Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

"Μη δώτε τα άγια τοις κυσι". Αποκλείονται της Θ. κοινωνίας παντελώς οι αιρετικοί και οι ακοινωνήτοι! Μια απάντηση στις συκοφαντίες περί "Εξουσίας της Θ. Μεταλήψεως"!



Προχθὲς δημοσιεύτηκε στὸ ἱστολόγιο «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ἕνα κείμενο ἀναφερόμενο στὸ γνωστὸ πόνημα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη «Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως», ψέγον τὴν ἀκραία θέση ποὺ θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν κάποιοι, δηλ. τὴν τριήμερη νηστεία ἐλαίου πρὶν τὴν Θ. Κοινωνία.
Κάποιος πολέμιος τοῦ «Πηδαλίου» καὶ τῶν . Κανόνων βρῆκε ἀφορμή, ἀναρτώντας τὸ κείμενο αὐτό, νὰ τὸ σχολιάσει χύνοντας καὶ πάλι χολή κατὰ τῶν ἀποτειχισμένων μὲ τίτλο: "ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ ΤΟ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ".
[Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ σήμερα, δημοσιεύοντας ἕνα ἀκόμα ἀκατανόητο, συκοφαντικὸ καὶ διαστρεβλωτικὸ τῶν θέσεών μας σχόλιο! Σχόλιο παραληρηματικό, σιβυλλικό, χωρὶς λογική, εἱρμὸ καὶ συνοχή, κατανοητὸ μόνο στοὺς “ἀριστοκράτες τοῦ πνεύματος” στοὺς ὁποίους ἀνήκει καὶ ἀπρόσιτο στοὺς πολλούς].
Εἶναι ὁ Ἀμέθυστος, ποὺ ἔχει χωρίσει τοὺς Ἁγίους σὲ κατηγορίες, ποὺ θεωρεῖ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη δεύτερης κατηγορίας Ἅγιο, ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος δὲν συμφωνεῖ μὲ τὶς φιλοσοφικές του «φωτισμένες» θεωρήσεις περὶ ἐξομολογήσεως, κι ἔτσι θέτει τὸν ἑαυτό του ὑπεράνω τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων. Εἶναι αὐτὸς ποὺ θεωρεῖ ὅτι τὸ «Πηδάλιο» ἀποτελεῖ μιὰ ἀτυχὴ στιγμὴ τοῦ Ἁγίου καὶ ὅτι ὅσοι ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας· ὅτι οἱ ἀποτειχισμένοι στηρίζονται σὲ κανόνες καὶ τοὺς ἐφαρμόζουν κατὰ γράμμα, ἐνῶ αὐτὸς στὶς Ἐντολές, παρότι μὲ ἑκατοντάδες σελίδες καὶ ἀναρτήσεις ἡ ἀναφορά μας εἶναι στὶς Ἐντολὲς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Του, τὶς ὁποῖες διερμηνεύουν οἱ Θεῖοι καὶ Ἱεροὶ Κανόνες (κατὰ τοὺς Ἁγίους Μ. Βασίλειο, ἅγιο Νικόδημο κ.λπ.) καὶ τοὺς ὁποίους αὐτὸς καταφρονεῖ.
Ἀποφεύγουμε νὰ σχολιάσουμε τὰ γεμάτα “ἥξεις ἀφήξεις” «θεοφώτιστα» κείμενά του, ἀλλὰ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ ἕνα του σχόλιο σήμερα, γιὰ κάποιους ποὺ μᾶς τὸ ζητοῦν, χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσουμε κι ἐμεῖς τὶς ὕβρεις καὶ αἰσχρολογίες ποὺ μεταχειρίζεται στὸ ἱστολόγιό του. (Ἔνδειξη φωτισμοῦ κι αὐτές, ποιοῦ τάχα πνεύματος;).
Εἶναι, βέβαια, σίγουρο πὼς θὰ βρεῖ κάποιες νεφελώδεις καὶ βαρύγδουπες δικαιολογίες ἢ θὰ παρουσιάσει μονοσήμαντες ἑρμηνεῖες ἁγιογραφικῶν κειμένων καὶ πώς, ἀντὶ μιᾶς καλοπροαίρετης κριτικῆς, θὰ συνεχίσει τὶς συκοφαντίες καὶ τὴν σπίλωση τῶν Ἀποτειχισμένων, κατηγορώντας γιὰ αἵρεση αὐτοὺς ποὺ προσπαθοῦν (παρὰ τὶς ἀδυναμίες τους) νὰ ἐφαρμόσουν τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, τὶς ὁποῖες αὐτὸς (ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ παραθέτουμε) διαστρέφει κακοδοξώντας, ἀφοῦ δείχνει νὰ πιστεύει πὼς ἀποτελεῖ τὸν ὑπέρτατο κριτὴ τῶν πάντων καὶ τὴν τελευταία αὐθεντία τοῦ Χριστιανισμοῦ τῆς ἐποχῆς μας!
Τὸ σχόλιό του εἶναι τὸ ἑξῆς:
 «ΣΧΟΛΙΟ: Αυτή η αίρεση είναι ο κληρικαλισμός. Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ. Σ' αυτή τήν υποχθόνια αίρεση κατέληξαν καί οι αποτειχισμένοι, παλαιοί καί νέοι, λόγω ανυπακοής. ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Ο Ιερεύς δίνει  σέ όλους αλλά δέν τόν λαμβάνουν όλοι καί δέν είναι ίδιος γιά όλους. Σήμερα κυκλοφορεί η πλάνη ότι επειδή ο αγιασμός τών δώρων δέν είναι τού ιερέως δέν μπορεί νά τόν δώσει σέ οποιονδήποτε. Εχει ευθύνη. Δυστυχώς γιά τούς πλανεμένους ο ιερεύς κάνει μόνο τήν θυσία. Τά υπόλοιπα ανήκουν στόν Κύριο. Από τό θράσος αυτής τής εξουσίας σήμερα οικουμενιστές καί μή φτάνουν καί στήν επινόηση νέων δογμάτων καί στήν ανακήρυξη νέων θεών. Η αδιαφορία μας γιά τήν αλήθεια τής πίστεως άρχισε νά μάς κοστίζει πολύ ακριβά.
Αμέθυστος».
Γιὰ νὰ δοῦμε, ὅμως (παραβλέποντας τὸ σκοτεινὸ ὕφος τοῦ σχολίου του): ἀποτελεῖ δεῖγμα «ἐξουσίας τῆς Θείας Μεταλήψεως καὶ Αἵρεση −ὅπως μᾶς κατηγορεῖ− ἡ φροντίδα τῶν εὐλαβῶν ἱερέων νὰ μεταδίδουν τὴν Θ. Κοινωνία κατὰ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, συναισθανόμενοι καὶ συνειδητοποιοῦντες τὴν εὐθύνη τους; Ἀποτελεῖ πλάνη ἡ τήρηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ;
Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐφιστοῦν τὴν προσοχή μας −ἀκολουθοῦντες τὸν λόγο τοῦ Κυρίου− νὰ μὴ δημοσιεύουμε «βεβήλοις ἀκοαῖς καὶ ψυχαῖς τὰ θεῖα».
Ἄρα, πόσο πιὸ προσεκτικὸς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἱερεὺς ὅταν μεταδίδει τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου;
Καταδικάζει ὁ θεολόγος Γρηγόριος τὴν κατάπτωση νὰ «ρίπτουμε τὰ ἅγια τοῖς κυσί, καὶ βάλλομεν τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, βεβήλοις ἀκοαῖς καὶ ψυχαῖς τὰ θεῖα δημοσιεύοντες» (Λόγος Β΄ Ἀπολογητικὸς τῆς εἰς τὸν Πόντο φυγῆς…)
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος γράφει: «…ὁ Κύριος παρήγγειλε “μὴ δῶτε τὰ ἅγια τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”. Οὐ χρὴ γὰρ τὰ μυστήρια ἀμυήτοις τραγῳδεῖν, ἵνα μὴ Ἕλληνες μὲν ἀγνοοῦντες γελῶσι, κατηχούμενοι δὲ περίεργοι γενόμενοι σκανδαλίζωνται. ἀλλὰ καὶ ὅμως ποῖον ἢ ποῦ ἢ παρὰ τίσι κατέαγεν ποτήριον;…» (Μ. Ἀθανασίου, Ἀπολογητικὸς δεύτερος). Καὶ ἀλλοῦ:
«Τοῖς ἔχουσι πόθον ἀκούειν λάλει τὰ συμφέροντα, ἐὰν δὲ ἀκούῃ καὶ μὴ ποιῇ, μηδὲν λάλει. Λέγει γὰρ ὁ Κύριος· “μὴ δῶτε τὰ ἅγια τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”. Κύνας γὰρ καὶ χοίρους ἀποκαλεῖ ὁ Θεὸς τοὺς ἐν ἀτίμῳ βίῳ διάγοντας· μαργαρῖται γὰρ τίμιοί εἰσιν οἱ τοῦ Θεοῦ λόγοι τοῖς ἀξίοις μόνοις διδόμενοι» (Μ. Ἀθανασίου, Περὶ παρθενίας).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει «προκειμένου ειδικώς περί του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας: “επεί γαρ εξ ενός άρτου μεταλαμβάνομεν οι πάντες, έν σώμα Χριστού και έν αίμα και αλλήλων μέλη γινόμεθα, σύσσωμοι Χριστού χρηματίζοντες. Πάση δυνάμει τοίνυν φυλαξώμεθα, μη λαμβάνειν μετάληψιν αιρετικών, μήτε διδόναι· μη δώτε γαρ τα αγία τοις κυσίν, ο Κύριος φησι, μηδέ ρίπτετε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, ίνα μη μέτοχοι της κακοδοξίας και της αυτών γενώμεθα κατακρίσεως. Eι γαρ πάντως ένωσίς εστί προς Χριστόν και προς αλλήλους, πάντως και πάσι τοις συμμεταλαμβάνουσιν ημίν κατά προαίρεσιν ενούμεθα· εκ προαιρέσεως γαρ η ένωσις αύτη γίνεται, ου χωρίς της ημών γνώμης· “πάντες γαρ εν σώμα εσμεν”, ότι εκ του ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, καθώς φησιν ο θείος Απόστολος», Εκδ. Ορθ. Πίστεως 4, 13. MPG. 94, 1153 (Καρμίρη Ἰ., "Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Μυστηριακή κοινωνία μετά των Ρωμαιοκαθολικών", τόμ. Β', Αθήνα 1953, σελ. 1000-1008.). -Δὲς καὶ Μ. Ἀθανασίου, Πρὸς Ἀντίοχον Δ, [Περὶ τοῦ μὴ κοινωνεῖν αἱρετικοῖς]).
Στὸ παρακάτω κείμενο, τώρα, ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι ἀπολύτως σαφής· ὁ ἱερέας πρέπει νὰ προσέχει σὲ ποιούς μεταδίδει τὰ μυστήρια [Κάτι ποὺ πολλοὶ Ἁγιορεῖτες ὡς ἕνα σημεῖο τὸ ἐφαρμόζουν, καί, ὅταν προσέρχονται ἄγνωστοι ἐπισκέπτες, τοὺς ρωτοῦν, πρὶν κοινωνήσουν, τὸ ὄνομά τους κι ἂν ἔχουν ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὴν Θ. Κοινωνία. Ἀντίθετα οἱ περισσότεροι ἱερεῖς στὶς ἐνορίες, μεταδίδουν τὴν Θ. Κοινωνία σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ προσέρχονται (Μουσουλμάνους, Βουδιστές, Παπικοὺς κ.λπ. ), παρὰ τὴν προειδοποίηση π.χ. ποὺ κάναμε σὲ ἱερεῖς, ὅτι ἐκκλησιαζόμενοι (κυρίως μαθητές) εἶναι ἄλλου δόγματος ἢ θρησκείας!].
Γράφει ὁ Μ. Βασίλειος: «Ἄξιον σεαυτὸν ποίησον τῶν ἱερῶν κανόνων· μὴ συλλειτούργει οὓς ὁ κανὼν ἀπωθεῖται. Ὅρα οὖν τίνι παρέστηκας, πῶς ἱερουργεῖς καὶ τίσι μεταδίδως. Ὅρα μὴ ἐπιλάθῃ τῆς δεσποτικῆς ἐντολῆς καὶ τῆς τῶν ἁγίων ἀποστόλων·Mὴ δῶτε γάρ, φησί, τὰ ἅγια τοῖς κυσί, καὶ τοὺς μαργαρίτας μὴ βάλητε ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”· …μὴ παραδῶς τὸν Υἰὸν τοῦ Θεοῦ εἰς χεῖρας ἀναξίωνΒλέπε τοὺς βουλομένους λαμβάνειν δωρεὰν ἐν τοῖς οἴκοις πῶς δίδωςΤοῖς δὲ τῆς θείας μεταλήψεως ἀξίοις μεταδίδου δωρεάν, ὡς καὶ αὐτὸς ἔλαβες· οἷς οἱ θεῖοι κανόνες οὐκ ἐπιτρέπουσι μὴ μεταδώσης» (Μ. Βασιλείου, Παραγγελία πρὸς ἱερεῖς).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει: «…ἴδωμεν δὲ καὶ τὰ ἑξῆς. “Mὴ δῶτε γάρ, φησί, τὰ ἅγια τοῖς κυσί, μηδὲ ρίψητε τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”. Ὁ μὲν οὖν Χριστὸς καὶ ἐν προστάγματος τάξει τὴν ἐντολὴν δέδωκεν· ἡμεῖς δὲ ὑπὸ κενοδοξίας καὶ φιλοτιμίας ἀλόγου καὶ τοῦτο τὸ πρόσταγμα ἀνετρέψαμεν, ἀνθρώπους φθόρους καὶ ἀπίστους καὶ μυρίων γέμοντας κακῶν ἁπλῶς καὶ ἀνεξετάστως εἰς τὴν τῶν μυστηρίων παραδεχομένοις κοινωνίαν, καὶ πρὶν ἢ τῆς οἰκείας γνώμης δοῦναι βάσανον ἀκριβῆ, πάντα τὸν περὶ δογμάτων αὐτοῖς ἐκκαλύπτοντες λόγον, καὶ τὰ προπύλαια οὔπω δυνηθέντας ἰδεῖν ἀθρόως εἰς τὰ ἄδυτα ἄγοντες… Καὶ οὐκ ἐπὶ τῶν ἄλλων μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐφ’ ἡμῶν αὐτῶν τὴν φρικωδεστάτην ταύτην παραβλέπομεν ἐντολήν, ἡνίκα ἂν τῶν ἀθανάτων μυστηρίων δέοι μετασχεῖν, μετὰ τῆς ἐγκειμένης ἡμῖν ἀκαθαρσίας τε καὶ ἀναισχυντίας τοῦτο ποιοῦντες πολλάκις» (Χρυσοστόμου Ἰωάννου, Πρὸς Δημήτριον Μονάζοντα, Περὶ Κατανύξεως).
Ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλο κείμενο ὁ Μ. Βασίλειος ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ τοῦ ἱερέως σὲ ποιούς μεταδίδει τὰ μυστήρια:
«Καὶ μὴ ὑποκρίνου, μηδὲ μεταδίδῳς τὸ θεῖον σῶμα ὅπου οὐ χρή. Σεαυτὸν ἄξιον ποίησον τῶν ἱερῶν κανόνων, καὶ συλλειτούργει ὡς οἱ κανόνες ἀπόθενται. Ὅρα οὖν πῶς παρίστασαι τῇ ἁγίᾳ τραπέζῃ, καὶ πῶς ἱερουργεῖς, καὶ τίνος μεταδίδως, καὶ πῶς καταστέλλεις· ὅρα οὖν, μὴ ἐπιλάθη τὰς δεσποτικὰς ἐντολὰς καὶ τῶν ἁγίων αὐτοῦ μαθητῶν τὰς παραδόσεις· φησὶ γάρ· «Μὴ δοτὲ τὰ ἅγιά τοῖς κυσί, μηδὲ ρίπτετέ τοὺς μαργαρίτες μου ἔμπροσθεν τῶν χοίρων». Ὅρα οὖν καὶ σύ, μὴ φόβῳ ὑπαχθῇς ἀνθρωπίνῳ, καὶ παραδώσῃς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ εἰς χεῖρας ἀναξίων· ἀλλὰ μὴ ἐντραπῇς τινα τῶν ἐνδόξων τῆς γῆς, ἀλλὰ μηδὲ αὐτῶν τῶν τὸ διάδημα φορούντων πτοηθῇς ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ ὅτε ἱερουργήσαις. Βλέπε τοὺς βουλομένους τὰ δῶρα μεταλαμβάνειν ἐν τοῖς οἴκοις· σὺ ὄψει, ὅτι καὶ ὑπὸ γυναικῶν χαρίζονται, ἀλλὰ καὶ ἀναξίων. Ὅρα οὖν, ὡς οἱ θεῖοι κανόνες καὶ αἱ σύνοδοι τῶν ἁγίων Πατέρων ἐπεκύρωσαν· οὕτω πράττε, καὶ μὴ μεταδίδῳς ἀναξίοις ἢ λαϊκοῖς, παρὰ ἐπιστρέψαι αὐτοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει. Οὐαὶ δὲ τοῖς μεταδιδοῦσιν αὐτοῖς! …Ταύτην τὴν παράδοσιν ἐὰν φυλάξῃς, ὦ ἱερεῦ, σώσεις σεαυτόν, καὶ οὓς μέλλεις διδάσκειν» (Μ. Βασιλείου, Λόγος περὶ Καταστάσεως ἱερέων).
Ἀλλὰ καὶ σὲ σχετικὴ μελέτη τοῦ καθηγητῆ Α.Π.Θ. π. Νικοδήμου Σκρέττα, μελετητῆ τῶν Κολλυβάδων, παρουσιάζονται παρόμοια κείμενα τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου καὶ ἄλλων, ἀλλὰ καὶ ὁ σχολιασμὸς τοῦ π. Νικοδήμου, διὰ τῶν ὁποίων ἀποδεικνύεται ἡ κακοπιστία καὶ ἡ πλάνη τοῦ Ἀμέθυστου. Γράφει ὁ π. Νικόδημος σὲ ἕνα σημεῖο:
«Πέραν τῶν ἀπολύτως ἀναγκαίων ὅρων γιὰ τὴν δυνατότητα συμμετοχῆς στὴν εὐχαριστία, ὅπως ἡ ἰδιότητα τοῦ πιστοῦ καὶ τετελειωμένου μέλους τῆς συνάξεως…, ἡ βέβαιη καὶ ἀκράδαντη πίστη ὅτι διὰ τῆς κοινωνίας μετέχει στὴ ζωοποίηση τοῦ ἀληθοῦς ἀχράντου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ τέλεση τοῦ μυστηρίου ὀρθοδόξως ἀπὸ τὴ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀποκλειομένων παντελῶς τῶν αἱρετικῶν, σχισματικῶν καὶ ἀκοινωνήτων, ὑπάρχουν καὶ ἄλλες σημαντικὲς γενικὲς καὶ εἰδικὲς προϋποθέσεις γιὰ τὴν εὐχαριστιακὴ συμμετοχὴ τῶν πιστῶν» (Σκρέττα Νικόδημου, Ἀρχιμ., «Ἡ Θ. Εὐχαριστία καὶ τὰ προνόμια τῆς Κυριακῆς κατὰ τὴ διδασκαλία τῶν Κολλυβάδων» σελ. 95-97).
Καὶ εἶναι μὲν ἀλήθεια ὅτι «ποτὲ δὲν ταυτίσθηκε ὑποχρεωτικὰ ἡ προσέλευση στὴν εὐχαριστία μὲ ὑποχρεωτικὴ προσέλευση στὴν ἐξομολόγηση» σὲ «κάθε εὐχαριστιακὴ προσέλευση» (ὅπ. παρ., σελ. 102-103), ὁπωσδήποτε ὅμως, «ἡ ἄδεια καὶ εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ πατρός… θεωρεῖται ἀναγκαία» (ὅπ. παρ. σελ. 104). Γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος: «…καθαρθέντες πρότερον μὲ τὴν πρέπουσαν προετοιμασία τῆς ἐξομολογήσεως τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς συγχωρήσεως τῶν ἐχθρῶν καὶ τῆς ἀποδιώξεως τοῦ μίσους…, οὕτως ἂς προσέλθωμεν εἰς τὰ θεῖα μυστήρια…» (ὅπ. παρ.,  σελ. 107).
«”Ἡ τάξις εἶναι αὐτή: Νὰ μελίζεται ὁ ἅγιος ἄρτος εἰς κάθε λειτουργίαν καὶ νὰ πηγαίνουν οἱ πιστοί, ὅσοι δὲν κωλύονται, νὰ μεταλαμβάνουν”» (Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Περὶ συνεχοῦς μεταλήψεως, σελ. 54). «Τὴν θέση αὐτή… ὁ Νικόδημος στηρίζει ἐπαρκῶς στοὺς μυσταγωγοὺς Νικόλαο Καβάσιλα καὶ Συμεὼν Θεσσαλονίκης (ὅπ. παρ. 331).
«Ὅσο συχνότερα μεταλαμβάνει αὐτὸ τὸ ἅγιο αἷμα, τόσο συχνότερα μεταλαμβάνει αὐτὴν τὴν ἴδια τὴ ζωή. Ὅσο ὅμως μακρύνει τὴ μετάληψη, τόσο μακρύνεται καὶ ἀπὸ τὴ ζωή» (ὅπ. παρ. 343). «Ὅποιος δὲν κοινωνεῖ, μὴ κωλυόμενος, δὲν ἑορτάζει Πάσχα ἀληθινό. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι πνευματικοὶ ἐμποδίζουν, ἀντὶ νὰ προτρέπουν, τὰ πνευματικά τους τέκνα νὰ μετέχουν συχνὰ καὶ πασχάλια στὰ εὐχαριστιακὰ δῶρα γίνονται παραβάτες τῶν ἱερῶν κανόνων» (ὅπ. παρ. 346).
«Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι οὔτε ὁ Νεόφυτος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἀπαιτεῖ τὴν ἀνεξέλεγκτη, ἰδιόγνωμη, ἀδιάκριτη καὶ ἀπροϋπόθετη καθημερινὴ μετάληψη. Προτροπή του εἶναι νὰ κοινωνοῦν…, ὅταν ἀνεπιτίμητοι παρίστανται στὴ σύναξη» (σελ. 360). Και, ὡς γνωστόν, τὰ ἐπιτίμια τίθενται ἀπὸ τοὺς πνευματικούς! Οἱ ὁποῖοι καὶ κοινωνοῦν τοὺς πιστούς!
Καὶ ἀλλοῦ ὁ ἅγιος Νικόδημος λέγει: «…τάξις καὶ νόμος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ μεταλαμβάνουν οἱ εὑρισκόμενοι χριστιανοὶ εἰς τὴν θείαν λειτουργίαν, ὅσοι δὲν εἶναι ὑπὸ κανόνα» (Σκρέττα, σελ. 405).
«Οἱ ἱερεῖς δὲν εἶναι ἰδιοκτῆτες, οὔτε καταχραστὲς τῶν οἰκονομουμένων γιὰ τὸν λαὸ θείων μυστηρίων, γι’ αὐτὸ, κατὰ τὸν Νικόδημο Ἁγιορείτη, “ὅσοι ἱερεῖς δὲν μεταλαμβάνουσι τοὺς μετ’ εὐλαβείας καὶ πίστεως προσερχομένους χριστιανοὺς εἰς τὴν θείαν κοινωνίαν, ὡς φονεῖς κρίνονται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ”» (Σκρέττα, σελ. 407).
Αὐτὰ πρὸς τὸ παρόν!
Σημάτης Παναγιώτης
ΣΧΟΛΙΟ: Ρέ παλληκάρια αποοφασίσατε ότι οι ορθόδοξοι είναι όλοι τους αιρετικοί επειδή δέν κάνουν υπακοή στόν Τρικαμηνά; Ο Λόγος είναι αγαπητέ τό Μυστήριο τής εκκλησίας. Τήν διδασκαλία της μάς συμβουλεύουν νά προστατεύουμε οι Πατέρες από τήν βαρβαρότητα καί από τόν Πονηρό, πού θά τήν διαστρέψει. Αυτό τό πάθημα τό πλήρωσαν ακριβά οι βυζαντινοί μέ τόν Βαρλαάμ καί τόν Ησυχασμό, φανερώνοντάς του αδιάκριτα μυστικά, τά οποία χρησιμοποίησε στήν συνέχεια εναντίον τους. Αγαπητέ Σημάτη αναγνωρίζω όμως ότι σιγά-σιγά έγινες ένας από τούς καλύτερους σκιώδεις θεολόγους τής Ελλάδος. Καί σ' ανώτερα.
Δές καί τί σημαίνει κληρικαλισμός. Από τό ημερολόγιο τού Σμέμαν.

«Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, 1982

Ο κληρικαλισμός δημιουργεί ασφυξία• ανάγει ένα μέρος του εαυτού του σ’ ολόκληρο τον ιερό χαρακτήρα της Εκκλησίας• μεταβάλλει τη δύναμή της σε ιερή εξουσία για να ελέγχει, να καθοδηγεί, να διοικεί• σ’ εξουσία για να επιτελεί μυστήρια, και γενικά, μετατρέπει την κάθε εξουσία σε «θεόσδοτη εξουσία»! Ο κληρικαλισμός αποσπά κάθε «ιερότητα» από τους λαϊκούς: αποδείξεις; το τέμπλο, η θεία Κοινωνία (μόνο κατόπιν αδείας), η Θεολογία...

Και όσο περισσότερο ο κληρικαλισμός «κληρικοποιεί» (η παραδοσιακή εικόνα του επισκόπου ή του ιερέα – που επιτείνεται από τα ρούχα του, τα μαλλιά του, κ.λπ., κι ο επίσκοπος από τις πανάκριβες στολές!), τόσο περισσότερο η ίδια η Εκκλησία θα εκκοσμικεύεται, θα υποτάσσεται πνευματικά σ’ αυτόν τον κόσμο. Στην Καινή Διαθήκη, ο ιερέας παρουσιάζεται ως ο ιδανικός λαϊκός. Σχεδόν όμως αμέσως μετά αρχίζει ο αυξανόμενος ριζικός χωρισμός του από τους λαϊκούς• κι όχι μόνο χωρισμός, αλλά αντίθεση κι αντιπαράθεση προς τους λαϊκούς…

Ο ιερέας αντί να είναι ο «τύπος των πιστών» (Α' Τιμοθ. 4, 12), εμφανίζεται με την εικόνα του «κυρίου πάσης ιερότητος» (master of all sacrality) που ξεχωρίζει από τους πιστούς, που διανέμει τη χάρη κατά βούληση.

Αυτή είναι η ρίζα της αντίθεσης στη συχνή θεία Κοινωνία από κάποιους κληρικούς – η προστασία της θείας Κοινωνίας με την εξομολόγηση, την άφεση, με την «εξουσία που μου έχει δοθεί...» κ.λπ. Είναι σαφές πως αυτός ο αγώνας μεγαλώνει τώρα υπό την επίδραση κάποιων κληρικών πού έχουν καταληφθεί από την εξουσία τους, από την «ιερότητά» τους. Τίποτε δεν απειλεί τόσο την εξουσία τους όσο η επιστροφή της Ευχαριστίας στην Εκκλησία, η αναγέννησή της ως το «Μυστήριο της Εκκλησίας», κι όχι ως ένα από «τα μέσα εξαγιασμού...».

Η τραγωδία της θεολογικής παιδείας βρίσκεται στο γεγονός πως νέοι άνθρωποι που θέλουν να γίνουν ιερείς αναζητούν –συνειδητά ή ασυνείδητα– αυτόν τον χωρισμό, αυτή την εξουσία, αυτό το ανέβασμα πάνω από τους λαϊκούς. Η δίψα τους αυτή ενισχύεται και γεννάται από ολόκληρο το σύστημα της θεολογικής παιδείας, τον κληρικαλισμό. Πώς μπορεί να τους κάνει κανείς να καταλάβουν, όχι μόνο με το μυαλό τους, αλλά μ’ ολόκληρη την ύπαρξή τους, πως πρέπει ν’ απομακρυνθούν από την εξουσία, από κάθε εξουσία, η οποία υπήρξε ανέκαθεν ένας πειρασμός που προέρχεται πάντοτε από τον Διάβολο; Ο Χριστός μάς απελευθέρωσε απ’ αύτη την εξουσία –«εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης...» (Ματθ., 28,18)– αποκαλύπτοντας το Φως της εξουσίας ως εξουσία αγάπης και Ουσιαστικής αυτοπροσφοράς. Ο Χριστός δεν έδωσε στην Εκκλησία «εξουσία», αλλά το Άγιο Πνεύμα: «Λάβετε Πνεύμα Άγιον...». Η εξουσία, εν Χριστώ, επέστρεψε στον Θεό, κι ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από το «διοικείν και διατάζειν».

Στο εξηκοστό πρώτο έτος της ζωής μου, ξαφνικά αναρωτιέμαι: Πώς τα πάντα έχουν τόσο πολύ διαστρεβλωθεί; Και φοβούμαι!»
Θυμήσου επίσης ότι οι Αγιορείτες τής εποχής κυνήγησαν μέχρι θανάτου τούς Κολλυβάδες στούς οποίους ανήκε καί ο Αγιος Νικόδημος.
Αμέθυστος

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Μή δώτε τα άγια τοις κυσί" και "μην κοινωνείτε αιρετικούς".. τι σχέση έχει αυτό με τα εκατομμύρια Ορθοδόξων που κοινωνούν στους ορθόδοξους Ναούς σε όλο τον κόσμο;
Εδώ ακούμε παράλογα πράγματα.Είναι μολυσμένοι λέει και αιρετικοί επειδή κοινωνούν εκεί που λειτουργούν αιρετικοί επίσκοποι. Και γιατί είναι αιρετικοί οι επίσκοποι; Μα γιατί μνημονεύουν τον Βαρθολομαίο!
Τι σημαίνει η λέξη αιρετικός; Ότι δεν έχει ορθή πίστη, ότι διαστρέφει την διδασκαλία του Χριστού και των Αγίων και ότι διδάσκει λάθος τους ανθρώπους.
Όμως η μνημόνευση μας λένε, τον ενώνει μυστηριακά με τον Πατριάρχη και έτσι μολύνεται. Mα αν είναι έτσι τότε όλα είναι επίφοβα, αμφίβολα και επικίνδυνα. Τότε όλοι πρέπει να ζούμε με την αμφιβολία αν μολυνόμαστε γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε την κάθε στιγμή τι κάνει ο καθένας, τι πιστεύει και τι διδάσκει.. Τότε και οι μαθητές θα είχαν μολυνθεί από τον Ιούδα αφού κοινώνησαν από το ίδιο ποτήριο στον Μυστικό Δείπνο!

Ανώνυμος είπε...

"Θυμήσου επίσης ότι οι Αγιορείτες τής εποχής κυνήγησαν μέχρι θανάτου τούς Κολλυβάδες στούς οποίους ανήκε καί ο Αγιος Νικόδημος"
Σωστά.
Θυμήσου επίσης ότι οι Καινοτόμοι του Νέου Εορτολογίου, από το 1924 και μετά... κυνήγησαν μέχρι θανάτου με αστυνομικές δυνάμεις και φυλακίσεις και λοιπές αντίχριστες Διώξεις. τους επιμένοντες στη ΣΥΝΕΧΙΣΗ της Παράδοσης του Πατρίου Εορτολογίου.

χαλαρωσε είπε...

αχαρο σχολιο. ΝΕΚΡΟ. ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ.

amethystos είπε...

Είναι τό ίδιο η Θ. Μετάληψη καί τό Εορτολόγιο; Καί τί άλλαξε; Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΛΛΑΞΕ. Επαψε νά είναι Αναστάσεως ημέρα, από τήν εποχή τών Κολλυβάδων. Εκεί χάθηκε η ορθοδοξία. Καί τά Μνημόσυνα μεταφέρθηκαν στήν Κυριακή χάριν ευκολίας καί η Θ. Μετάληψη, η Μνήμη τής θυσίας τού Κυρίου αραίωσε. Ο θάνατος άρχισε από τότε νά πολιορκεί τήν Ανάσταση. Ξέχασαν όλοι οι επαναστάτες ότι η Θ. Ευχαριστία είναι ευλογία καί άφεση γιά όλη τήν κτίση καί γιά όλους τούς κεκοιμημένους. Οτι χωρίς τήν Θ. Ευχαριστία χάνεται ο σκοπός τού ανθρώπου, τό νόημα τής σωτηρίας. Καί φυσικά η εκκλησία μειώνεται σέ τόπο εξαγιασμού τών αμαρτιών. Επικυριαρχεί τό Ιερό καί τό ανίερο καί η επιστροφή στήν ειδωλολατρία θεσμοθετείται. Οπως σήμερα. ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ, ΚΑΛΗ ΩΡΑ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ, ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. Τήν νίκη τού εξωτερικού ανθρώπου στόν έσω τής καρδίας άνθρωπο. Απλώς αποτρόπαιο.

χαλαρωσε είπε...

ΒΕΒΗΛΟ ΚΑΙ ΙΕΡΟ ΑΜΕΘΥΣΤΕ. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΑΘΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.

πβ είπε...

Φίλοι μου, ὁ Σημάτης (δέν τόν γνωρίζω προσωπικά) σᾶς παρέθεσε πατερικά χωρία. Σεῖς, σ’ ἀπάντηση, ἔχετε κάπου ἀλλοῦ, ἐκτός ἀπό τόν Σμέμαν καί τόν ἑαυτό σας (καί τίς ἔμμονες ἀναφορές σας σέ πρόσωπα), νά παραπέμψετε;

Ανώνυμος είπε...

Ξήλωσε το ένα , ξήλωσε το άλλο, αλλοίωσε το ένα, αλλοίωσε το άλλο...ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.Γιατί ΑΡΝΕΙΣΤΕ να το καταλάβετε;

amethystos είπε...

9.14 Τόν ίδιο τόν Αγιο Νικόδημο καί τόν Καβάσιλα. Ο Σημάτης είναι μαθητής τού Ζηζιούλα. Οπου ο Επίσκοπος καί η Ευχαριστία εκεί καί η Εκκλησία. Ο ΛΟΓΟΣ ΣΩΖΕΙ.

πβ είπε...

10:11 Δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά περιγράψεις τή γύμνια σου. Καταλάβαμε ὅτι βάζεις τή Συμφωνία τῶν Πατέρων σέ δεύτερη μοῖρα.

amethystos είπε...

O Ρωμανίδης μάς λέει ότι χωρίς τούς θεωμένους Πατέρες οι οποίοι είχαν ήδη αντιμετωπίσει καί καταρρίψει τίς αιρέσεις πού βασάνιζαν τήν πίστη, οι Σύνοδοι θά ήταν όπως καί οι σύνοδοι τής λατινικής εκκλησίας. Οπως η 2η Βατικάνειος π.χ. Οπως θά είναι η επόμενη "ορθόδοξη", μιά συνάντηση εξουσιολαγνείας. Ο Ρωμανίδης ήξερε τήν εκμετάλλευση τών συνόδων πού ζούμε σήμερα από τόν Ζηζιούλα καί από τούς αποτειχισμένους. Κατέρριψε τίς θέσεις τού Ρωμανίδη πρώτα καί τά λέμε, άν γνωρίζεις ανάγνωση.

πβ είπε...

Δέν διαβάζω τούς Πατέρες ἀπό δεύτερο χέρι. Ἄντε, γειά.

amethystos είπε...

Γιγνώσκεις αυτά πού αναγιγνώσκεις; Καί οι λατίνοι καί οι προτεστάντες τούς πατέρες διαβάζουν. Δέν έχεις ακούσει γιά σωτηρία Sola Scrittura; Καί έπειτα έχεις τό θράσσος νά μιλάς γιά Συμφωνία τών Πατέρων! Μέ σένα εννοείς; Οπως ο Σημάτης;

Ανώνυμος είπε...

Ο λόγος του Αμέθυστου είναι φοβερός, κοπτερός· "διϊκνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας".
Απλά, ερχόμαστε εδώ και βρίσκουμε ανάπαυση.

Ανώνυμος είπε...

Ευλογημένοι, οι άνθρωποι σας δόσανε παραπομπές ή σας ζητήσανε παραπομπές. Δόστε τις δικές σας και αφήστε τα λόγια!...

amethystos είπε...

Εμείς προτιμούμε ολόκληρα τά κείμενα. Διότι οι παραπομπές παραχαράσσονται. Ολες οι αιράσεις στηρίζονται σέ παραπομπές οι οποίες χειραγωγούνται εύκολα, σέ μισές προτάσεις. Αρχή ορθοδοξίας έλεγχος παραπομπών. Σέ μιά τέτοια αίρεση τμήματος λόγου στηρίζεται καί τό Φιλιόκβε. Οι ματαιόδοξοι αποτειχισμένοι, Ευλογημένε, κατά δική τους ομολογία, ψάχνουν νύχτα μέρα τά πατερικά κείμενα γιά νά ψαρέψουν παραπομπές πού θά στηρίζουν τίς θέσεις τους. Δέ τούς διαβάζου γιά νά ανοίξουν τά μάτια τους. Καί μοιραίως ταυτίζουν τόν πολύτιμο Μαργαρίτη τών Πατέρων μέ τήν Θ. Μετάληψη. Δέν ταυτίζονται ευλογημένε. Ο Ζηζιούλας τά ταύτισε σάν κληρικαλιστής. Η Σωτηρία μας είναι τό Ευ-αγγέλιο. Ο Θεός έγινε άνθρωπος καί μάς καλεί νά τόν ακολουθήσουμε. Τί λές ευλογημένε; Ο Λόγος τού Θεού ενσαρκώθηκε. Ο Νούς έπεσε καί ακολούθησε η σάρκα.

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ το σχόλιο 2.10 του Αμέθυστου. Όλες οι αιρέσεις κάνουν "κοπτοραπτική"..

Ανώνυμος είπε...

Αντε, πάλι, τα ίδια... εντάξει, αφού προτιμάτε, δόστε μας τα κείμενα ολόκληρα, εσείς που ξέρετε να τα διαβάζετε. Τα σχόλιά σας τα εκτιμούμε όταν συνοδεύουν τα κείμενα, όχι νέτα-σκέτα. Διαφορετικά σταματήστε να ‘απαντάτε’.

amethystos είπε...

Υπάρχουν ήδη.

Ανώνυμος είπε...

2:10
Πολύ καλή διάγνωση. Καίρια. Μεγάλη αλήθεια, αναγκαία για την κατανόηση της παργματικότητας.

χαλαρωσε είπε...

η παραθεση των παραπομπων δεν δειχνει και πατερικο πνευμα. Τα ιδια κανουν και οι οργανωσιακοι, απο τους οποιους οι αποτειχισμενοι προερχονται. Οπως γραψαμε το σχολιο του Σηματη ειναι αχαρο και νεκρο. Θα μπορουσε να βαλει αλλες χιλιες παραπομπες, δεν συμαινει τιποτε αυτο. Ο Διαβολος εβαλε τρεις, ηταν πιο λιτος, γιαυτο και ειναι και πιο καταφερτζης. Διοτι ερχεται με ενδυμα φωτος. Εδω ειναι που ολοι οι παλαιοτειχισμενοι πατησαν την πεπονοφλοδα. Δεχτηκαν και συζητησαν με τον λογισμο. Αποδεχονται τις τακτικες του διαβολου, ενω ο διαβολος ειναι στρατηγος. Πεφτουν στο λακο των διαβολικων τακτικων, και χανουν το λογο του πολεμου. Τι προσπαθει να μας πει ο Τρικαμηνας οτι αυτος με ενα σωρο παραπομπες, και με το βαρυ πυροβολικο του 15ου, γ, θα παρει την πολη. Αυτονομει το μερικο, το ανυπαρκτο σχεδον, το αναγαγει σε ακρογωνιαιο λιθο, και ως Μωυσής κατεβαινει απο τον Ολυμπο να σπασει τις πλακες του 15ου στο κεφαλι ημων των μιαρων.

Μια σειρα απο επεισοδια τα χανουμε διοτι οφειλουμε υποταγη στις ερμηνειες που μας οδηγουν εκτος μαχης. Ολα αυτα ειναι αποτελεσμα της βαβυλωνιας αιχμαλωσιας που δεν επαψε ποτε.

Εχουμε συνεχη μετασχηματισμο του κακου διοτι ζητα τινα να καταπιει. ΕΜΕΙΣ ΑΝ ΘΕΛΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΤΑΚΤΙΚΙΣΜΟΥΣ ΑΠΛΑ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΩς ΚΑΙ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ που εχει θεσει ο διαβολος. Μην παρασυρομαστε απο τακτικισμους, γλυκους κατα πρωτον και πληρεις κενοδοξιας. Οφειλουμε εντος της μανδρας να πολεμησουμε. Τα λογια των Αγιων ερχονται μονα τους και οταν ειναι προς οικοδομη, οταν εκβιαζονται τοτε αποδομουν και οδηγουν στην αυτοδικαιωση. Γινονται λογια που δεν ειναι δικα μας και μας περναει ψιλο κοσκινο ο διαβολος. ΕΚΕΙ ΘΑ ΦΥΤΡΩΣΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ.

amethystos είπε...

Kαλό μήνα φίλε. Καλή Παναγιά. Αυτό είναι τό βασικό πρόβλημα φίλε, όπως τό διατύπωσες. Αυτοί οι άνθρωποι δέν έχουν πνευματική ζωή καί επιλέγουν τήν αίρεση γιά νά δικαιολογούν τό πνεύμα αργίας πού τούς διακατέχει. Είναι γλυκιά βλέπεις η αμαρτία όταν είναι δικαιολογημένη. Οταν διαπράττεται συνειδητά, γιά ιερό σκοπό. Ολοι οι σύγχρονοι αιρετικοί, από τούς οικουνενιστές , τούς κληρικούς πού διοικούν καί μέχρι τούς αποτειχισμένους, είναι παραδομένοι στό μίσος καί στήν βεντέτα. Εδώ τουλάχιστον, μάς καταθέτουν καί τίς αποδείξεις, όπως είπες.

Missa είπε...

Diavase to simerino thaumasio arthro tou k.Simati kai min kolas stos 15o(β)[kai oxi γ].I Ekklisia ine idi stin erimo,den mas xriazete i Poli.To sxedio tou Theou vriskete sto teliko stadio.Gia na ftasis tin theologia,tin ekklisiologia kai tin diakrisi tou Trikamina,tha prepi na zisis ala 7500 xronia.Diavase to finale tou arthrou tou eklektou Panagioti Simati(to simerino)kai vgale to kapelo ston Megalo Patera tis Ekklisias tou Xrιstou.Poli dinati pena o Trikaminaras!

amethystos είπε...

Θαυμάσια κείμενα ο Σημάτης δέν μπορεί νά γράψει. Γιά τά θαυμάσια τού Τρικαμηνά, είναι θέμα γούστου. Αμφιβάλλουμε φίλε άν μιλάμε μέ χριστιανούς, γιά χριστιανούς.