Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Ας μην το διανοηθούν

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς 

Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν η θεούσα (κατά Μπαλτάκο) κυρία Ευτέρπη του Αρείου Πάγου θεωρείται στους δικαστικούς κύκλους νομική αυθεντία. Οι έως τώρα ενδείξεις μάλλον συνηγορούν για το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εκεί που έχει φτάσει, τα στοιχειώδη θα τα γνωρίζει.

Στοιχειώδες λοιπόν είναι ότι σε τούτη τη χώρα, με βάση το Σύνταγμα αλλά και τον ποινικό κώδικα, κανείς Ελληνας πολίτης δεν μπορεί να στερηθεί το δικαίωμα του «εκλέγειν και του εκλέγεσθαι», παρά μόνον ως συνακόλουθη κύρωση (ποινή) αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης.

Συνεπώς η όποια συζήτηση για το αν θα επιτραπεί ή όχι η κάθοδος στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές του κόμματος και των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει. Πολύ δε περισσότερο να αποδίδεται με δημοσιογραφικές διαρροές σε… διαφορετικές σχολές δικονομικής σκέψης ανώτατων εισαγγελέων και δικαστών.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο νόμος δεν χωρά πολλές ερμηνείες. Είναι σαφέστατος. Στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων χωρίς τελεσίδικη δικαστική απόφαση δεν μπορεί να επιβληθεί, ασχέτως αν έχεις σκοτώσει τη μάνα σου και το μισό σου σόι. Ακόμη λοιπόν και στην υποθετική περίπτωση (μένει να αποδειχτεί) που σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής αποτελεί εγκληματική συμμορία, η εκπροσώπησή της στις ερχόμενες εκλογές δεν μπορεί να αποτραπεί βάσει του υφιστάμενου σημερινού νομικού πλαισίου. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει.

Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω κάτι. Τα ίδια θα έλεγα αν στη θέση των χρυσαυγιτών ήταν π.χ. η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή οποιοσδήποτε άλλος νόμιμα εκλεγμένος πολιτικός σχηματισμός, ανεξαρτήτως ιδεολογικής απόχρωσης. Είναι θεμελιώδης υποχρέωση του δημοσιογράφου να υπενθυμίζει προς πάσα κατεύθυνση αυτονόητα ατομικά δικαιώματα και μεγάλη παράλειψη της Δικαιοσύνης να αφήνει έστω και προς θεωρητική… αναψηλάφηση τέτοιου είδους «στραμπουλιγμένα» σενάρια.

Κι αν κάποιος από τους δυο τρεις ανόητους που παρεπιδημούν στο Μέγαρο Μαξίμου φλερτάρει με την ιδέα του αποκλεισμού, καλό θα ήταν να την ξεχάσει. Γιατί ούτε υπηρεσία μικροκομματικής, έστω, σκοπιμότητας προσφέρει στη Νέα Δημοκρατία μια τέτοια εξέλιξη.

Η Χρυσή Αυγή φαίνεται σήμερα να διατηρεί ή και να αυξάνει τα πρόσφατα εκλογικά ποσοστά της σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις. Συνεπώς, αν απαγορευτεί η κάθοδός της, η μάζα των εξοργισμένων οπαδών της θα κατευθυνθεί στις κάλπες με αυτούσια τιμωρητική διάθεση, υπεράνω μάλιστα ιδεολογικών φραγμών και αγκυλώσεων. Χρειάζεται να σας πω πού θα κατευθυνθεί αυτή η ψήφος τιμωρίας; Εκεί που θα πονέσει περισσότερο την κυβέρνηση. Φιλοσοφία θέλει;

Απάντηση στις εθνικιστικές μπούρδες Κούλογλου από έναν ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ

Στις ακροδεξιές εθνικιστικές ανοησίες του Στέλιου Κούλογλου (το ότι κάποιος προσπαθεί να εμφανιστεί αριστερός επειδή είναι της μόδας, δεν σημαίνει κιόλας ότι είναι! - ειδικά όταν μάχεται υπέρ του ακροδεξιού υπερεθνικισμού των Σκοπίων), απήντησαν πολλοί, κυρίως πολιτικοί, για να χαϊδέψουν αυτιά. Αδιάφορες οι απαντήσεις τους. 
Ας δούμε όμως και μια απάντηση από έναν που ξέρει:

O διεθνολόγος κ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου, δίνει σκληρη απάντηση προς τον δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου για τις πρόσφατες δηλώσεις του περί «Μακεδονίας» υποστηριζοντας μεταξύ των άλλων ότι «αν η χώρα μας ακολουθήσει τις απόψεις του κ. Στ. Κούλογλου και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και εγκαταλείψει την Μακεδονική πτυχή της ιστορικής κληρονομιάς μας και του σύγχρονου Ελληνισμού κυριολεκτικά θα αυτοκτονήσει!»
Στο επιστημονικά τεκμηριωμένο άρθρο του, ο κ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου επισημαίνει ότι:

Αρχικά θα ήθελα να επισημάνω ότι η εξωτερική πολιτική δεν είναι ούτε ευσεβείς πόθοι ούτε εκθέσεις ιδεών περί ειρήνης και καλής γειτονίας. Πρόκειται, αντίθετα για μια σκληρή, απαιτητική και σύνθετη διαδικασία η οποία στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και αξιοποιεί τις παραμέτρους της πολύπλευρης ισχύος των κρατών. Η καλή γειτονία προϋποθέτει γνήσια και αμοιβαία πρόθεση. Για την αντιπαλότητα, που μπορεί να φθάσει μέχρι και την ένοπλη σύγκρουση, αρκεί η πρόθεση και μόνον της μίας πλευράς.
Η Ελλάδα επέδειξε επαρκώς συμβιβαστική διάθεση για την εξεύρεση συναινετικής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας αλλά και τα συναφή της εθνότητας κλπ. Όμως, η απόλυτη θέση των Σκοπίων που συστηματικά και απερίφραστα επιδιώκουν να μονοπωλήσουν παγκοσμίως το όνομα «Μακεδονία», «Μακεδόνες», «Μακεδονικός», αποκλείει κάθε δυνατότητα προσέγγισης θέσεων καθώς μάλιστα συνοδεύεται από σαφή εδαφική και (ψευδο)αλυτρωτική διεκδίκηση και υποκίνηση μειονοτικού ζητήματος. Η Ελλάδα ή έπρεπε να παραδοθεί πλήρως στο σφετερισμό και τη διεκδίκηση των Σκοπίων ή, όπως έπραξε, έπρεπε να υπερασπιστεί την πολιτιστική της αυτοδιάθεση και την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της. Αν ανοίξει κανείς τα μαθητικά εγχειρίδια της γειτονικής χώρας ή παρακολουθήσει τα ΜΜΕ και τον Τύπο της, θα αντιληφθεί πόσο έχει διαποτίσει το γειτονικό κράτος της ΠΓΔΜ και ιδίως τη Σλαβική πλειοψηφία του, η (ψευδο)θεωρία του Μακεδονισμού και το ιδεολόγημα της τριχοτομημένης και κατεχόμενης κατά τα 2/3 της Μακεδονίας.
Η Ελλάδα μετά την σθεναρή αντίσταση και εύλογη δραματοποίηση του ζητήματος (1991-1995) υπέγραψε το Σεπτέμβριο του 1995 την Ενδιάμεση Συμφωνία με την οποία ομαλοποίησε τις σχέσεις της με τα Σκόπια, ιδίως στους τομείς της Οικονομίας και της διακίνησης ανθρώπων και ως ένα βαθμό διπλωματικά, αφήνοντας όμως εκκρεμή τα ουσιαστικά ζητήματα του πυρήνα του προβλήματος, δηλαδή το όνομα του κράτους και της εθνότητας, χωρίς να τεθεί ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα για την κατάληξη σε συμφωνία των διαπραγματεύσεων που είχαν αρχίσει τότε.
Σήμερα, 19 χρόνια αργότερα, τα Σκόπια συνεχίζουν να κωλυσιεργούν στον τομέα της διαπραγμάτευσης ενώ παγιώνουν διεθνώς (κυρίως με διμερείς αναγνωρίσεις και σε πρακτικούς τομείς) τη χρήση του κλεψίτυπου ονόματός τους. Να σημειωθεί ότι τα Σκόπια ποτέ δεν δέχθηκαν ούτε καν τον επιμερισμό, με γεωγραφικά ή εθνικά κριτήρια, της χρήσης του όρου Μακεδονία και των παραγώγων του, ενώ διεύρυναν τις διεκδικήσεις τους και στο ιστορικό παρελθόν της κλασικής Μακεδονικής περιόδου, υποκλέπτοντας πια κάθε τι που συνδέει τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες με τον Ελληνισμό και την Ελληνική Ιστορία.
Οι Αγγλοσάξονες τονίζουν ότι «ομελέτα δεν γίνεται χωρίς να σπάσουν αυγά», γεγονός που προσπαθεί επί 25 χρόνια τώρα να παραβλέψει η Διεθνής Διπλωματία και μεσολάβηση, που ανεπιτυχώς προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα. Δηλαδή να συμβιβάσουν τη παραχάραξη της Ιστορίας με την αληθινή ιστορική πραγματικότητα, να εξωραΐσουν μια σαφή ψευδοαλυτρωτική διεκδίκηση (τόσο εδαφική όσο και πληθυσμιακή) και να εξισώσουν το δίκαιο αίτημα της διαφύλαξης της ιστορικής κληρονομιάς ενός έθνους με την εθνική μετάλλαξη ενός άλλου νέου έθνους που κατασκευάστηκε πάνω σε μια ιστορική παράδοση που δεν του ανήκε και βαφτίστηκε με ένα όνομα που από 2500 χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον ανήκε σε άλλο έθνος.
Τα πράγματα όμως τελικά είναι πολύ απλά. Αν οι Σκοπιανοί δεν εγκαταλείψουν, είτε αυτοβούλως είτε από την ανάγκη των πραγμάτων, την επιθετική και σφετεριστική θεωρία του Μακεδονισμού και ότι αυτό συνεπάγεται, θα βρίσκονται σε συνεχή τριβή και σύγκρουση με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Εκτός βέβαια αν η χώρα μας, «αυτοκτονώντας» ακολουθήσει τις απόψεις του κ. Στ. Κούλογλου και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και εγκαταλείψει την Μακεδονική πτυχή της ιστορικής κληρονομιάς μας και του σύγχρονου Ελληνισμού: τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας μας, τη Μακεδονία, και τα 3,5 εκατομμύρια Μακεδόνων που ζουν στην Ελληνική Μακεδονία και τη διασπορά. Αυτό όμως δε θα το επιτρέψει κανένας συνειδητοποιημένος Έλληνας πατριώτης.
Λοιπόν, κύριε Κούλογλου, χωρίς να παραβλέπω το «ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» που σας ανέδειξε, επιτρέψτε μου αυτό το μικρό «μάθημα», από κάποιον που διδάσκει επί 34 χρόνια Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο αλλά και Εξωτερική Πολιτική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αλλά κυρίως, έχει διατελέσει σε ηγετικές θέσεις διεθνούς διλωματίας: 4 χρόνια στον Οργανισμό για την Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων (Σύμφωνο Σταθερότητας), 2 χρόνια επιτόπου στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη και τα Σκόπια και γνωρίζει σε βάθος και από κοντά τις Βαλκανικές πραγματικότητες και τις εθνικές συγκρούσεις.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Βενιαμίν Ι. Καρακωστάνογλου είναι Πανεπιστημιακός – Διεθνολόγος, Λέκτορας Νομικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου διδάσκει Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική. Έχει συγγράψει τη μοναδική στην Ελλάδα επιστημονική μονογραφία (600 σελίδων) για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Eπίτιμος Δικηγόρος Θεσσαλονίκης, παρ΄ Εφέταις (συνταξιούχος).
Διετέλεσε τρεις φορές (2004, 2007, 2009) υποψήφιος βουλευτής Νέας Δημοκρατίας στην Α΄ Θεσσαλονίκης, είναι Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης από το 2007 και διετέλεσε για τρία χρόνια Αντιδήμαρχος.
Διετέλεσε Επικεφαλής της Έδρας Θεσ/νίκης του Συμφώνου Σταθερότητας για την Ν.Α. Ευρώπη (2004-2008), δηλαδή του Διεθνούς διακρατικού φορέα για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων υπό την αιγίδα της Ε.Ε. Υπήρξε μέλος και Διευθυντής Αποστολών προληπτικής διπλωματίας, εποπτείας και σταθεροποίησης (1992-1996) Διεθνών Οργανισμών στην πρώην Γιουγκοσλαβία (Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Σκόπια).
Είναι εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ του συλλόγου των διδασκόντων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Πρόεδρος της Θρακικής Εστίας Θεσσαλονίκης και μέλος της συντονιστικής επιτροπής των Μακεδονικών Οργανώσεων.

Θες να μάθεις γιατί τροποποιούν τον καιρό; Ποια είναι τα οφέλη από την τροποποίηση; Διάβασε το παρακάτω...


Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος των Ηνωμένων Εθνών (IPCC) προειδοποιεί στην τελευταία της έκθεση που δημοσιοποιήθηκε τη Δευτέρα στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, για τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη και ιδιαίτερα για την αύξηση της
επισιτιστικής ανασφάλειας και των συγκρούσεων κατά τον 21ου αιώνα.
«Η πιθανότητα να υπάρξουν σοβαρές εκτεταμένες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις αυξάνεται με την εντατικοποίηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη» αναφέρουν οι επιστήμονες στο γενικό συμπέρασμα της έκθεσης τους για το κλίμα με τίτλο «Κλιματική αλλαγή 2014: Επιπτώσεις , προστασία και ευπάθεια». Σε αρκετές περιπτώσεις, η έκθεση τονίζει ότι οι φτωχές χώρες του Νότου θα υποστούν τις σοβαρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος των Ηνωμένων Εθνών τονίζει τα προβλήματα της έλλειψης νερού, του αριθμού των μεγάλων πλημμυρών, της μετανάστευσης, της επισιτιστικής ανασφάλειας και της φτώχειας.
Αυτή η έρευνα η πιο πλήρης από την τελευταία έκθεση της επιτροπής IPCC το 2007, τονίζει τα πιθανά μέτρα προστασίας, την αναγκαιότητα τους, αλλά και τα όριά τους και ζητεί την ανάληψη «βραχυπρόθεσμης» δράσης για τον περιορισμό των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου, που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Το έργο της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος των Ηνωμένων Εθνών αποτελεί τη βάση για τις διεθνείς διαπραγματεύσεις, τη χρηματοδότηση των δράσεων προστασίας του πλανήτη και τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Κυρίαρχος στόχος είναι να περιοριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τα μέσα επίπεδα της προ-βιομηχανικής εποχής. Όπως αναφέρει η έκθεση οι κίνδυνοι από την κλιματική αλλαγή είναι «υψηλοί έως πολύ υψηλοί», εάν οι θερμοκρασίες αυξηθούν πάνω από τους 4 βαθμούς Κελσίου της προβιομηχανικής εποχής. Αλλά ακόμη και αν η θερμοκρασία αυξηθεί μεταξύ 1 έως 2 βαθμών Κελσίου, οι κίνδυνοι θα αυξάνονται αναλογικά.
Οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος επηρεάζουν ήδη «όλες τις ηπείρους και τους ωκεανούς» και θα επιδεινωθούν κατά τον 21ο αιώνα, προειδοποιούν οι ειδικοί της IPCC. Οι κίνδυνοι σήμερα επηρεάζουν όλες τις περιοχές του κόσμου:
  • Στην Αφρική, η μικρή πρόσβαση στο νερό είναι μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της υπερθέρμανσης του πλανήτη. 
  • Στην Ευρώπη, είναι η αύξηση των πλημμυρών και οι επιπτώσεις τους στις υποδομές. 
  • Στην Ασία, οι πλημμύρες και τα κύματα καύσωνα μπορεί να προκαλέσουν σημαντική αύξηση της μετανάστευσης. 
  • Η Βόρεια Αμερική θα επηρεαστεί από πιο ακραία φυσικά φαινόμενα όπως, καύσωνες, παράκτιες πλημμύρες, πυρκαγιές κ.α. 
  • Η Λατινική Αμερική θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με την πρόσβαση σε νερό. Οι πολικές περιοχές και τα νησιά θα επηρεαστούν ιδιαίτερα από το θερμότερο κλίμα, μέσω της ταχείας τήξης των παγετώνων και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. 
«Ζούμε σε μια εποχή ανθρωπογενούς αλλαγής του κλίματος» ανέφερε ο Βίνσεντ Μπάρος επικεφαλής της ομάδας. «Σε πολλές περιπτώσεις, δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα, κίνδυνοι τους οποίους ήδη αντιμετωπίζουμε» συμπλήρωσε.
Το θερμότερο κλίμα θα έχει επίσης αντίκτυπο στην ασφάλεια των τροφίμων, ιδίως στο Νότο, στην κατανομή των θαλάσσιων ειδών και ως εκ τούτου στην αλιεία ενώ θα προκαλέσει αλλαγές στην γεωργική παραγωγή, με πιθανά οφέλη για ορισμένες περιοχές μεταδίδει το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Όλες οι πτυχές της ασφάλειας των τροφίμων ενδεχομένως θα επηρεαστούν από την αλλαγή του κλίματος, όπως η διαθεσιμότητα των τροφίμων και η σταθερότητα των τιμών, ενώ οι άνθρωποι στις αγροτικές περιοχές είναι αυτοί που θα πληγούν περισσότερο» σημειώνει η έκθεση. Εάν και οι συνολικές οικονομικές επιπτώσεις «είναι δύσκολο να εκτιμηθούν», όπως αναφέρει η IPCC, η κλιματική αλλαγή, ωστόσο, θα «επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη, τη μείωση της ασφάλειας των τροφίμων και θα δημιουργήσει νέους θύλακες φτώχειας».
Η επιδείνωση των ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως οι παράκτιες πλημμύρες, οι ξηρασίες και τα κύματα καύσωνα, θα οδηγήσει επίσης σε αύξηση της μετανάστευσης η οποία σε συνδυασμό με τη δυσκολότερη πρόσβαση σε νερό και σε τρόφιμα «θα αυξήσει έμμεσα τον κίνδυνο των βίαιων συγκρούσεων». Τέλος, η έκθεση μιλά για αύξηση των προβλημάτων υγείας που προκαλούνται από τα κύματα καύσωνα σε φτωχές περιοχές με υποσιτισμό και κακή ποιότητα νερού. Η συγκεκριμένη έκθεση που δημοσιοποιήθηκε τη Δευτέρα είναι η δεύτερη από τις τρεις εκθέσεις αξιολόγησης της επιτροπής IPCC. Η τρίτη έκθεση αναμένεται μέσα στον Απρίλιο στο Βερολίνο.
(newsbeast.gr)
Και μην ξεχνάτε τις πολυεθνικές με τα μεταλλαγμένα ε;;;
Διαβάσατε καλά για τα τρόφιμα... καταλάβατε που πάει το παιχνίδι... έτσι;;;
psekasmata.blogspot.gr

Σχόλιο ΛΦ: Καταρχήν όπου βλέπετε τον όρο επισιτιστική ανασφάλεια, να ξέρετε πως μιλάνε για πείνα αλλά για λόγους πολιτικής ορθότητας, έχουν εφεύρει όρους που δεν προκαλούν οργή στους φτωχούς πολίτες. Άλλο να του λες ότι θα πεινάσει και άλλο ότι θα υπάρξει επισιτιστική ανασφάλεια.
Τέλος, το συμπέρασμα είναι ότι για την φτώχεια και την πείνα θα φταίει η ανύπαρκτη υπερθέρμανση και η κλιματική αλλαγή (η οποία αν έρθει θα έρθει από τα πειράματα που κάνουν με αεροψεκασμούς, γεωμηχανικές κτλ) και όχι φυσικά οι τραπεζίτες και οι πολυεθνικές που κατακλέβουν με ΔΝΤ τον κοσμάκη στις χώρες της Δύσης και απομυζούν από φυσικούς πόρους χώρες της Ασίας και της Αφρικής κυρίως, πετώντας τους ένα ξερόκομματο ψωμί αγορασμένο από την unicef αντί να τους μάθουν πως να καλλιεργούν και να εκμεταλλευτούν τα όποια πλεονεκτήματα της χώρας τους, για να αποκτήσουν οικονομία για να μην πεινάνε και να μην μεταναστεύουν. Λαθρομετανάστευση, πείνα, ΔΝΤ, κλιματικές αλλαγές, γεωμηχανικές-αεροψεκασμοί, όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους. Οδηγούν στην πείνα, την φτώχεια, την εξαθλίωση, τον θάνατο, την σύγκρουση πολιτισμών χωρίς λόγο και άλλα πολλά μόνο και μόνο για να πετύχουν τον στόχο τους. Το παγκόσμιο κράτος που θα ελέγχει τα πάντα και θα το ζητήσουν οι ίδιοι οι πολίτες για να σωθούν από τα παραπάνω.

Λίθος Φωτός

O Ερντογάν προσκαλεί το Παγκόσμιο Ισλάμ στην Αγιά Σοφιά.

Πακέτο ενεργειών του Ταγίπ Ερντογάν που θα υλοποιηθούν έως και τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία τον επόμενο Αύγουστο αποκαλύπτει με σημερινό δημοσίευμά της η εφημερίδα Radical. Στο πακέτο αυτό δεσπόζει η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού της Τουρκίας να προσκαλέσει το σύνολο των εκπροσώπων του πολιτικού και θρησκευτικού Ισλάμ (προφανώς σουνιτικού και όχι σιιτικού) να προσευχηθούν στην Αγία Σοφία.

Πρόκειται για τη θεαματική πλευρά του πακέτου που πλαισιώνεται, όμως, από την άμεση επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και την παραχώρηση δικαιωμάτων στους Τούρκους Αλεβίτες(θρησκευτική μειονότητα αγνωστικιστών σιιτικής προέλευσης) καθώς και σε άλλες θρησκευτικές μειονότητες στην Τουρκία.

Παράλληλα, στο ίδιο πακέτο προβλέπεται η αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ μετά από τουλάχιστον τρία χρόνια συνεχούς επιδείνωσής τους, όπως και η λήψη μέτρων και η προώθηση μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σημειώνεται ότι με προεδρικό διάταγμα στα μέσα της δεκαετίας του ’30 ο Κεμάλ Ατατούρκ ενέταξε σε καθεστώς μουσειακού χώρου τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και με αυτό το καθεστώς λειτουργεί ως σήμερα ο χώρος της Αγίας Σοφίας καθώς και οι δραστηριότητες, οικονομικές και τεχνικές, που αφορούν την αποκατάσταση της.

Είναι προφανές ότι ο Ταγίπ Ερντογάν σε μια προσπάθεια αποκατάστασης ενός «φιλελεύθερου και μεταρρυθμιστικού προφίλ» επιχειρεί την ικανοποίηση μειονοτικών αιτημάτων από την μία και την επανένταξη της τουρκικής διπλωματίας και οικονομίας ως ένα βαθμό στις δυτικές προδιαγραφές με κορωνίδα τις σχέσεις Άγκυρας – Τελ Αβίβ.

Η τελευταία αυτή εξέλιξη έχει να κάνει και με την έντονη δραστηριότητα διπλωματικού και επιχειρηματικού χαρακτήρα που αφορά το τελικό στάδιο αποφάσεων για την εμπορία και μεταφορά των υδρογονανθράκων που έχουν εντοπιστεί στα κοιτάσματα Αφροδίτη και Λεβιάθαν, ανατολικά και νοτιοανατολικά της Κύπρου.

Τους τελευταίους δύο μήνες έχει ενταθεί η διπλωματική δραστηριότητα στο τρίγωνο Λευκωσία – Αθήνα – Άγκυρα για την ολοκλήρωση των συνομιλιών επί του πλαισίου επίλυσης του Κυπριακού, πρωτοβουλία που έχει τεθεί άμεσα υπό την αιγίδα του αμερικανικού Στέητ Ντιπάρτμεντ και αποτελεί προτεραιότητα για το σύνολο των πετρελαϊκών εταιρειών που εμπλέκονται στον εντοπισμό και στην εμπορία κοιτασμάτων στην ανατολική Μεσόγειο.

Σε αυτά τα πλαίσια έχει επανέλθει στο τραπέζι των συζητήσεων η εναλλακτική πρόταση για μεταφορά του κυπριακού και ισραηλινού φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αγορές μέσω των τουρκικών αγωγών ως φθηνότερη και άμεσα πραγματοποιήσιμη λύση.

(ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ) Δήμαρχοι που συνεργάζονται με τον γερμανό Φούχτελ!!! ΘΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΤΕ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"????

Ποιοί ΟΤΑ δια των Δημάρχων τους έπεσαν αμαχητί στα χέρια του κατακτητή!
Αυτοί οι Δήμαρχοι «δουλεύουν» ήδη με τον γκαουλάιτερ Φούχτελ!
Νέο σύστημα διακυβέρνησης, με γερμανική σφραγίδα, συνιστούν τα μέτρα που η Κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή, ενσωματωμένα στον προϋπολογισμό.
Ο δημόσιος πλούτος, η περιουσία του ελληνικού λαού, εκποιείται στους Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους,   κοινωνικά αγαθά περνούν σε χέρια ιδιωτών (νερό, ρεύμα,  κ.λ.π), και η επέλαση των εργολάβων  κλιμακώνεται, καταλύοντας κάθε έννοια δημόσιου αγαθού.  Η υπερψήφιση των νέων- σαρωτικών για τα λαϊκά εισοδήματα- μέτρων, συνιστά ολομέτωπη επίθεση στην πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Αλλά όλα αυτά, τα κάνουν, ο Φούχτελ, και ο  Ραινχεμπάχ, δηλαδή  οι Γερμανοί μόνοι τους;  Η επίθεση ενάντια στην αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στη ζωή του ελληνικού λαού, είναι πολύπλευρη και μεθοδικά σχεδιασμένη. Από πλευράς της   ελληνικής πολιτείας, προτεραιότητα για κατεδάφιση έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.  Οι Γερμανοί έχουν εισβάλλει στους Δήμους και τα θέλουν όλα:….
οικόπεδα, ιαματικές πηγές, δημοτικά κτίρια, σχολεία, παραλίες, κ.λ.π. Και μάλιστα, όπου αυτό είναι δυνατόν, επιθυμούν  τα παραπάνω, χωρίς τους ιθαγενείς, π.χ στα μικρά νησιά!
Από καιρό  είναι γνωστό, ότι ο χερ Χανς Γιοακίμ Φούχτελ, πληρεξούσιος υπουργός της γερμανικής  Καγκελαρίας  στην Ελλάδα,  περιοδεύει ως αντιπρόσωπος  γερμανικών επιχειρηματικών συμφερόντων  από δήμο σε δήμο, με πρωτοβουλία  της  γερμανικής πρεσβείας της Αθήνας και το γενικού γερμανικού προξενείου Θεσσαλονίκης.
 Στις 15  και 16 Νοεμβρίου, όλοι οι δήμαρχοι που έχουν δεχτεί να συνεργαστούν με τους Γερμανούς, έχουν προσκληθεί να πάρουν μέρος, σε ένα συνέδριο
« ελληνο-γερμανικής συνεργασίας», που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη, στο συνεδριακό Κέντρο “Ν-Γερμανός”, Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, περίπτερο 8.
Σύμφωνα με καταγγελία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) υπάρχει « κρυφή συμφωνία κυβέρνησης και ορισμένων Δημάρχων, για την εκχώρηση της αποκομιδής των σκουπιδιών σε ιδιώτες».   Η ΠΟΕ ΟΤΑ τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιεί αιχμηρές επικοινωνιακές ενέργειες και σκληρή γλώσσα ενάντια στην επερχόμενη ιδιωτικοποίηση βασικών αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
«Η πρόσφατη επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ», αναφέρει η  ΠΟΕ-ΟΤΑ,  «αλλά και ο “ποταμός” συνεντεύξεων του εκπροσώπου της Γερμανικής επιτροπείας Φούχτελ, έφερε στη δημοσιότητα ποιοι είναι οι “αιρετοί” εκπρόσωποι που μέχρι σήμερα τον συναντούσαν κρυφά και σχεδίαζαν από κοινού το ξεπούλημα τους».
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να σημειωθεί , ότι όλες οι εκτιμήσεις της στήλης,  πως,  δηλαδή μεθοδεύεται, από Κυβέρνηση και Γερμανούς  η πλήρης ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, επιβεβαιώνονται πλέον και από τον «μαρτυριάρη» Χανς Φούχτελ. Είναι τόση η χαρά του που θα βάλει τους Έλληνες εργαζόμενους να δουλεύουν σαν σκλάβοι για ψίχουλα, που του ξεφεύγουν κουβέντες στον  «ποταμό» συνεντεύξεων που δίνει στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης.
Ο ίδιος ο χερ Φουχτελ, λοιπόν, έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα δημάρχων που τον συναντούσαν  κρυφά και σχεδίαζαν από κοινού το ξεπούλημα των  βασικών αρμοδιοτήτων των Δήμων.
Ελληνο-γερμανική συνεργασία με ονοματεπώνυμο
Σήμερα η «Ε» δημοσιεύει την λίστα των δημάρχων και λοιπών αιρετών που συναντήθηκαν, με  τον  Γερμανό ανθύπατο χερ Φούχτελ:
δήμαρχος Πάτρας Ιωάννης Δημαράς,
δήμαρχος Βέροιας Χαρά Ουσουλτζόγλου,
δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης,
δήμαρχος Νάξου  Εμμανουήλ Μαργαρίτης,
δήμαρχος Λάρισας  Κώστας Τζανακούλης,
δήμαρχος Περιστερίου  Ανδρέας Παχατουρίδης,
δήμαρχος Καστοριάς Εμμανουήλ Χατζησυμεωνίδης,
δήμαρχος Κοζάνης  Λάζαρος Μαλούτας,
δήμαρχος Κηφισιάς  Νίκος Χιωτάκης,
δήμαρχος Αμαρουσίου  Γιώργος Πατούλης,
δήμαρχος Κέρκυρας  Ιωάννης Τρεπεκλής,
δήμαρχος  Καλαμάτας  Παναγιώτης Νίκας.
Επίσης
Φάμελος Σωκράτης, εκπρόσωπος του Δήμου Θέρμης,
Αντώνογλου-Κασαβέτης Γεώργιος δήμαρχος Ζαγοράς-Μουρεσίου,
Μπότση Σταυρούλα δήμαρχος Σουλίου,
Βρυζίδου Παρασκευή δήμαρχος Εορδαίας,
Δανιηλίδης Σίμος δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών,
Γεράνης Μιχάλης, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη,
Καργιώτης Τζανής, Γενικός Γραμματέας του Δήμου Τρικάλων,
Λαμπάκης Ευάγγελος δήμαρχος Αλεξανδρούπολης,
Μουζάς Δημήτρης δήμαρχος Ορεστιάδας,
Σαραμάντος Δημήτρης δήμαρχος Ωραιόκαστρου, και
Βαφειάδης Νίκος, δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων-πρόεδρος του Δ.Σ. της Ε.Ε.Τ.Α.Α. Α.Ε.
Οι πρακτικές του 1941
Οι «μεταρρυθμίσεις» επί κατοχής.
Όταν εγκαταστάθηκαν οι γερμανικές αρχές κατοχής, στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941, το πρώτο μέλημα τους ήταν να «μεταρρυθμίσουν» την Τοπική Αυτοδιοίκηση και γενικότερα  την Δημόσια Διοίκηση.  Όσοι δήμαρχοι και κοινοτάρχες, διορισμένοι από την εποχή του δικτάτορα Μεταξά, δέχτηκαν να συνεργαστούν με τους καταχτητές διατηρήθηκαν στις θέσεις τους. Κάποιοι παραιτήθηκαν, και στην θέση τους οι Γερμανοί διόρισαν δημοσίους υπαλλήλους. Οι κατοχικοί δήμαρχοι, είχαν σαν αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών του καταχτητή.
Αγροτικά προϊόντα, πρώτες ύλες, ημι-κατεργασμένα βιομηχανικά προϊόντα, αξιόλογες μηχανές, μεταφορικά μέσα και μέσα έλξης, με επίταξη ή εξαγορά με κατοχικό πληθωριστικό χρήμα, ήταν δουλειά των δημάρχων να τα εξασφαλίσουν  σε συνεργασία με τις γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες.
Εφαρμόστηκε μεθοδικά, με εντολή, του Χέρμαν Νοιμπάχερ, (ο ανάλογος Φούχτελ της κατοχής) η διαδικασία «Ντεγκρίγκες». Σύμφωνα με αυτή την διαδικασία, οι τιμές των προϊόντων που εισάγονταν στην Ελλάδα από την Γερμανία, για τις ανάγκες του πληθυσμού ανέβαιναν. Οι τιμές όμως των εμπορευμάτων που εξάγονταν από την Ελλάδα στη Γερμανία (κυρίως αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες) ήταν σημαντικά μειωμένες. Με τον τρόπο αυτό, στις αρχές του 1943 δημιουργήθηκε  στο διακρατικό κλήριγκ, ένα ενεργητικό υπέρ των Γερμανών  που ενίσχυε την  πίεση για εξαγωγές πρώτων υλών που είχε ανάγκη η Γερμανία.
Μήπως δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο και σήμερα;
 

Εσκασε η πρώτη "βόμβα": Επιστολή δικαστικού αποκαλύπτει ολόκληρο το παρασκήνιο των διώξεων κατά ΧΑ (vid)

Πηγή: DefenceNet


Eπιστολή-βόμβα κορυφαίου δικαστικού (από τα όσα παραθέτει είναι σαφές ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι πρόσωπα και πράγματα στα υψηλά κλιμάκια της Δικαιοσύνης και του δικαστικού συστήματος) κατέθεσε στην Ολομέλεια ο εκπρόσωπος του Λαϊκού Συνδέσμου βουλευτής Ηλίας Κασιδιάρης, στην οποία ο δικαστικός παραδέχεται ότι "οι διώξεις για το αδίκημα της σύστασης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης είναι «κατασκευασμένες» από την κυβέρνηση" και μάλιστα παραθέτει συγκεκριμένα στοιχεία γι αυτό.
Είναι το πρώτοαπό τα ντοκουμέντα που πρόκειται να εμφανιστούν το επόμενο χρονικό διάστημα, όπως χθες το βράδυ αποκάλυψε το defencenet.gr.
Κατά τη συζήτηση των αιτήσεων άρσης ασυλίας των Αρ. Ματθαιόπουλου, Κ. Μπαρμπαρούση, Αν. Γρέγου και Π. Ζησιμόπουλου, ο κ. Κασιδιάρης αποκάλυψε ότι ο συντάκτης της επιστολής αναφέρει: «Η Κλάπα (σ.σ. η μία από τις δύο ανακρίτριες που χειρίζεται την υπόθεση της ΧΑ της οποίας ο σύζυγος είναι πολιτικός που δραστηριοποιείται στην ΔΗΜΑΡ), δέκα ημέρες πριν οριστεί ανακρίτρια της ΧΑ, χοροπηδούσε από χαρά, λέγοντας "ο Αθανασίου θα μου δώσει την υπόθεση και θα τους χώσω όλους μέσα".
Ο δικαστής, τα στοιχεία του οποίου έχει σβήσει από την επιστολή αλλά είναι στην διάθεση των αρχών γράφει χαρακτηριστικά ότι "όλοι οι δικαστές είναι εξοργισμένοι για διαδικασία που εξευτελίζει τη Δικαιοσύνη και σύντομα θα αντιδράσουν"».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής που απέστειλε δικαστικός, με το αίτημα να λάβει γνώση η Ολομέλεια της Βουλής για τα γεγονότα που καταγγέλλει:


(το τμήμα της επιστολής που έχει καλυφθεί αφορά καταγγελία για στενές και ιδιαίτερες διαπροσωπικές σχέσεις κυβερνητικού παράγοντα με δικαστίνες, σχέσεις που αφορούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και επιλέξαμε να μην δημοσιοποιήσουμε, παρ’ ότι επηρεάζουν άμεσα την εξέλιξη της υπόθεσης).
Παραθέτουμε επίσης αποσπάσματα από τα πρακτικά του Συμβουλίου Εφετών, που επιβεβαιώνουν απόλυτα την καταγγελία του δικαστικού.


ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ (13)

 Συνέχεια απο: Πέμπτη, 10 Απριλίου  2014

Του Hans – Georg Gadamer

ΙΙΙ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ

Σε αυτό το σημείο όμως θα μου επιτρέψετε να επιστρέψω στο θέμα των συζητήσεών μας, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου της Μεταφυσικής, το οποίο, όπως γνωρίζετε, είναι και μια εισαγωγή στο έργο.
Πριν εισέλθουμε όμως στην αξία αυτού του κειμένου, ας θυμηθούμε όσα είπαμε σχετικά με τον σκοπό της διαλεκτικής επιχειρηματολογίας. Η Επαγωγή, η Επαγωγική Επιχειρηματολογία, είναι μια πρόοδος προς την απόκτηση της αλήθειας. Ο φιλοσοφικός λόγος είναι άδειος εάν απουσιάζει αυτή η κατεύθυνση προς το τέλος, προς τον σκοπό, προς την απάντηση δηλαδή στην ερώτηση που έχει τεθεί. Αναφέραμε ήδη ότι ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί γι’ αυτό το θέμα, την εικόνα του στρατού σε υποχώρηση και την επανασύνταξή του. ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ. Αυτός που αποκτά εμπειρίες συγκεντρώνει μόνο γνώσεις, αλλά σ’ ένα συγκεκριμένο και σίγουρο σημείο συνειδητοποιεί το καθολικό. Η εικόνα, όπως το έχουμε αναφέρει ήδη – είναι στο 19ο κεφάλαιο του δευτέρου βιβλίου των Αναλυτικών ύστερων και ο Θεμίσιος, ένας σχολιαστής του 4ου αιώνος μ.Χ., παραφράζοντας αυτό το κεφάλαιο ανακαλεί την διεργασία εκμάθησης την γλώσσας εκ μέρους των μωρών. Και πράγματι η επανασυμπύκνωση του στρατού που έχει τραπεί σε φυγή, η επανασύσταση μιας τάξεως μέσω ξεχωριστών στιγμών που επαναλαμβάνονται, είναι παρόμοια με τον σχηματισμό της γλωσσικής ικανότητος των μωρών μέσω της επαναλήψεως των ήχων που ακούνε από την μητέρα και από την οικογένεια: και εδώ λοιπόν, στο τέλος, συστήνεται μια τάξις, η γλώσσα, όπου οι ξεχωριστοί ήχοι αποκτούν την σημασία τους.
Ας εξετάσουμε λοιπόν, το πρώτο κεφάλαιο της Μεταφυσικής. Ξεκινά όπως όλοι γνωρίζουμε, με την δήλωση πως: πάντες άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει! Απόδειξη δε αυτού είναι, κατά τον Αριστοτέλη, η αγάπη που έχουν για τις αισθήσεις, και ιδιαιτέρως η προτίμηση – ακόμη και ανεξαρτήτως από την πρακτική τους εφαρμογή και χρήση – για τις αισθήσεις της οράσεως, διότι η όραση μας προσφέρει έναν μεγαλύτερο αριθμό γνώσεων, αναφορικά με τα άλλα αισθητήρια και πιο διακεκριμένες και διαφοροποιημένες. Από την αισθητή αντίληψη γεννιέται η μνήμη – όπως περιγράφεται στο Αναλυτικά ύστερα – και από την μνήμη, από τις πολλές αναμνήσεις, σχηματίζεται η εμπειρία και μέσω της εμπειρίας, η επιστήμη και η τέχνη. Το κείμενο λοιπόν μας λέει πως η γνώση είναι κάτι που βρίσκεται πάντοτε σε πρόοδο, κάτι που αυξάνει διαρκώς και αναπτύσσεται.
Η ομιλία του Αριστοτέλη στην συνέχεια αναπτύσσεται σε μια πολύ πολύ ενδιαφέρουσα κατεύθυνση. Και πράγματι παρότι συσχετίζει την εμπειρία και την τεχνικο-επιστημονική γνώση, καθότι αυτή η δεύτερη γεννιέται από την πρώτη, διατηρεί σταθερή την διάκριση ανάμεσα στην μια και την άλλη, λέγοντας ουσιαστικώς, πως στην πρακτική ζωή η εμπειρία μοιάζει να έχει μια πιο αποφασιστική λειτουργία αναφορικώς με την επιστημονική θεωρία. Αυτή δε συνήθως κατευθύνει την επιστημονική θεωρία, αυτή οδηγεί την ανθρώπινη πράξη. Ο Αριστοτέλης είναι γιός ενός γιατρού και το παράδειγμα που χρησιμοποιεί είναι φυσικά η Ιατρική. Σ’ αυτό το πεδίο – φαίνεται να λέει – ο έμπειρος γιατρός είναι πιο σημαντικός από τον μεγάλο ακαδημαϊκό: εδώ η εμπειρία του ατομικού, του ιδιαίτερου, είναι καθοριστική, διότι είναι αυτός ο άνθρωπος που ασθενεί και επιθυμεί την θεραπεία του. Και παρ’ όλα αυτά, συνεχίσει ο Αριστοτέλης, η πεποίθησή μας είναι ότι είναι πιο σοφός, σε σχέση με τον εμπειρικό γιατρό, αυτός που γνωρίζει τις αιτίες για τις οποίες αυτό το φάρμακο είναι η καλύτερη θεραπεία γι’ αυτόν τον άρρωστο.
Από την μεριά μου, πιστεύω πως, στις μέρες μας, ίσως είναι πιο σοφό, όταν κάποιος αρρωστήσει, να ζητήσει από την μητέρα του την καλύτερη θεραπεία. [Τότε υπήρχαν μητέρες ακόμη]. Ίσως είναι πιο σίγουρο να συνεχίσουμε και να ακολουθήσουμε την εμπειρία των προηγούμενων γενεών, αντί να απευθυνθούμε σε έναν φαρμακοποιό ή σε έναν γιατρό και να πάρουμε ένα χημικό σκεύασμα. Είμαι προχωρημένης ηλικίας πλέον, αλλά σας βεβαιώνω πως στην ζωή μου δεν υπήρξε ποτέ εκείνο το μαγικό ραβδί της μοντέρνας ιατρικής που λέγεται χάπι. Ίσως επειδή ήταν γιός γιατρού ο Αριστοτέλης δεν είχε την τυφλή σημερινή ειδωλολατρία για την ιατρική επιστήμη! Και είχε καταλάβει πως η επάρκεια της ιατρικής βασίζεται στην εμπειρία. Δεν είμαι αντίθετος στην πρόοδο της ιατρικής αλλά θέλω να σας πω πως όσον αφορά την φροντίδα της ασθένειάς μου, μπορεί να είναι πιο σοφό να ρωτήσουμε την γιαγιά.
Επιστρέφοντας στο κείμενό μας, βλέπουμε πως το κεφάλαιο που μελετούμε ολοκληρώνεται με την βεβαίωση πως η γέννηση της επιστήμης, σαν καθαρή θεωρητική γνώση, που δεν έχει πρακτικούς σκοπούς, συμβαίνει μόνον όταν έχουν ήδη αναπτυχθεί οι επιστήμες που αφορούν το αναγκαίο και το ευχάριστο, όταν δηλαδή είναι δυνατόν να πραγματοποιήσουμε την σχόλη, την ανανέωση.
Ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί το παράδειγμα των μαθηματικών που γεννήθηκαν υποτίθεται στην αρχαία Αίγυπτο, διότι εκεί οι ιερείς ήταν ελεύθεροι από υποχρεώσεις για εργασία. Ίσως το παράδειγμα αυτό δεν είναι τελικώς τόσο πειστικό, διότι τα μαθηματικά αναπτύχθηκαν στην Αίγυπτο όχι γιατί οι ιερείς ήταν ελεύθεροι από πρακτικά καθήκοντα, αλλά επειδή οι Φαραώ είχαν ανάγκη τους φόρους και για να τους επιβάλλουν έπρεπε να υπολογίσουν την έκταση των καλλιεργειών. Αυτή όμως η ιδεαλιστική ας πούμε πεποίθηση για την καταγωγή των μαθηματικών, και ιδιαιτέρως της γεωμετρίας, δεν ανήκει μόνον στον Αριστοτέλη. Για τους Έλληνες η Αίγυπτος αντιπροσώπευε το ιδανικό μιας αυθεντικής γνώσεως που είχε ήδη χαθεί.
Ολοκληρώνοντας, αυτό το πρώτο κεφάλαιο της Μεταφυσικής, δείχνει πως για τον Αριστοτέλη ο δομικός χαρακτήρας της επιστήμης είναι η έρευνα, η ατέρμονη ανάπτυξη. Ακόμη και όταν πρόκειται για την φιλοσοφία, ακόμη και όταν πρόκειται για διδασκαλία, όπως είναι η περίπτωση της Μεταφυσικής, της Φυσικής και ούτω καθεξής. Αυτή η προοδευτικής επέκταση της γνώσεως είναι ακριβώς, η έρευνα για τις αρχές, η προσπάθεια να γνωρίσουμε γιατί ένα πράγμα είναι όπως είναι.
Και πριν κλείσουμε και αυτό το κεφάλαιο θα αναφερθώ με συντομία σε μια ερώτηση που μου ετέθη. Εάν είναι δυνατόν δηλαδή να ανακτηθεί σήμερα η σκέψη του Θωμά Ακινάτη πέραν του θωμισμού της παραδόσεως. Πιστεύω πως η γνώση την οποία διαθέτουμε σήμερα, του Ακινάτη, είναι παρόμοια με εκείνη που είχαμε για τον Αριστοτέλη, έναν αιώνα πριν. Διότι μόνον με τον ιστορικισμό, με την ανάπτυξη της φιλολογικής ανάπτυξης των κειμένων, αρχίσαμε να διαλύουμε το πέπλο της αριστοτελικής παραδόσεως. Το ίδιο ισχύει και για τον Ακινάτη. Πιστεύω πως είναι δυνατόν να υπάρξει μια σχέση ανάμεσα στην μοντέρνα κουλτούρα και την σκέψη του Ακινάτη, αρκεί να αποφύγουμε την σύγχρονη πεποίθηση που επικρατεί, πως τον τελευταίο καθοριστικό λόγο τόν είπε ο σύγχρονος επιστημονικός διαφωτισμός.

Συνεχίζεται

Φοβούνται οι ΗΠΑ επίθεση της Ρωσίας στην Τουρκία και προειδοποιούν…

AΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣΑμερικάνοι ¨προειδοποιούν¨ Ρώσους για πιθανή -πρόωρη- επικείμενη κάθοδο τους στην ¨ωραία ¨ γειτονιά μας;

Σε ομιλία του για τις διατλαντικές σχέσεις σε ένα ινστιτούτο μελετών της Ουάσιγκτον, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζον Κερί υπογράμμισε

¨Σήμερα η Ρωσία προσπαθεί να αλλάξει την αρχιτεκτονική ασφαλείας της ανατολικής και της κεντρικής Ευρώπης¨

¨ Όποιο δρόμο επιλέξει η Ρωσία , οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι μας θα σταθούν μαζί στην υπεράσπιση της Ουκρανίας¨

¨Βρισκόμαστε σε μια καθοριστική στιγμή για την διατλαντική μας συμμαχία. Η δύναμη μας θα έρθει από την ενότητα μας¨

¨Είναι γεγονός ότι κινδυνεύει ολόκληρο το μοντέλο μας για την παγκόσμια ηγεσία¨ 

Μάλλον τα πράγματα είναι ¨ζόρικα¨ για τους Αμερικάνους γιατί τόσο ¨διαχυτικοί¨ δεν φαίνονται ως προς την συμπεριφορά τους αντίστοιχα οι Ευρωπαίοι εταίροι.

Στην παραπάνω ομιλία του ο ΥΠΕΞ πρόσθεσε κάτι που χρήζει περισσότερης ανάλυσης.

¨Και το πιο σημαντικό, μαζί πρέπει να καταστήσουμε απολύτως ξεκάθαρο στο Κρεμλίνο ότι το έδαφος του ΝΑΤΟ είναι απαραβίαστο και ότι θα υπερασπίσουμε ΚΑΘΕ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ¨

Ουσιαστικά με την φράση ¨θα υπερασπιστούμε κάθε τμήμα του¨ σαν να δίνει ένα σινιάλο για οποιαδήποτε μελλοντική κίνηση επιχειρήσουν οι Ρώσοι σε οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ.

Μήπως φοβούνται ότι οι Ρώσοι δεν εποφθαλμιούν μόνο τις χώρες του ΝΑΤΟ στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη αλλά και δεν αισθάνονται σίγουροι ως αναφορά με μία απότομη κατεβασιά των Ρώσων, ρήξη και εμπλοκή τους στην νοτιανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ;

Γιατί η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που γειτνιάζει πολύ στενά με την Ρωσία μέσω Γεωργίας   στην ΝΑ Ευρώπη είναι η Τουρκία και αυτή με την σειρά της με την Συρία.

Αν επίσης θεωρήσουμε ότι η απόσταση της Ρωσίας με την Τουρκία στο θαλάσσιο μέτωπο της Μαύρης Θαλάσσης μειώθηκε κατά πολύ λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας, τότε δικαιολογημένα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ να ανησυχεί για καμιά ¨κουταμάρα¨ της Ρωσίας.

Και πως μπορεί να προέλθει αυτό;

Μια διασταλμένη ερμηνεία της ανωτέρω δήλωσης επισημαίνει το γεγονός ότι και οι ηπειρωτικές ακτογραμμές των Στενών των Δαρδανελίων είναι αποκλειστικό Νατοϊκό έδαφος που δεν παραβιάζεται και κάθε παραβίαση του ενεργοποιεί τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ.

Αυτή η δήλωση ουσιαστικά δείχνει ότι όλη η Νατοϊκή ¨επικράτεια¨ συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας βρίσκεται σε διακινδύνευση και σε σχέση με την στρατιωτική μηχανή των Ρώσων!!

Τελικά ο Γέροντας Παίσιος όταν μιλούσε για τα επερχόμενα ήταν σαν να διάβαζε εφημερίδες των ημερών μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Αυτός ο Χαιρετισμός από φέτος δεν θα κρατήσει μόνο για 40 μέρες αλλά θα σημαδέψει και το υπόλοιπο της ζωής μας.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

(φωτο: Το Βλέμμα του Αγγέλου στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ποιος μπορεί να το αποφύγει; λεπτομέρεια ψηφιδωτού.)

olympia

«Σύμπτωση»: Και οι δύο «αγιοποιηθέντες» Πάπες ήταν αυτοί που ενήργησαν ώστε να αφαιρεθεί το «αρχαίο χριστιανικό στίγμα» κατά των Εβραίων

«Είναι μια σύμπτωση, αλλά μια αξιοσημείωτη σύμπτωση», αναφέρει το Jewish Telegraphic Agency (JTA) σχετικά με την «τελετή αγιοποίησης» του Πάπα Ιωάννη Παύλου B΄ και του Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄, που έγινε την Κυριακή 27 Απριλίου, μια ημέρα πριν το Γιομ ΧαΣοά – την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος (άλλη σύμπτωση).


Και συνεχίζει: Αυτοί οι δύο ποντίφικες μετά το Ολοκαύτωμα, έφεραν επανάσταση στις σχέσεις μεταξύ Καθολικών και Εβραίων, προώθησαν το διάλογο μεταξύ των θρησκειών και ενσωμάτωσαν τον σεβασμό για τους Εβραίους και τον Ιουδαϊσμό στο επίσημο Καθολικό δόγμα.


«Αυτοί οι δύο Πάπες όχι μόνο έχουν μετασχηματίσει την (καθολική) εκκλησία, αλλά δημιούργησαν ένα μεγαλύτερο αντίκτυπο στον έξω κόσμο - και σε μας», είπε ο Ραβίνος Gary Bretton - Granatoor, αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης του Προοδευτικού Ιουδαϊσμού ο οποίος συμμετέχει στον Ιουδαϊκό - Καθολικό διάλογο». Σαν Εβραίος, η ζωή μου και η ασφάλεια και προστασία των Εβραίων, έχουν βελτιωθεί με τις ενέργειες αυτών των δύο ατόμων».


……


Στην τελετή, στην κατάμεστη πλατεία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, επρόκειτο να  παραστούν εκπρόσωποι της εβραϊκής κοινότητας, όπως ο Αρχιραβίνος της Ρώμης, Riccardo Di Segni, ο διεθνής διευθυντής διαθρησκειακών υποθέσεων της Αμερικανο-Εβραϊκής Επιτροπής (American Jewish Committee - AJC), Ραβίνος David Rosen και ο προσωπικός φίλος του Φραγκίσκου Ραβίνος, Αβραάμ Skorka της Αργεντινής.


Ο Πάπας Ιωάννη ΚΓ΄, ο οποίος έκατσε στον παπικό θρόνο από το 1958 μέχρι το θάνατό του το 1963, άρχισε τις πολιτικές που άλλαξαν σχεδόν 2.000 χρόνια διδασκαλίας της καθολικής εκκλησίας.


Πρώτον, ακύρωσε τις λέξεις «άπιστοι Εβραίοι» από τις προσευχές της Μ. Παρασκευής. Στη συνέχεια, μεταρρύθμισε και συγκάλεσε το Δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανού το 1962 (Βατικανό ΙΙ). Το Συμβούλιο αυτό, το 1965 εξέδωσε τη δήλωση Nostra Aetate, ένα έγγραφο ορόσημο με λιγότερες από 1.600 λέξεις που απηύθυνε έκκληση για τον διάλογο Εβραίων - Καθολικών και απέρριψε το αρχαίο χριστιανικό στίγμα κατά των Εβραίων ως δολοφόνους του Ιησού.


Περισσότερες από δύο δεκαετίες νωρίτερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ως Καρδινάλιος Angelo Roncalli, ο μελλοντικός Πάπας είχε εργαστεί ενεργά για να σώσει τους Εβραίους, χρησιμοποιώντας τη θέση του ως παπικός αντιπρόσωπος του Πάπα στην Τουρκία για να καταρτίσει πλαστά έγγραφα για τους Εβραίους πρόσφυγες. Ο Πάπας Φραγκίσκος υπογράμμισε τις δράσεις αυτές, μιλώντας με δημοσιογράφους το περασμένο έτος.


«Πόσες μαρτυρίες για ψευδή βαπτίσματα έκανε στην Τουρκία υπέρ των Εβραίων!», δήλωσε ο Φραγκίσκος. «Ήταν ένας θαρραλέος άνθρωπος, ένας καλός επαρχιακός ιερέας, με μια τέτοια μεγάλη αίσθηση του χιούμορ - τόσο μεγάλη, όσο μεγάλη ήταν και η αγιότητά του».


Ο Ιωάννης Παύλος Β', ο οποίος ήταν στον θρόνο μεταξύ 1978-2005, έκανε την καθολικο - εβραϊκή συμφιλίωση ακρογωνιαίο λίθο του παπισμού. Γεννήθηκε ως Karol Wojtyla στο Wadowice της Πολωνίας το 1920, μεγάλωσε με Εβραίους φίλους και ήταν αυτόπτης μάρτυρας, τόσο του Ολοκαυτώματος όσο και του ολοκληρωτικού κομμουνισμού.


«Ο παπισμός του Ιωάννη Παύλου II χτισμένος πάνω στην κληρονομιά του Ιωάννη XXIII με πολλούς τρόπους, άνοιξε νέους ορίζοντες μέσα από μια σειρά δημόσιων χειρονομιών που είχαν επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο», δήλωσε η Lisa Palmieri - Billig, εκπρόσωπος της AJC στη Ρώμη και συνεργάτης της Αγίας Έδρας.

Το 1979, στο πρώτο του ταξίδι πίσω στην Πολωνία, προσευχήθηκε στο Άουσβιτς, και καθ’ όλη τη βασιλεία του ο ίδιος επανειλημμένα καταδίκασε τον αντισημιτισμό, θυμόταν το Ολοκαύτωμα και συναντήθηκε με Ιουδαίους ηγέτες και λαϊκούς.


Το 1986, έκανε το ιστορικό βήμα διασχίζοντας τον Τίβερη και μπαίνοντας στο Μεγάλο Ναό της Ρώμης, και έγινε έτσι ο πρώτος Πάπας που επισκέφθηκε μια συναγωγή. Εκεί αγκάλιασε τον τότε επικεφαλής ραβίνο της Ρώμης, Elio Toaff και τίμησε τους Εβραίους ως «πρεσβύτερους αδελφούς του Χριστιανισμού στην πίστη».


Επιπλέον, ο Ιωάννης Παύλος επέβλεψε την εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ και προσευχήθηκε για συγχώρεση για τις διώξεις των Εβραίων από τους Καθολικούς κατά το παρελθόν.


Το συναισθηματικό του προσκύνημα στους Αγίους Τόπους το 2000 άφησε «την ανεξίτηλη εικόνα της προσευχής (σε χαρτάκι) που έβαλε σε μια ρωγμή στο Τείχος των Δακρύων», αφηγήθηκε η Palmieri - Billig.


Ο ραβίνος Toaff της Ρώμης, τώρα 98 ετών, πρόσφατα σύγκρινε τον Ιωάννη Παύλο με έναν από τους 36 δίκαιου ανθρώπους που, σύμφωνα με τον ιουδαϊκό μυστικισμό, υπάρχουν σε κάθε γενιά (οι λεγόμενοι Tzadikim Nistarim).


….


Οι πάπες που ακολούθησαν τον Ιωάννη XXIII και τον Ιωάννη Παύλο έχουν χτίσει πάνω στην κληρονομιά τους. Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με την εβραϊκή κοινότητα ως αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες, έχει δείξει προσοχή στα εβραϊκά θέματα μετά την εκλογή του τον Φεβρουάριο του 2013 και θα επισκεφθεί το Ισραήλ, την Ιορδανία και τα παλαιστινιακά εδάφη το Μάιο.



Συνολικά, δήλωσε ο Bretton - Granatoor, «σήμερα τα πράγματα είναι αρκετά καλά μεταξύ Καθολικών και Εβραίων».


Αλλά κάποια σημεία τριβής υπάρχουν ακόμα. Αυτά περιλαμβάνουν το ζήτημα του ανοίγματος των αρχείων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου του Βατικανού για να αποσαφηνιστεί ο ρόλος κατά τον Β΄ΠΠ του Πάπα Πίου ΧΙΙ, τον οποίο οι επικριτές κατηγορούν ότι απέτυχε να ενεργήσει για να σώσει τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.


Η μεγαλύτερη πρόκληση, είπε ο Bretton - Granatoor, είναι να διασφαλιστεί ότι οι αλλαγές που επέφεραν οι δύο Πάπες θα συντονίσουν τις επόμενες γενιές των απλών καθολικών - και όχι μόνο τις υψηλότερες τάξεις της Εκκλησίας.


«Τα ανώτερα κλιμάκια έχουν κάνει σκληρή δουλειά», δήλωσε ο Bretton - Granatoor. «Αλλά έχει σταλάξει αυτό κάτω στα στασίδια; Για το μέσο ιερέα και τον ενορίτη; Αυτή είναι η πρόκληση».


ΚΟ: Εντύπωση προκαλεί η πλήρης απουσία αναφοράς στον τελευταίο Πάπα, τον Βενέδικτο (πήγε και αυτός πάντως στο Άουσβιτς). Επίσης, το βάρος για την βελτίωση των σχέσεων Εβραίων – (καθολικών) Χριστιανών πέφτει πάντα στους δεύτερους. Καμία αναφορά για τις συνεχιζόμενες βεβηλώσεις χριστιανικών ναών και μοναστηριών στην Ιερουσαλήμ (το πιο πρόσφατο εδώ). Για να μην πούμε για την απουσία κριτικής στο σφόδρα χριστιανοφοβικό Ταλμούδ. Περαιτέρω το Βατικανό ΙΙ, ήταν πράγματι «επαναστατικό», γιατί εκτός της βελτίωσης των σχέσεων της καθολικής εκκλησίας με τους Εβραίους, προώθησε ξεκάθαρα τα «οράματα» του οικουμενισμού με την διακήρυξη ότι «σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία και ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ πιστεύουν στον ίδιο Θεό». Επίσης, η ‘Nostra Aetate’ οδήγησε στην παύση του ιεραποστολικού έργου των καθολικών προς τους Εβραίους. Πλέον, ενώ ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, εκτός (καθολικής) εκκλησίας, θα έπρεπε να πιστέψει στον Χριστό και να βαπτιστεί για να σωθεί, αυτό δεν ίσχυε για τους Εβραίους! Ως «ξεχωριστός» λαός και πάντοτε «αγαπητός από τον Θεό», το γεγονός ότι κάποιος ήταν Εβραίος αρκούσε για να τον καταστήσει σωσμένο! Όλες αυτές βέβαια οι «επαναστατικές αλλαγές» πιθανόν δεν θα γίνονταν, εάν δεν υπήρχαν οι προσήλυτοι στον καθολικισμό Εβραίοι, οι οποίοι ώθησαν την «αλληλεγγύη» της «άμεσης οικογένειάς τους» με τους καθολικούς. Όπως αναφέρει άρθρο εβραϊκής ιστοσελίδας: Χωρίς την παρουσία Εβραίων που έγιναν καθολικοί, (ο πιο γνωστός από αυτούς υπήρξε στα νιάτα του σιωνιστής και μετά "για ανεξήγητους λόγους" έγινε χριστιανός) φαίνεται ότι η Καθολική Εκκλησία δεν θα «έβρισκε τον δρόμο» να απομακρυνθεί «από τον ρατσιστικό αντι-Ιουδαϊσμό». Διάβασε: Πως οι καθολικοί κληρικοί εβραϊκής καταγωγής έκαναν το Βατικανό να αλλάξει στάση απέναντι στους Εβραίουςκαι να προωθήσει τον οικουμενισμό.



ΕΠΕΙΓΟΝ: Οδηγίες της ΕΛ.ΑΣ. για τον «ιό» του Facebook!!!

Η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας, ενημερώνει τους χρήστες του διαδικτύου, σχετικά με «ιό» που διαδίδεται μέσω της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης «Facebook». 

Πιο συγκεκριμένα, αρχικά ο χρήστης λαμβάνει από έτερο χρήστη του «Facebook» μήνυμα, το οποίο περιέχει επισυναπτόμενο αρχείο, με... διαφορετικές ονομασίες κάθε φορά, το οποίο έχοντας φαινομενικά ενδιαφέρουσα περιγραφή προτρέπει τον χρήστη να το «ανοίξει». 

Το περιεχόμενο του επισυναπτόμενου είναι συνήθως αρχείο με ονομασία «Watch This!!!.vbs», το οποίο μόλις εκτελεστεί, εγκαθίσταται μόνιμα ο «ιός» στο σύστημα και αποκτά τη δυνατότητα να εκτελέσει διάφορες παράνομες ενέργειες στον υπολογιστή, εν αγνοία του χρήστη, όπως προβολή διαφημίσεων, υποκλοπή κωδικών, εκτέλεση κακόβουλων προγραμμάτων κλπ. 

Επίσης, ο ιός χρησιμοποιεί τον λογαριασμό «Facebook» του χρήστη, προκειμένου να διαδοθεί με τη μορφή μηνύματος σε άλλους χρήστες της συγκεκριμένης ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης. 

Παρακαλούνται οι χρήστες του διαδικτύου, που έχουν λάβει παρόμοιο μήνυμα και έχουν εκτελέσει το επισυναπτόμενο αρχείο: 

• να ανανεώσουν το πρόγραμμα αντιικής προστασίας (antivirus) που διαθέτουν και να εκτελέσουν μία πλήρη σάρωση του συστήματος (full scan),
• σε περίπτωση που η σάρωση δεν εντοπίσει/αφαιρέσει το κακόβουλο λογισμικό, να εγκαταστήσουν κάποιο άλλο πρόγραμμα αντιικής προστασίας (antivirus)
• επίσης, σε κάθε περίπτωση να εγκαταστήσουν και να εκτελέσουν ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα εντοπισμού/αφαίρεσης κακόβουλου λογισμικού (antimalware), 
• για πλήρη και οριστική αφαίρεση του ιού από τον υπολογιστή, να αποθηκεύσουν τα αρχεία τους σε ασφαλές μέσο (εξωτερικό σκληρό δίσκο ή άλλο) και να επανεγκαταστήσουν το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή, 
• να αλλάξουν κωδικούς πρόσβασης (passwords) σε όλους τους λογαριασμούς που χρησιμοποιούν (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, e-banking κ.λπ.). 

Οι χρήστες του διαδικτύου καλούνται να λαμβάνουν τα ακόλουθα ελάχιστα μέτρα για την προστασία τους από παρόμοια περιστατικά στο μέλλον: 

• να είναι προσεκτικοί στην αποθήκευση και εκτέλεση επισυναπτόμενων αρχείων που έχουν ληφθεί ακόμα και από γνωστούς/φίλους, ενώ συνίσταται η σάρωση (scan) κάθε επισυναπτόμενου με το αντιικό πρόγραμμα (antivirus) πριν την εκτέλεσή του,
• να φροντίζουν ώστε το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή να βρίσκεται διαρκώς ανανεωμένο στις τελευταίες εκδόσεις (updates)
• ομοίως, να φροντίζουν ότι το αντιικό σύστημα (antivirus) βρίσκεται διαρκώς ανανεωμένο στις τελευταίες εκδόσεις (updates),
• να διατηρούν περιοδικά αντίγραφα των δεδομένων τους σε ασφαλές μέσο (εξωτερικό σκληρό δίσκο ή άλλο), 
• να εκτελούν περιοδικά πλήρη σάρωση του συστήματος (full scan) με εξειδικευμένο πρόγραμμα εντοπισμού/αφαίρεσης κακόβουλου λογισμικού (antimalware).


πηγή 

ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Ὁ ὁρισμὸς τῆς θεομπαιξίας: Ἀπὸ τὴν μία ψηφίζουν ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφυλίας στὸ εὐρωκοινοβούλιο ἀπὸ τὴν ἄλλη μιλοῦν γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀνάταση τῆς Ὀρθοδοξίας!

Σχόλιο: Ἡ κ. Νίκη Τζαβέλα ὑποψήφια εὐρωβουλευτὴς μὲ τὸ κόμμα τῆς ΝΔ, ψήφισε στὶς 4 Φεβρουαρίου  στὸ Εὐρωκοινοβούλιο τὴν ἔκθεση Λούνατσεκ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ὡς φυσιολογικῆς της ἠθικῆς τν ὁμοφυλοφίλων στὴν ΕΕ (δὲς ἀναλυτικὰ ΕΔΩ). Τήν Τρίτη ἐπισκέφθηκε τὸν ἀρχιεπίσκοπο κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις περὶ προβολῆς καὶ προάσπισης τῆς ὀρθόδοξης πίστης στὴν σημερινὴ Εὐρώπη. Ἀλήθεια, ποιὸν προσπαθεῖ νὰ κοροιδέψει; Θὰ ὑπάρξουν ἄραγε πιστοὶ χριστιανοὶ πού θὰ στηρίξουν στὴν κάλπη κόμματα πού ψήφισαν τὸ ἐπαίσχυντο αὐτὸ ψήφισμα; Ἴδωμεν...

Μὲ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο συναντήθηκε τὴν Τρίτη ἡ εὐρωβουλευτὴς τῆς Νέας Δημοκρατίας, Νίκη Τζαβέλα. Ἡ κυρία Τζαβέλα, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἐκ νέου ὑποψήφια στὶς προσεχεῖς εὐρωεκλογές, ζήτησε καὶ ἔλαβε τὴν εὐλογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ συζητήσει τὸ ρόλο, τὴν προσφορὰ τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας στὸ πλαίσιο τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ ἡ εὐρωβουλευτὴς εἶχαν ἕναν παραγωγικὸ διάλογο γιὰ τὴ συμβολὴ τοῦ....

Χριστιανισμοῦ καὶ τῶν οἰκουμενικῶν ἀξιῶν του στὴν κοινωνικὴ καὶ πνευματικὴ ὑποδομὴ στὸ πλαίσιο τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης, σὲ ἕνα περιβάλλον ὁλοένα καὶ πιὸ πολυπολιτισμικὸ καθὼς αὐτὴ καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς συνεχῶς αὐξανόμενες προκλήσεις τῆς παροχῆς ἀσύλου καὶ ἐλπίδας στὶς ἑτερόκλητες ἐθνικὲς ὁμάδες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσους προσφεύγουν μὲ σεβασμὸ σὲ αὐτὴν ἀπὸ κάθε σημεῖο τοῦ πλανήτη.
Μετὰ τὴ συνάντησή τους, ἡ εὐρωβουλευτὴς τῆς Νέας Δημοκρατία σχολίασε: «Ἡ πνευματικὴ ἀνάταση ποὺ προσφέρει σὲ κάθε ἄνθρωπο ἡ θρησκεία εἶναι μιὰ προσωπικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸ Θεῖο. Συγχρόνως -καὶ πολὺ περισσότερο στὴ δική μας χώρα- ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διατηρεῖ ἀκέραιό το ρόλο της ὡς βασικοῦ κοινωνικοῦ ἐνορχηστρωτή, ποὺ ἐναρμονίζει τὰ αἰτήματα κάθε ἐποχῆς μὲ τὴν χριστιανικὴ ἠθική. Καθὼς ἡ Εὐρώπη ἀναπτύσσεται μὲ στόχο ὄχι μόνο τὴ διαφύλαξη ἀλλὰ καὶ τὴν προαγωγὴ τῆς διαφορετικότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου, εἶναι σημαντικὸ νὰ βασίζουμε τὶς προσπάθειές μας αὐτὲς στὸν χριστιανικὸ Λόγο καὶ στὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν ἀγάπη».
romfea.gr

Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΦΑΣΙΑ!!! ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ!!!!

Σχολιασμός στο διά ραντίσματος ή επιχύσεως "βάπτισμα" των Παπικών

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί  τη 28η  Απριλίου 2014
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ  ΣΤΟ  ΔΙΑ  ΡΑΝΤΙΣΜΑΤΟΣ  Η  ΕΠΙΧΥΣΕΩΣ «ΒΑΠΤΙΣΜΑ» ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ 
  Μια από τις σημαντικότερες καινοτομίες του Παπισμού,  η οποία την διαφοροποιεί από την Μία Αγία καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, την ακαινοτόμητη Ορθοδοξία μας, είναι και ο τρόπος του Βαπτίσματος.
Ήδη από τον 14ο αιώνα κατήργησε το από τον ίδιο τον Κύριο και τους αποστόλους παραδεδομένο τύπο βαπτίσματος, τουτέστι διά βυθίσεως στο νερό και το  αντικατέστησεμε το διά ραντισμού ή επιχύσεως βάπτισμα. Αφορμή για τον σύντομο αυτό σχολιασμό μας έδωσε άρθρο στο εν Αθήναις περιοδικό των Ιησουιτών «ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (τευχ. 1086, Μάρτιος–Απρίλιος 2014), του παπικού «ιερέα» κ. Θ. Κοντίδη, με τίτλο: «Βάπτισμα: Με βύθιση στο νερό ή επίχυση νερού στην κεφαλή;».Ο αρθρογράφος, Ιησουίτης «κληρικός», επιχειρεί να «θεμελιώσει» θεολογικά και εκκλησιολογικά τον καινοτόμο τρόπο με τον οποίο τελεί το Βάπτισμα ο Παπισμός, με σχολαστικού τύπου θεολογικούς συλλογισμούς, οι οποίοι όμως, όπως θα καταδειχθεί στη συνέχεια, δεν έχουν δυστυχώς κανένα έρεισμα ούτε στην αγία Γραφή, ούτε στην Πατερική και Κανονική Παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας των 10 πρώτων αιώνων, όπου ετηρείτο σε Ανατολή και Δύση ο εκ του Κυρίου και των αγίων αποστόλων παραδεδομένος τύπος του Βαπτίσματος.
  Κατ’ αρχήν ισχυρίζεται ο συγγραφέας ότι «η Καινή Διαθήκη δεν περιέχει σαφείς οδηγίες για τον τρόπο του βαπτίσματος». Είναι απορίας άξιον πώς διέφυγε στον αγαπητό κ. Κοντίδη, το πασίγνωστο χωρίο, το οποίο γνωρίζουν ακόμη και τα παιδιά του κατηχητικού: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ.28,19-20). Στο σπουδαιότατο αυτό χωρίο, το οποίο παραδόξως ουδόλως προσπαθεί να αναλύσει ο αρθρογράφος, προφανώς διότι δεν τον βοηθάει να βγάλει τα συμπεράσματα που θέλει, ο Κύριος δίδει σαφέστατες οδηγίες για τον τρόπο, με τον οποίο θα πρέπει να τελείται το βάπτισμα, τον οποίον μάλιστα ετήρησαν με σχολαστικότητα και ακρίβεια οι άγιοι Απόστολοι. Δεν περιορίστηκε δε μόνον στις παρά πάνω οδηγίες, αλλά επί πλέον με το ιδικό Του προσωπικό βάπτισμα στον Ιορδάνη ποταμό, μας εδίδαξε τον ορθό τρόπο του Βαπτίσματος, «υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτού»(Α΄Πετρ.2,21),δηλαδή αφήνοντας σε μας, κατά τον απόστολο, τέλειο παράδειγμα προς μίμηση, για να βαδίσουμε ακριβώς πάνω στα χνάρια του. Όπως αναφέρει ο ευαγγελιστής, ο Κύριος όταν βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη κατήλθε, δηλαδή βυθίστηκε στο νερό «και ευθύς ανέβη από του ύδατος» (Ματθ.3,16).
Στη συνέχεια προσπαθεί να αποδείξει ότι «η βύθιση δεν είναι η μοναδική σημασία του βαπτίζω»,αλλά ότι επίσης«μπορεί να σημαίνει ‘καθαρίζω’,ή ‘πλένομαι τελετουργικά’». Και επικαλείται το χωρίο: «ο δε Φαρισαίος ιδών εθαύμασεν, ότι ού πρώτον εβαπτίσθη προ του αρίστου» (Λουκ.11,38), για να αποδώσει τη σημασία του «εβαπτίσθη» σε «επλύθη».Το περιστατικό αυτό σαφώς αναφέρεται στους τελετουργικούς καθαρισμούς των Ιουδαίων, στους οποίους υποβάλλονταν, όταν επέστρεφαν από την αγορά στο σπίτι τους, βυθίζοντας, είτε ολόκληρο το σώμα τους, είτε τουλάχιστον τα χέρια και τα πόδια τους στο νερό προ του φαγητού,  για να ξεπλύνουν έτσι κάθε μίασμα, που προέρχονταν από την επαφή τους με τους Εθνικούς. Ποία όμως σχέση μπορεί να έχουν οι τελετουργικοί καθαρισμοί των Ιουδαίων με το μυστήριο του χριστιανικού βαπτίσματος; Και αν ακόμη υποθέσουμε, ότι στην συγκεκριμένη αυτή περίπτωση το ρήμα βαπτίζω υποδηλώνει το πλύσιμο των χεριών και των ποδιών, αυτό καθόλου δεν σημαίνει, ότι ο τελετουργικός αυτός τύπος καθαρισμού των Ιουδαίων μπορεί να μεταφερθεί στον τελετουργικό τύπο του μυστηρίου του βαπτίσματος. Η άρνηση εξ άλλου του Κυρίου να συμμορφωθεί στους  τελετουργικούς αυτούς καθαρισμούς, δείχνει ξεκάθαρα ότι όλοι αυτοί οι τελετουργικοί τύποι και οι παραδόσεις των ραβίνων δεν έχουν καμία σημασία στην πνευματική ζωή των πιστών και πρέπει να καταργηθούν. Και επομένως πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν στο μυστήριο του βαπτίσματος. Πέραν τούτου, όπως ορθότατα έχει παρατηρηθεί[1]σε όλες τις περιπτώσεις, στις οποίες γίνεται λόγος περί του βαπτίσματος στην Καινή Διαθήκη, πάντοτε χρησιμοποιείται το ρήμα βαπτίζω, που σημαίνει βυθίζω εξ’ ολοκλήρου στο νερό, ώστε να καλυφτεί όλος ο βαπτιζόμενος και ουδέποτε το ρήμα επιχέω ή το ραντίζω,αν και τα δύο αυτά ρήματα είναι γνωστά και χρησιμοποιούνται υπό της Γραφής. Για παράδειγμα: «και προσελθών κατέδησε τα τραύματα αυτού επιχέων έλεον και οίνον» (Λουκ.10,34). «Λαβών (ο Μωϋσής) το αίμα των μόσχων και τράγων … πάντα τον λαόν εράντισεν» (Εβρ. 9,19). «εις υπακοήν και ραντισμόν αίματος Ιησού Χριστού» (Α΄Πετρ.1,2) κ.λ.π.
Ο απόστολος Παύλος θεολογών και εμβαθύνων στο μυστήριο του βαπτίσματος στην προς Ρωμαίους επιστολή του (6,3-6), βλέπει σ’ αυτό ένα σπουδαιότατο συμβολισμό:«Συνετάφημεν ουν αυτώ διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών  διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. Ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα». Το νερό του βαπτίσματος συμβολίζει τον τάφο του Χριστού, η δε βύθιση του βαπτιζομένου μέσα σ’ αυτό συμβολίζει την ταφή, την νέκρωση του παλαιού ανθρώπου. Και η ανάδυσή του από το νερό, την ανάσταση και ανάδυση του νέου, του εν καινότητι ζωής περιπατούντος και μηκέτιδουλεύοντος τη αμαρτία ανθρώπου. Όπως δε ο Χριστός εξ’ όλοκλήρου ετάφη στο μνήμα και εκαλύφθηκε από τον λίθον, έτσι και ο πιστός εξ ολοκλήρου βυθίζεται στο νερό, ως εις άλλο υδάτινο μνήμα, για να συναναστηθεί με τον Χριστό. Όλος λοιπόν αυτός ο θεολογικός συμβολισμός, όλη αυτή η σπουδαιότατη θεολογική ερμηνεία του μυστηρίου καταστρέφεται και καταργείται με την αντικατάσταση του βαπτίσματος με ράντισμα ή με επίχυση. Σε άλλη επιστολή του ονομάζει το βάπτισμα «λουτρό παλιγγενεσίας»: «Αλλά κατά τον αυτού έλεον έσωσεν υμας διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινώσεως Πνεύματος» (Τιτ.3,5). Η έννοια του λουτρού είναι συναφής προς την έννοια του βαπτίσματος, διότι όταν κανείς λούεται, βυθίζεται εξ ολοκλήρου στο νερό.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας ομιλεί περί μεταφορικής σημασίαςτου βαπτίσματος:«Πολλές σημασίες μπορούμε να βρούμε όταν το ρήμα ‘βαπτίζω’ χρησιμοποιείται μεταφορικά». Και αναφέρει για παράδειγμα το χωρίο: «Βάπτισμα δε έχω βαπτισθήναι και πως συνέχομαι έως ου τελεσθή» (Λουκ.12,50). Εδώ ο Κύριος ονομάζει το πάθος του βάπτισμα «διότι χύνοντας το αίμα του, κατά κάποιο τρόπο θα βαπτισθεί μέσα σ’  αυτό».[2]Και πράγματι  ο Κύριος κατά το πάθος του βυθίστηκε μέσα σ’ ένα λουτρό αίματος, ολόκληρο το σώμα του έγινε μια πληγή, μεταβλήθηκε σε μια μάζα από αίματα. Ωστόσο με το να ονομάζει έτσι το πάθος του, αυτό δεν σημαίνει ότι αναιρεί το βάπτισμα του στον Ιορδάνη ποταμό , διά του οποίου μας έδωσε τον τύπον και το υπόδειγμα του χριστιανικού βαπτίσματος.
Στη συνέχεια ομιλεί για το βάπτισμα του αγίου Πνεύματος που έλαβαν οι απόστολοι κατά την ημέρα της Πεντηκοστής: «υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω» (Πραξ.1,5).Στην Πεντηκοστή οι απόστολοι δεν βαπτίσθηκαν με νερό διότι δεν χρειάσθηκε. Βαπτίσθηκαν όμως με Πνεύμα άγιο. Όπως το σφουγγάρι όταν το βάλουμε στο νερό, διαποτίζεται εξ ολοκλήρου από το νερό, έτσι και οι απόστολοι διαποτίσθηκαν πέρα για πέρα από Πνεύμα άγιο. Η περίπτωση των αποστόλων αποτελεί μια μοναδική εξαίρεση στην ιστορία της Εκκλησίας μας. Το ότι οι απόστολοι δεν βαπτίσθηκαν με νερό, αυτό δεν σημαίνει ότι αναιρείται  το βάπτισμα με βύθιση στο νερό, αφού οι ίδιοι οι απόστολοι το εφαρμόζουν, ήδη από την ημέρα της Πεντηκοστής, βαπτίζοντας τις 3000 ψυχές που πίστευσαν στο κήρυγμα του Πέτρου.
Παρά κάτω προσπαθεί , ανεπιτυχώς βέβαια, να συνδέσει την προφητεία του προφήτου Ιωήλ,«εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα», την οποία μνημονεύει ο απόστολος Πέτρος(Πραξ.2,17),με το δι’ επιχύσεως βάπτισμα. Η «έκχυσις» του αγίου Πνεύματος, για την οποία εδώ ομιλεί ο προφήτηςδεν σημαίνει, ούτε φυσικά δικαιώνει, το δι’ επιχύσεως βάπτισμα των Ρωμαιοκαθολικών, αλλά σημαίνει την πλουσιοπάροχη δωρεά του αγίου Πνεύματος, την οποία θα λάβουν οι απόστολοι αλλά και όσοι θα πιστεύσουν στο κήρυγμά τους. Εξ άλλου αναφερόμενος ο ίδιος ο Κύριος στην εκπλήρωση αυτής της προφητείας του προφήτου Ιωήλ, ονομάζει την «έκχυση» του προφήτου βάπτισμα: «παρήγγειλεν αυτοίς (ο Ιησούς) από Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι, αλλά περιμένειν την επαγγελίαν του Πατρός (δηλαδή την εκπλήρωση της προφητείας του προφήτου Ιωήλ), ην ηκούσατέ μου. Ότι Ιωάννης μεν εβάπτισενύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι αγίω» (Πραξ.1,4-5).Εάν οι απόστολοι κατανοούσαν κατά τέτοιο τρόπο τον προφήτη, όπως τον κατανοεί ο κ. Κοντίδης, τότε δεν εφάρμοζαν το διά βυθίσεως στο νερό βάπτισμα, αλλά το δι’ επιχύσεως.
Παρά κάτω επικαλείται κάποιες πρακτικές δυσκολίες για να δικαιώσει το δι’ επιχύσεως, ή ραντίσματος βάπτισμα: «Μετά το πρώτο κήρυγμα του Πέτρου, τρείς χιλιάδες άνθρωποι βαπτίσθηκαν στην Ιερουσαλήμ (Πρ.2,41). Πρακτικά είναι αδύνατο να βυθισθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι στην Ιερουσαλήμ… Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να βαπτίσθηκαν είτε με επίχυση, είτε με ράντισμα». Τέτοιου είδους όμως ισχυρισμοί είναι αυθαίρετες υποθέσεις, που δεν έχουν κανένα βιβλικό έρεισμα. Το βιβλικό κείμενο ομιλεί σαφώς περί βαπτίσματος και όχι περί ραντίσματος, ή επιχύσεως. Εάν οι απόστολοι εφάρμοζαν άλλου είδους βάπτισμα, θα το έλεγε ο Λουκάς στις Πράξεις.
Η αδυναμία του κ.Κοντίδη να βρει βιβλικά ερείσματα τον οδηγεί στην επίκληση ορισμένων εξαιρέσεων, στις οποίες είναι αδύνατο το βάπτισμα όπως για παράδειγμα «ορισμένα άτομα σε ειδική ιατρική κατάσταση-οι κατάκοιτοι, οι τετραπληγικοί…», ή άλλες περιπτώσεις στις «οποίες η βύθιση μπορεί να είναι σχεδόν τελείως αδύνατη σε ορισμένες περιοχές της γης» προφανώς λόγω ελλείψεως ύδατος. Όλες αυτές όμως οι περιπτώσεις αποτελούν εξαιρέσεις, οι οποίες ασφαλώς δεν μπορούν και δεν πρέπει να ακυρώσουν τον κανόνα, το διά βυθίσεως βάπτισμα, και να μεταβληθούν οι εξαιρέσεις σε κανόνα. Σε όλες αυτές στις εξαιρέσεις προέβλεψε και ενομοθέτησε η Εκκλησία από αρχαιοτάτων χρόνων, τους όρους της οικονομίας, δηλαδή το δι’ επιχύσεως, ή ραντίσματος βάπτισμα. Το κατ’ οικονομίαν αυτό βάπτισμα μαρτυρείται στο βιβλίο της Διδαχής (τέλη του 1ου αιώνος μ.Χ.): «Περί δε του βαπτίσματος ούτω βαπτίσατε. Ταύτα πάντα προειπόντες, βαπτίσατε εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, εν ύδατι ζώντι. Εάν δε μη έχης ύδωρ ζων εις άλλο ύδωρ βάπτισον. Ει δεού δύνασαι εν ψυχρώ, εν θερμώ. Εάν δε αμφότερα μη έχης, έκχεον εις την κεφαλήν τρις ύδωρ εις το όνομα τουΠατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».Η διατύπωση του κειμένου δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο να υποθέσωμε ότι το δι’ επιχύσεως βάπτισμα αποτελούσε κανόνα και όχι εξαίρεση: «Εάν δε μη έχης… εί δε ου δύνασαι… εάν δε αμφότερα μη έχης…».
Παρά κάτω επικαλείται την μαρτυρία του αγίου Κυπριανού Καρθαγένης, ο οποίος αναφέρεται στις περιπτώσεις βαπτίσματος ασθενών δια ραντίσματος, ή δι’ επιχύσεως. Οι περιπτώσεις αυτές όμως αποτελούν εξαιρέσεις, όπως αναφέραμε παρά πάνω και δεν μπορούν να μεταβληθούν σε κανόνα. Επί πλέον ο οικουμενικός αυτός διδάσκαλος έγραψε περισπούδαστο σύγγραμμα για το Άγιο Βάπτισμα, στο οποίο δεν αφήνει κανένα περιθώριο στο διά ραντίσματος βάπτισμα.Επικαλείται επίσης την μαρτυρία του αρχαίου εκκλησιαστικού συγγραφέα Τερτυλλιανού (3ος αιώνας), ο οποίος κάνει λόγο για βάπτισμα δια ραντισμού. Αποσιωπά όμως ότι ο Τερτυλλιανός δεν εκφράζει την εκκλησιαστική παράδοση, αλλά όταν έγραφε το συγκεκριμένο έργο του είχε προσχωρήσει στην αίρεση του Μοντανισμού.
Στη συνέχειαεπικαλείται κάποιες «καλλιτεχνικές μαρτυρίες» από αναπαραστάσεις βαπτίσματος σε αρχαίες Εκκλησίες, σε κατακόμβες και σε βαπτιστήρια πρωτοχριστιανικών νεκροταφείων, οι οποίες «μαρτυρούν βάπτισμα με επίχυση». Κατ’ αρχήν εδώ ο συγγραφέας ομιλεί αόριστα χωρίς να παραθέτει συγκεκριμένες περιπτώσεις αρχαίων Εκκλησιών, ή κατακομβών με συγκεκριμένα ονόματα καλλιτεχνών και χρονολόγηση των έργων των, πράγμα το οποίο μειώνει κατά πολύ την αξιοπιστία των λεγομένων του. Έπειτα οι αναπαραστάσεις αυτές με κανένα τρόπο δεν μπορούν να αποτελέσουν την βάση για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία βιβλική μαρτυρία, (όπως αποδείξαμε με όσα αναφέραμε παρά πάνω), περί βαπτίσματος δι’ επιχύσεως ή ραντίσματος, τόσο στους  πρωτοχριστιανικούς χρόνους όσον και στους μεταγενέστερους. Ασφαλής βάσις για την Εκκλησία είναι τα θεόπνευστα βιβλικά κείμενα και οι μαρτυρίες των αγίων Πατέρων και όχι τα διάφορα πρόσωπα των καλλιτεχνών, τα οποία είναι δυνατόν πολλές φορές να χρησιμοποιούν την ελευθερία της καλλιτεχνικής τους έκφρασης, κατά τρόπο που δεν αποδίδει με πιστότητα και ακρίβεια την ζωή και την πράξη της Εκκλησίας. Εν πάση περιπτώσει οι αναπαραστάσεις αυτές,εάν υπάρχουν, καθόλου δεν συμφωνούν με τις ισχυρότατες αρχαιολογικές μαρτυρίες από τα αρχαία βαπτιστήρια. Τα βαπτιστήρια αυτά μαρτυρούν απολύτως και καταλυτικώς, ότι ο τρόπος του βαπτίσματος απ’ αρχής της ζωής της Εκλλησίας ήταν διά βυθίσεως στο νερό και όχι δι’ επιχύσεως, ή διά ραντίσματος. Γι’ αυτό άλλως τε ονομάστηκαν «βαπτιστήρια» και όχι «ραντιστήρια», ή «επιχυτήρια».
Τέλος ο συγγραφέας παραθέτει την μαρτυρία ενός πρωτοχριστιανικού βαπτιστηρίουτου 2ου αιώνος από μια Εκκλησία της Ναζαρέτ, το οποίο κατά τον συγγραφέα «ήταν υπερβολικά μικρό και στενό για να μπορεί να βυθισθεί άνθρωπος». Αφήνει έτσι στον αναγνώστη την ψευδή εντύπωση ότι στα αρχαία βαπτιστήρια το βάπτισμα γινόταν δι’ επιχύσεως ή ραντίσματος. Επειδή η εικόνα περί βαπτιστηρίων την οποία μας δίδει είναι παραπλανητική, παραθέτουμε στη συνέχεια ολίγα τινά περί βαπτιστηρίων, με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα[3], τα οποία συνηγορούν απολύτως με όσα περί βαπτίσματος αναφέραμε παρά πάνω.
Τα αρχαία βαπτιστήρια, ονομαζόμενα στην Ανατολή και φωτιστήρια ή πηγές  ιερών ναμάτων, στην δε Δύση baptisteria, ή titulibaptismales, εμφανίζονται ως αυτοτελή οικοδομήματα από τον 3ον αιώνα, κτισμένα συνήθως μέσα σε κατακόμβες, ή κοιμητήρια. Στους χρόνους των διωγμών ήταν απλά μεν ως προς την κατασκευή των, ευρύχωρα όμως ως προς το μέγεθος, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι «είχον ως πρότυπα τα ρωμαϊκα μαυσωλεία, τα οποία εχρησιμοποιούντο τότε προςενταφιασμόν των επισήμων Ρωμαίων, ως και τας Ρωμαϊκάςθέρμας».[4]Από του 4ου αιώνος, μετά την κατάπαυση των διωγμών, κτίζονται παραπλεύρως των ιερών ναών, επίσημα βαπτιστήρια, τα οποία ως προς το μέγεθος «ήσαν συνήθως ευρυχωρότατα, διά να δύνανται να βαπτίζονται εις αυτά συγχρόνως και εκατοντάδες ανθρώπων. Το τοιούτο εξαιρετικόν μέγεθος ερμηνεύεται εκ της επικρατήσεως του εθίμουτης ομαδικής βαπτίσεως καθ’ ορισμένας ημέρας του έτους και δη κατά τα Θεοφάνεια, το Μέγα Σάββατον και την Πεντηκοστήν».[5] Αρχαίο κείμενο, αναγόμενο στον 5ον αιώνα, ονομαζόμενο TestamentumDomini, μας δίδει τις εξής πληροφορίες σχετικά με τις διαστάσεις των βαπτιστηρίων: Το μήκος των ήταν «είκοσιν και ενός πήχεων, εις προεικόνισιν του πλήρους αριθμού των προφητών και πλάτος δώδεκα πήχεων, προς υποτύπωσιν των διά το κήρυγμα του ευαγγελίου καθορισθέντων».[6]Από την μαρτυρία αυτή «αποδεικνύεται ότι το εμβαδόν των βαπτιστηρίων της Συρίας υπερέβαινε τους 250 τετραγ. πήχεις».[7]
Με όσα παραθέσαμε παρά πάνω, σχετικά με το «βάπτισμα» των Παπικών, δεν φιλοδοξούμε να μεταστρέψουμε στην Ορθοδοξία τον αγαπητό κ. Κοντίδη. Όταν ένας άνθρωπος σκοτιστεί από την πλάνη και την πλάνη, είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο να έλθει εις επίγνωση της αληθείας. Τα παραθέσαμε για να δώσουμε την δυνατότητα στον πιστό λαό του Θεού, αφ’ ενός μεν να διακρίνει σαφέστερα, από μια άλλη σκοπιά τώρα, την πλάνη των παπικών και αφ’ ετέρου να στερεωθεί ακόμη περισσότερο στην φιλτάτη μας Ορθοδοξία.




[1]Δημητρίου Κόκορη, Παπικές πλάνες, σύντομος έλεγχος και ανασκευή, Αθήναι 1996, σελ.51
[2] Στέργιου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου, Ερμηνεία στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, Τομ. Β΄, σελ.235.
[3] Βλ. Θ.Η.Ε., Εκδ. Αθ. Μαρτίνος, Αθήναι 1963, Τομ. 3, σελ. 603-604.
[4]Ο.π. σελ. 603.
[5]Ο.π. σελ. 603.
[6]Ο.π. σελ. 604.
[7]Ο.π. σελ. 604.