «Φανήτε και σεις υπομονητικοί, δυναμώστε τις καρδιές σας / ω αδερφοί / ,
διότι η έλευσις του Κυρίου πλησιάζει.» : [Ιακώβου, κεφ. 5, εδ. 8.]….,
* Παύλος : «Αυτό που εννοώ, αδελφοί, είναι ότι ο καιρός είναι περιωρισμένος,..…
.....διότι παρέρχεται η μορφή του κόσμου αυτού.» : [Παύλου, Προς Κορινθίους Α΄, κεφ. 7, εδ. 29,…. 31.]….,
* Παύλος : «.....και να μη αμελούμε τας συναθροίσεις μας, καθώς συνηθίζουν να κάνουν μερικοί, αλλ’ ας
ενθαρρύνωμεν ο ένας τον άλλον και τοσούτω μάλλον καθ’ όσον βλέπετε να πλησιάζη η Ημέρα.» :
[Παύλου, Προς Εβραίους, κεφ. 10, εδ. 25.]….,
* Πέτρος : «.....αλλά θα δώσουν λόγον εις εκείνον, ο οποίος είναι έτοιμος να κρίνη ζώντας και νεκρούς.
….Όλα πλησιάζουν προς το τέλος των.» : [Πέτρου Α΄, κεφ. 4, εδ. 5, 7.]….,
* Ιησούς : « Αλήθεια σας λέγω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς, που στέκονται εδώ,
οι οποίοι δεν θα γευθούν θάνατον, έως ότου ιδούν την βασιλείαν του Θεού
να έρχεται με δύναμιν.» : [Μάρκος : 9 : 1.]….,
* Ιωάννης : «…..διότι ο καιρός /της 2ης παρουσίας του Ι. Χ/ πλησιάζει.» : [Αποκάλυψη Ιωάννη : 1 : 3]….,
* Ιησούς : / προς τους 12 μαθητές του / : «Δεν θα μιλήσω πλέον πολύ μαζί σας,
διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου, και δεν έχει επάνω μου καμμίαν δύναμιν.» : [Ιωάννης : 14 : 30.]….,
* Ιωάννης : «Παιδιά, είναι η τελευταία ώρα. Ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται και, πραγματικά, πολλοί αντίχριστοι έχουν έλθει. Από αυτό γνωρίζομεν ότι είναι τελευταία ώρα.» : [Ιωάννου Α΄, κεφ. 2, εδ. 18.]….,
* Ιωάννης : «Αυτό είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, διά το οποίον έχετε ακούσει
ότι έρχεται, και τώρα είναι ήδη εις τον κόσμον.» : [Ιωάννου Α΄ : κεφ. 4, εδ. 3.]….!.....
…..Έιιιιι…., μήπωςςςςς…!;…..
Στέργιος (Αλέξανδρος) www.stergios888.gr

Ανώνυμος είπε...

Στέργιε Αλέξανδρε είδα το μπλογκ σου αλλά.. τι να πω.. Τρικυμία εν κρανίω.. (Συγνώμη, αλλά είναι το μόνο που μπορώ να πω). Αν δεν κατανοείς κάποια πράγματα τουλάχιστον μην δίνεις δικές σου ερμηνείες γιατί γίνεσαι (ίσως άθελά σου), συνεργάτης και υπηρέτης του ψεύδους.

Αυτά που γράφεις εδώ, δήθεν σαν αποδεικτικά αναξιοπιστίας της Γραφής, είναι λέξη προς λέξη αληθινά, και πιστά, όπως ακριβώς είναι ο Κύριος Αληθινός και Πιστός.
Η έννοια του χρόνου στα σημεία αυτά έχει να κάνει με την διάρκεια της εδώ ζωής μας γιατί μόλις πεθάνουμε μεταβαίνουμε "αχρόνως" στην Β΄Παρουσία του Κυρίου.Όπως όταν κοιμόμαστε μέχρι να ξυπνήσουμε την άλλη μέρα, μας φαίνεται η διάρκεια της νύχτας σαν μια στιγμή. Άρα όπως καταλαβαίνουμε, η Β΄Παρουσία του Κυρίου είναι "άμεση" για όλους μας. Θα γίνει "ταυτόχρονα" με τον θάνατό μας (αν δεν γίνει νωρίτερα)..

Καλή Σαρακοστή σε όλους.

amethystos είπε...

Χωρίς τήν ενίσχυση τού μυστηρίου τής πίστεως οι άνθρωποι δέν μπορούν όχι μόνον νά κατανοήσουν αλλά ούτε καί νά διαβάσουν τό Ευαγγέλιο. Τούς φτάνει η Π.Δ. Ο φίλος είναι μπλεγμένος σέ εωσφορική λογική σάν τον χθεσινό καλόγερο.

Ανώνυμος είπε...

To είδα βιαστικά και νόμιζα ότι πρόκειται μόνο για διαταραγμένο τρόπο σκέψης. Αλλά τελικά είναι εωσφορικός. Υπάρχουν μέσα στο μπλοκ του, ακατανόμαστα και βλάσφημα πράγματα με τα οποία δεν μπορούμε να ασχοληθούμε. Να πούμε μόνο πάνω στο συγκεκριμένο σχόλιο που έστειλε την σημασία μερικών σημείων για να μην παρερμηνεύονται.


* Ιησούς : «Σας βεβαιώ, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ,
οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, έως ότου ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου
να έρχεται εις την βασιλείαν του.» : [Ματθαίος : κεφ. 16, εδ. 28.]….
* Ιησούς : « Αλήθεια σας λέγω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς, που στέκονται εδώ,
οι οποίοι δεν θα γευθούν θάνατον, έως ότου ιδούν την βασιλείαν του Θεού
να έρχεται με δύναμιν.» : [Μάρκος : 9 : 1.]….,

Εδώ ο Κύριος μιλάει για την Βασιλεία Του, δηλ. την εκκλησία, την Νύμφη Του, η οποία "γεννήθηκε" την ημέρα της Πεντηκοστής με την έλευση του Αγίου Πνεύματος σύμφωνα με την προφητεία του Ιωήλ όπως λέει ο Απ. Πέτρος. Η "Βασιλεία των ουρανών" είναι η θεωμένη κατάσταση της ψυχής. Όταν λέμε ότι "έγινε έξωση του Αδάμ από τον Παράδεισο" εννοούμε ότι βγήκε από την παραδεισένια κατάσταση της θεοπτίας, της άμεσης κοινωνίας με τον Θεό επειδή αυτονομήθηκε και στράφηκε προς τον εαυτό του και το θέλημά του.


* Ιησούς : / προς τους 12 μαθητές του / : «Δεν θα μιλήσω πλέον πολύ μαζί σας,
διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου, και δεν έχει επάνω μου καμμίαν δύναμιν.» : [Ιωάννης : 14 : 30.]….,

Εδώ δεν μιλάει για τον αντίχριστο αλλά για τον διάβολο που έρχεται εναντίον Του, με το έσχατο όπλο τον θάνατο, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτό θα είναι το δικό του τέλος.

Κατηχητικός Λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
"..Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν.
Έλαβε γήν και συνήντησεν ουρανώ.
Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε.
Πού σου, θάνατε, το κέντρον;
Πού σου, άδη, το νίκος;.."


* Ιησούς : «Αλήθεια σας λέγω, ότι δεν θα περάσει η γενεά αυτή,
πριν γίνουν όλα αυτά / τα της….. συντέλειας, Κρίσης, βασιλείας του Ιησού,….. / .» :
[Ματθαίος : κεφ. 24, εδ. 34.]….,
Εδώ μιλάει για την γενιά των εσχάτων. Εννοεί ότι τα σημεία των καιρών θα διαρκέσουν περίπου όσο μια γενιά. Στην εποχή μας η διάρκεια αυτή, έχει αυξηθεί αρκετά, σε σχέση με παλιότερες εποχές.


* Ιωάννης : «Παιδιά, είναι η τελευταία ώρα. Ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται και, πραγματικά, πολλοί αντίχριστοι έχουν έλθει. Από αυτό γνωρίζομεν ότι είναι τελευταία ώρα.» : [Ιωάννου Α΄, κεφ. 2, εδ. 18.]….,

Τελευταία ώρα σημαίνει ότι το μυστήριο την ανομίας είναι σε πλήρη εξέλιξη και ο Χριστιανός σε πλήρη ετοιμότητα "αι οσφύαι περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι". Όπως οι Εβραίοι την τελευταία νύχτα. Αυτό δεν είναι "απειλή" για τον πιστό άνθρωπο, αλλά υπέρτατη χαρά γιατί περιμένει Αυτόν που αγάπησε για να ζήσει μαζί Του για πάντα.

Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι
· αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται.
ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν.
ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ·
πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους.
Ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν.

Εδώ μιλάει για την Β΄Παρουσία η οποία για τον καθένα "θα συμβεί" "ταυτόχρονα" με τον θάνατό του εκτός από τους τελευταίους που "δεν θα προλάβουν τους κοιμηθέντας" αλλά θα μεταμορφωθούν για να συναντήσουν με νέα σώματα τον Κύριο στον αέρα.. Και έτσι να είναι πάντοτε μαζί Του.

Ανώνυμος είπε...

Ο καλόγερος δεν ξέρω από που παίρνει τα "μηνύματα", αλλά έχω να πω ότι με κάποια πράγματα που ακούγονται και κυρίως με τον τρόπο που ακούγονται (απόλυτος και κατηγορηματικός), διασύρεται η πίστη, επικρατεί σύγχυση και έλλειψη σοβαρότητας, αλλά χάσαμε και τα αντανακλαστικά μας. Φυσικά ο διάβολος θέλει να πετύχει ακριβώς αυτό. Να γελοιοποιήσει την πίστη μας και τις αληθινές προφητείες του Κυρίου και των Αγίων μας.

Ανώνυμος είπε...

Παρά την ατέλειά μας, την πνευματική έλλειψη, την έλλειψη ολοκληρωμένης κατάρτισης ( όσο προχωράει ο άνθρωπος, τόσο συνειδητοποιεί την έλλειψή του), την μάχη με την κακοδοξία (όχι την εμφανή, αλλά τον ελλιπή τρόπο κατανόησης της αλήθειας), τις δυσκολίες κατανόησης πολλών φαινομενικά αντιφατικών θεμάτων, παρά τους λογισμούς πολλές φορές ή την πνευματική ανασφάλεια και φόβο, πρέπει να δοξάζουμε συνέχεια το Θεό που μας χάρισε την πίστη. Το συνειδητοποιούμε κάθε φορά που ο Θεός μας φέρνει μπροστά σε περιπτώσεις εγκλωβισμένων ψυχών.Είναι ένα μεγάλο μυστήριο και ένα μεγάλο Δώρο. Πολλοί λένε "θα ήθελα να έχω πίστη αλλά δεν έχω" ή "ζηλεύω την ισχυρή πίστη".. Βλέπουμε τον κόσμο εγκλωβισμένο μέσα στο ψεύδος. Δεν ξέρουν για ποιο λόγο ζουν. Απλά υπάρχουν και έχουν βρει χίλιους δυο τρόπους για να "είναι καλά" και να μην φαίνεται η εσωτερική "σχιζοφρένεια" ο διχασμός της ψυχής. Αλλά αυτό υπάρχει. Και ο Θεός επιτρέπει πολλές φορές ακραία πράγματα, ακριβώς για να βλέπουμε την πραγματική εικόνα του προσώπου της αποστασίας.. Να ευχαριστούμε τον Κύριο που είμαστε σ΄αυτό το χώρο της πίστης και μας έχει δώσει μάτια και αυτιά να βλέπουμε και να ακούμε. Aυτό όμως δεν είναι μόνο προνόμιο αλλά είναι και μεγάλη συναίσθηση ευθύνης και καθήκοντος για πνευματικό αγώνα για την σωτηρία τη δική μας και των άλλων. Μην περιμένουμε ότι θα τα μάθουμε ποτέ όλα σ΄αυτή τη ζωή ή ότι θα γίνουμε τέλειοι, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Προσπαθούμε μόνο με φόβο Θεού να προσεγγίσουμε την αλήθεια γιατί αυτό έχει άμεση σχέση με την σωτηρία μας και την θεωρία και επίγνωση του Θεού στην αιωνιότητα, αλλά παράλληλα υπομένουμε την ατέλειά μας γιατί αυτό μας ταπεινώνει, και αυτό είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο και ακόμα δοκιμάζεται η προαίρεσή μας και το φιλότιμό μας όπως έλεγε ο Άγιος Παϊσιος αν θα θα αγαπήσουμε και αν θα προσπαθήσουμε για τις εντολές του Κυρίου γιατί αυτή είναι και η αληθινή απόδειξη της αγάπης μας για Εκείνον (ανεξάρτητα από το (οποιοδήποτε) αποτέλεσμα το οποίο θα το δώσει ο Ίδιος όταν θέλει και όταν πρέπει, και όπως πρέπει.. και όχι άκαιρα και πρόωρα για να μην υπερηφανευτούμε και τα χάσουμε όλα).
Θέλω ακόμα να πω, για την Παλαιά Διαθήκη που τόσο πολύ κατηγορείται, ότι είναι ένα πολύ παρεξηγημένο βιβλίο. Ο Απ. Παύλος λέει ότι όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη. Υπάρχει εξήγηση για όλα, και όχι απλά εξήγηση (σαν να πρέπει με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσουμε κάποια πράγματα), αλλά μεγάλη σοφία και ισχυροί συμβολισμοί απαραίτητοι για την κατανόηση της αλήθειας.