Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Αποτυχι(σ)μένη ομολογία πίστεως. "Εμείς γι' αλλού κινήσαμε κι' αλλού η τρέλλα μάς πάει".

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο Αραβοαιγυπτιος ΑΝΩΝΥΜΟΣ θρασυδειλος ψευτοχριστιανος, το ονομα και πραγμα "Τρελλογιαννης", δικαιολογει τα παντα στους λεγομενους "θεοπτες" γεροντες και τους επιτρεπει να καταπατουν και Αγια Γραφη και Ιερους Κανονες και τα παντα, σκαιοτατα και αναιδεστατα. Ακουστε τον τι ωραια που μας τα λεει, καταφερομενος κατα του Παλαιμαχου Αγωνιστου γεροντος Ιωαννη Διωτη.......Τζιχαϊστικα. Σαν Αραβοαιγυπτιος κατι παραπανω ξερει αυτος :" Πιάνεται ἀπό τόν τύπο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πού ἵδρυσε στό Essex τῆς Ἀγγλίας ὁ Γέροντας Σωφρόνιος, μέ ἔγκριση τῆς προϊσταμένης του ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, τύπος πού, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας ἔλεγε, ἦταν ἀποτέλεσμα ἀνάγκης σέ ἕναν ὁρισμένο τόπο καί ἕναν ὁρισμένο χρόνο". Ακουσον, ακουσον, τον Αραβοαιγυπτιο. "Αποτελεσμα αναγκης σε ορισμενο τοπο και σε ορισμενο χρονο και με την αδεια της Αιρετικης Οικουμενιστικης του εκκλησιαστικης αρχης". Καποιοι του απηντησαν οτι γιατι δεν εκαμε τα ιδια και ο Εφραιμ της Αμερικης; Δεν υπηρχε ιδιαιτερη αναγκη σε εκεινον τον απομακρον τοπον του πλανητη την ερημο της Αριζονας της Αμερικης; Φαινεται οτι ο Σαχαρωφ ειχε ξεχωριστην ...θεοπτιαν σαν υπερτερος του Μωυσεως που ηταν, για να κτιση το ....ΜΙΚΤΟ μοναστηρι του. Ομως και οι Νικολαϊτες πορνευαν και μοιχευαν και πιστευαν οτι δεν αμαρταναν. Το καταλαβαινεις Αιγυπτιε; Αντε σου ευχομεθα ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΕ Αραβοαιγυπτιε και εσυ να γινης ενας καλος ...θεοπτης Ανωνυμε Τρελοπαντιερα. Καπως ετσι σαν εσενα ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΕ και οι Αγιοι Μαρτυρες ριχνονταν στα λιονταρια ...ΑΝΩΝΥΜΩΣ και ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΩΣ!!!

apotixisi.


Κάποιος πρέπει νά τόν λυπηθεί καί νά τόν πάει σέ έναν γιατρό.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ!!!!!

χαλαρωσε είπε...

http://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/10/158-1881.html

http://syghorisis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_11.html

http://o-nekros.blogspot.gr/2010/10/blog-post_20.html

Ανώνυμος είπε...

Στο νέο απόσπασμα που δημοσιεύεται από το βιβλίο του π. Διώτη, αναφέρεται ότι ο Γ. Σωφρόνιος νοθεύει την νοερή προσευχή προσθέτοντας την φράση "δια του επισκόπου μου". Δεν ξέρω με τι τρόπο είναι γραμμένο στο βιβλίο του Ι.Βλάχου και ΑΝ, (δεν το ξέρω), κάτι που μπορεί να είπε ο Γέροντας αποσπασματικά και με πνεύμα ενότητας του πνευματικού πατέρα με τα παιδιά του, μετατράπηκε από τον Ι. Βλάχο σε κανόνα και σε υποτιθέμενη αλλαγή της νοερής προσευχής από τον Γέροντα. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση, και όποιος θέλει όντως να μάθει την αλήθεια ας διαβάσει το βιβλίο "Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού, μέσα μας και στους αδελφούς μας". Εκεί θα δει σε πολλές ομιλίες του Γέροντα ανάλυση της νοερής προσευχής, λέξη προς λέξη, και πως λέγεται με ένωση του νου με την καρδιά. Σε καμία από αυτές δεν αναφέρεται η φράση "δια του επισκόπου". Δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια εξουσιαστικότητα ή επιβολή στους λόγους του.Μόνο παράκληση, υπομονή και ενθάρρυνση. Ένιωθε μεγάλο το βάρος της ευθύνης και προσπαθούσε να δημιουργήσει ενότητα στο μοναστήρι (υπακοής αναπόσπαστα όμως ενωμένης με την διακονία του ηγουμένου). Συνεχώς έλεγε ότι είναι αδιανόητη η έννοια της καταδυνάστευσης και εξουσιαστικότητας, ότι είναι χαρακτηριστικό του πεπτωκότος εμπαθούς ανθρώπου, και ότι ο Κύριος ήρθε για να διακονήσει και όχι να διακονηθεί, και Αυτός είναι το μόνο Υπόδειγμα και Πρότυπό μας.Ότι είναι Αγάπη και Ακατάληπτη Ταπείνωση. Ο π. Διώτης αντί να διαβάζει αποσπασματικά για τον Γέροντα από το βιβλίο του Ι.Βλάχου, ας διαβάσει καλύτερα τα βιβλία του, ώστε να δει το σύνολο της διδασκαλίας του και της ζωής του. Η εκκλησιαστική ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα παρανόησης ακριβώς λόγω αποσπασμάτων και όχι ολόκληρων κειμένων. Κάπως έτσι έγιναν και οι αιρέσεις, με χρήση αποσπασμάτων.

Ανώνυμος είπε...

O Γ. Πορφύριος έζησε δεκαετίες στο κέντρο της Αθήνας, στην Πολυκλινική, ανάμεσα σε τόσο κόσμο και τόσες γυναίκες. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να είναι Άγιος.Στους γύρω δρόμους υπήρχαν ακόμα και οίκοι ανοχής. Την ημέρα των Θεοφανείων έμπαινε μέσα και έκανε αγιασμό.Αδιανόητα πράγματα. Όταν η "προαγωγός" του είπε "μην δώσεις σ' αυτές να φιλήσουν τον σταυρό, δεν πρέπει" τότε της είπε "εσύ δεν πρέπει να τον φιλήσεις". Από αυτή την ανεπιτήδευτη φιλάνθρωπη αγάπη του, αρκετές (κυρίως νέες) πήγαν και εξομολογήθηκαν όπως μαρτυρεί ο βίος του, και άλλαξαν ζωή.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μοναστήρια πρέπει να είναι "διπλά" ή "μικτά".Δεν πρέπει να υπάρχει πειρασμός.Αλλά αν ο Γέροντας διαπίστωνε κάτι στην εξομολόγηση δεν θα άφηνε έτσι τα πράγματα. Δεν έχει σχέση η περίπτωση του Εφραίμ Αριζόνας γιατί εκείνος ίδρυσε το μοναστήρι μετά από συγκεκριμένη απόφαση. Στην περίπτωση του Γ. Σωφρονίου, οι άνθρωποι αυτοί είχαν γίνει ήδη πνευματικά του παιδιά και ο Γέροντας αδυνατούσε λόγω κλονισμένης υγείας (από την ακραία νηστεία και άσκηση στην σπηλιά του Αγίου Όρους) να επιβλέπει δύο διαφορετικά μοναστήρια. Οι μοναχές στεγάστηκαν σε διπλανή έκταση. Πιστεύω ότι τώρα θα έπρεπε να διαχωριστεί καθαρά για να μην κατηγορείται ο Γέροντας με αυτό το πρόσχημα.

amethystos είπε...

Οι χριστιανοί πάντοτε σκανδάλιζαν τόν κόσμο. Τό κοσμικό πνεύμα σκέφτεται μόνον τό χρήμα, τήν δόξα, καί τό σέξ. Είναι τό ναί στούς πειρασμούς τής ερήμου. Μόνον ο Κύριος μάς έμαθε τό ΟΧΙ. Ο Φαρισαισμός λέει ναί, όπως βλέπουμε γύρω μας. Μερικοί λένε όχι στό σέξ καί στό χρήμα καί δαιμονικά αρπάζονται από τήν δόξα, όπως ο Τρικαμηνάς τελευταίως ή ο Λαρίσης ή ο Αττικής ή ο Διώτης. Αυτοί όλοι τους υπηρετούν άλλον Θεό, τόν ίδιον πού υπηρετεί καί ο Ιερώνυμος μέ τούς επισκόπους του, όπως καί ο Βαρθολομαίος.Αυτό πού γράφει ο Βλάχος γιά τήν προσευχή διά μέσου τού επισκόπου,είναι καί η γνωστή θέση τού Ζηζιούλα καί ανήκει στήν λατινική αίρεση τού διαμεσολαβητού κλήρου, καθότι ο Κύριος, η αυτοσυνειδησία του, όπως λένε τά γουρουνάκια τού πάπα, είναι ο μεσάζων γιά τόν πατέρα. Ο Βλάχος θάπρεπε νά ξεκαθαρίσει τή θέση του, η οποία είναι ήδη βεβαρυμένη μέ τόσους σκανδαλισμούς τών πιστών. Είναι φίλαρχο πνεύμα. Δέν τόν εμπιστευόμαστε. Γλύφει καί αυτός κόκκαλο στήν ημιμάθειά του. Ο Εφραίμ τής Αριζόνας έφυγε από τήν ορθοδοξία γιά νά προσχωρήσει στούς αποσχισμένους Ρώσους.Αλλη περίπτωση. Πάντως μέχρι στιγμής δέν έχει εμφανιστεί καρπός, παρότι η δόξα του είναι μεγάλη. Δέν ξέρουμε άν διαθέτει χαρτιά από τόν Κύριο ή τήν Θεοτόκο. Οι οπαδοί του καλλιεργούν ακόμη τόν θρύλο ότι πετάει.

Ανώνυμος είπε...

To πρόβλημα είναι ότι με την διαμάχη π. Διώτη και επ. Ιερόθεου, την πληρώνει ο Γ.Σωφρόνιος.Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά, εμφανίζεται κάπως σαν να "δικαιώνεται" ο νομικισμός ως χριστιανική στάση ζωής, και όχι η αγιότητα. Για να φανεί η αλήθεια πρέπει να αποφεύγεται η παγίδα του αποπροσανατολισμού. Να μην μετατρέπεται μια συζήτηση σε διαμάχη γιατί χάνεται η ουσία.Αρχίζει μια αντιπαράθεση άλλου τύπου, ποιος θα βρίσει καλύτερα και "εξυπνότερα", και ποιος αδικήθηκε από τις ύβρεις κτλ.. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Είναι αντίθετα ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει την αλήθεια και την αντικειμενικότητα.

amethystos είπε...

ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Περί κενοδοξίας
(Διά την πολύμορφον κενοδοξίαν)
orthodoxy

1. Μερικοί συνηθίζουν, όταν ομιλούν περί των παθών και των λογισμών, να κατατάσσουν την κενοδοξία σε ιδιαίτερη τάξι, χωριστά από την υπερηφάνεια. Γι΄ αυτό και λέγουν ότι είναι οκτώ οι πρώτοι και κυρίαρχοι πονηροί λογισμοί. Αντιθέτως ο Θεολόγος Γρηγόριος και άλλοι από τους διδασκάλους τους εμέτρησαν επτά.
Σ΄ αυτούς περισσότερο πείθομαι και εγώ∙ διότι ποιος μπορεί να έχη υπερηφάνεια, αφού ενίκησε την κενοδοξία; Τόση δε μόνο διαφορά έχουν μεταξύ τους, όση έχει έκ φύσεως το παιδί από τον άνδρα και το σιτάρι από τον άρτο. Το πρώτο δηλαδή είναι η αρχή και το δεύτερο το τέλος. Τώρα λοιπόν πού το καλεί η περίστασις ας ομιλήσωμε με συντομία για την αρχή και την ολοκλήρωσι των παθών, δηλαδή την ανόσιο οίησι. Λέγω με συντομία, διότι όποιος επιχειρεί να φιλοσοφήση γι΄αυτήν είς μήκος, ομοιάζει με εκείνον που ματαιοπονεί προσπαθώντας να ζυγίση τους ανέμους.

2. Η κενοδοξία είναι ως προς μέν την μορφή, μεταβολή της φυσικής τάξεως και διαστροφή των καλών ηθών και παρατήρησις παντός αξιομέμπτου πράγματος. Ως προς δε την ποιότητα, σκορπισμός των καμάτων, απώλεια των ιδρώτων, δόλιος κλέπτης του θησαυρού, απόγονος της απιστίας, πρόδρομος της υπερηφανείας, ναυάγιο μέσα στο λιμάνι, μυρμήγκι στο αλώνι, πού είναι μέν μικρό, αλλά απειλεί να κλέψη αθόρυβα όλον τον καρπό και τον κόπο του γεωργού.

3. Το μυρμήγκι περιμένει να γίνη το σιτάρι, και η κενοδοξία να συναχθή ο πνευματικός πλούτος. Και το μέν μυρμήγκι τρέχει για να κλέψη∙ η δε κενοδοξία χαίρεται γιατί θα διασκορπίση. Το πνεύμα της απογνώσεως χαίρεται, όταν βλέπη να πληθύνεται η κακία, ενώ το πνεύμα της κενοδοξίας χαίρεται, όταν βλέπη να πληθύνεται η αρετή. Είσοδος για το πρώτο είναι τα πλήθη των τραυμάτων, ενώ για το δεύτερο ο πλούτος των καμάτων.

4. Παρατήρησε και θα ιδής ότι αυτή η ανόσιος, δηλαδή η κενοδοξία, είναι ακμαία και μέχρι του τάφου. Θα την ιδής στα ρούχα και στα μύρα και στην νεκρική πομπή και στα αρώματα και σε πολλά άλλα.

5. Παντού λάμπει ο ήλιος άφθονα, και παντού σε κάθε έργο χαίρεται η κενοδοξία. π.χ. όταν νηστεύω, κενοδοξώ, αλλά και όταν καταλύω για να μη φανή η αρετή μου, πάλι κενοδοξώ με την ιδέα ότι είμαι συνετός. Όταν φορώ λαμπρά ρούχα νικώμαι απ΄αυτήν, αλλά και όταν τα αντικαταστήσω με ταπεινά πάλι κενοδοξώ. Όταν ομιλώ νικώμαι, αλλά και όταν σιωπώ πάλι νικώμαι. Όπως και αν την ρίξεις αυτή την τρίβολο άκανθα, ίσταται όρθιο το κεντρί της.

6. Ο κενόδοξος δείχνει ότι είναι πιστός, ενώ είναι ειδωλολάτρης. Φαινομενικά μέν σέβεται τον Θεόν, αλλά στην πραγματικότητα επιζητεί να αρέση στους ανθρώπους και όχι στον Θεόν. Κενόδοξος είναι κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενοδόξου η νηστεία είναι χωρίς μισθό και η προσευχή άκαιρη και άστοχη. Διότι και τα δύο τα κάνει για τον ανθρώπινο έπαινο. Ο κενόδοξος ασκητής είναι διπλά αδικημένος, αφού και το σώμα του το τυραννεί, και μισθό δεν παίρνει.
Αγιος Ιωάννης τής Κλίμακος.
Περιμένουμε τόν Ιερόθεο Βλάχο νά μιλήσει.

Ανώνυμος είπε...

τo ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ του Οδυσσέα για τον Τρελογιάννη είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!

amethystos είπε...

Η απιστία είναι απίστευτη.

Ανώνυμος είπε...

Γ. Σωφρόνιος:
«Μετὰ ἀπὸ μιὰ σαρκικὴ ἁμαρτία σταματᾷ ἡ προσευχή, ἐνῷ ἡ θεολογικὴ συγγραφὴ μπορεὶ νὰ συνεχίζεται. Αὐτὸ διακρίνει τὴν θεολογία ὡς χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ τὴν θεολογία ὡς ἀνθρωπίνη ἐπιστήμη. Ἀπὸ τὴν προσευχὴ φαίνεται ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ θεολογῇ, νὰ συγγράφῃ, νὰ εἶναι ἐπιστήμων, ἀλλὰ νὰ μὴν προσεύχεται, νὰ μὴν εἶναι ἅγιος» (σελ. 301-302).

π. Διώτης:
Τραγέλαφος. Τέρας μὲ δύο ὄψεις, τράγου καὶ ἐλάφου. Τίς μοι δώσῃ σοφίαν, ἵνα κατανοήσω τὰ ἀκατανόητα καὶ ἄσοφα τοῦ ἀσόφου «σοφοῦ» Σωφρονίου Σαχάρωφ; Εἶναι δυνατὸν ποτὲ νὰ σταματήσῃ ἡ προσευχὴ τοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ ὑπὸ οἱασδήποτε συνθήκας; Εἰς ἕνα εὐσυνείδητον καὶ ἔχοντα «φόβον Κυρίου» Χριστιανόν, ἀμέσως μετὰ τὴν διάπραξιν, ἐξ ἀδυναμίας ἤ ἐκ συναρπαγῆς, οἱασδήποτε ἁμαρτίας, δημιουργεῖται ἡ ἀνάγκη μεγαλυτέρας, θερμοτέρας, ἐντατικωτέρας καὶ μετὰ πολλῶν δακρύων καὶ ἀναστεναγμῶν προσευχῆς, διὰ νὰ ἔλθῃ τὸ λυτρωτικὸν ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ νὰ ἠρεμήσῃ ἀπὸ τὴν τρικυμίαν τοῦ πικροῦ ἐλέγχου τῆς συνειδήσεώς του, διὰ τῆς ἐν συντριβῇ καρδίας εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ καθαρᾶς ἐξομολογήσεως. Σωφρονίου σοφίαν ἐζήλωσεν ὁ Ναυπάκτου. Δι’ αὐτὸ δημοσιοποιεῖ καὶ αὐτὸς τὰς ἀνοησίας τοῦ ψευδοαγίου του.

Πραγματικά μένουμε άναυδοι με τις ερμηνείες του π. Διώτη! Φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν κατανοεί αυτά που λέει ο Γέροντας. Ότι δηλαδή μετά από μια αμαρτία δεν πρέπει να σταματά η προσευχή, όπως ισχυρίζεται ότι λέει ο Γέροντας αλλά ότι "σταματά" ακούσια λόγω αποξένωσης της ψυχής από τον Θεό, και αυτό φανερώνει στην συνείδησή μας ότι αυτό που κάναμε ήταν αμαρτία. Φυσικά ο Γέροντας μιλάει για την αδιάλλειπτη εσωτερική προσευχή της καρδιάς, και την ζεστή σχέση αγάπης με τον Κύριο.
Και διαχωρίζει την "εγκεφαλική" θεολογία η οποία όπως πολύ σωστά λέει μπορεί να ασκείται και από διανοούμενους αμαρτωλούς, από το χριστιανικό βίωμα του Θεού, από την θεολογία ως πράξη και όχι θεωρία.Το λέει συνεχώς στα βιβλία του!

amethystos είπε...

Πραγματικά μένουμε άναυδοι μέ τά τέρατα πού κρύβονται στίς γωνιές τής εκκλησίας. Μέ τήν αφύσικη λασπολογία.Είναι απίστευτο τό θράσος καί η οίηση.