Θεοποιΐα - π.Νικολάου Λουδοβίκου

Θεοποιΐα
Η θέωση είναι ο μόνος σκοπός για οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί, καθώς κάθε κτίσμα συνίσταται ακριβώς από μια θεία κλήση, είτε είναι υλικό είτε πνευματικό, σωματικό η ψυχικό, ατομικό η κοινωνικό ή ακόμη, πολιτικό.

Η θέωση συνεπώς μπορεί να συμβεί μόνο μεσ’στις πραγματικές συνθήκες της Ιστορίας, χωρίς καμιά έξοδο είτε από τη φύση είτε από το χρόνο.
Η υπερβατικότητα μπορεί να είναι μόνον εμμενής ή ενδοκόσμια, ως μια πιθανή διαλογική μεταμόρφωση του τρόπου της υπάρξεως αυτών των συγκεκριμένων κτιστών όντων, στην προοπτική των μικρο-εσχατολογικών τους κλήσεων, οι οποίες πραγματοποιούνται ως μικρές «ευχαριστιακές ενσαρκώσεις» του Θεού Λόγου μέσα στο κόσμο. Η φύση δεν είναι μόνο φτιαγμένη για την Χάρη, αλλά είναι φτιαγμένη, από την αρχή, από Χάρη. Βρισκόμαστε πέρα από την εμμένεια και πριν από την υπέρβαση, καθώς έχουμε και τις δύο ταυτόχρονα.

Μετοχή

Για να είναι πραγματική η μετοχή, πρέπει ή κίνηση προς το Θεό να γίνει όχι μόνο μέσω του νου αλλά «μετά παντός είδους κτίσεως {..} ίνα το της εικόνος απηκριβωμένον ή» (για να είναι πλήρες το κατ’εικόνα).

Ελευθερία για σχέση

Αλλά η θεία ελευθερία «παιδαγωγεί» την κτιστή ανθρώπινη ελευθερία. Η αγαπώσα ελευθερία του Θεού γίνεται μια θεία Πρόνοια η οποία «συνεπεκτίνεται» με την ανθρώπινη ελευθερία. 

Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία του Θεού, στη μορφή της απεριόριστης αγαπώσας Πρόνοιας Του, «ακολουθεί» την αβυσσαλέα ανθρώπινη ελευθερία, διδάσκοντας στον άνθρωπο την αγάπη, με κάποιους απίστευτα ποικίλους τρόπους, μέσα στο διάβα της Ιστορίας. 

Αυτός μπορεί πιθανώς να είναι ο έσχατος κοινός ορισμός της εν αγάπη ελευθερία: ο Θεός είναι οπουδήποτε είναι το ανθρώπινο ον, εξαιτίας της αγάπης Του, και το ανθρώπινο ον είναι δυνατόν να βρεθεί κατά χάρη οπουδήποτε είναι ο Θεός, εξαιτίας της πιθανής ανθρώπινης αγαπητικής ανταπόκρισης.< Από το βιβλίο του π.Νικολάου Λουδοβίκου: Θεοποιΐα - εκδόσεις Αρμός (euxh.gr)
 .

 Θεοποιΐα - Η Mετανεωτερική Θεολογική Απορία

Τι απομένει όταν η θεολογία αδυνατεί πλέον να βεβαιώσει είτε την υπερβατικότητα είτε την ενδοκοσμικότητα του Θεού;
Πως η ριζική ελευθερία του Θεού υποθάλπει τη ριζική ελευθερία του ανθρώπου;
Τα όντα είναι δεδομένα ως προσδιορισμένες φύσεις ή ανοικτά στο αίνιγμα του διαλόγου;
Ως ποια ριζική διαφορά υπάρχει πραγματικά η κτιστή φύση;
Η χάρις συνιστά μιαν έξοδο από τη φύση ή έναν φωτισμό του άγνωστου πυρήνα της;
Ποια είναι η κρυμμένη όψη της Θεανθρωπίας;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα τα οποία το βιβλίο τούτο επιχειρεί να αντιμετωπίσει, αναμοχλεύοντας ένα σημαντικό μέρος της νεωτερικής θεολογικής πείρας στην δοκιμασία της οσμωτικής διήθησης των αρχαίων πηγών της. 

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) Εκδότης ΑΡΜΟΣ, Χρονολογία Έκδοσης Νοέμβριος 2007, Αριθμός σελίδων 120.

Ας ακούσουμε και μια ομιλία του π.Νικολάου Λουδοβίκου, αγαπητοί αναγνώστες, για το πως γινόμαστε «Συνεργοί Του Θεού» όπου αναφέρεται στο κεφάλαιο 3 από την επιστολή προς Κορινθίους Α' και σας την παραθέτω:

Αρχαίο κείμενο 9 Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. 10 Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ· 11 θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός. 12 εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, 13 ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει. 14 εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· 15 εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός. 16 Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; 17 εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς.
Μετάφραση 9 Γιατί είμαστε του Θεού συνεργάτες, ενώ εσείς είστε καλλιεργημένο χωράφι του Θεού, οικοδομή του Θεού. 10 Κατά τη χάρη του Θεού που μου δόθηκε σαν σοφός αρχιτέκτονας έθεσα θεμέλιο, άλλος όμως εποικοδομεί. Καθένας λοιπόν ας βλέπει πώς εποικοδομεί. 11 Γιατί θεμέλιο άλλο κανείς δε δύναται να θέσει παρά εκείνο που κείται, που είναι ο Ιησούς Χριστός. 12 Και αν κάποιος οικοδομεί πάνω στο θεμέλιο χρυσάφι, άργυρο, πολύτιμους λίθους, ξύλα, χορτάρι, καλάμι, 13 καθενός το έργο θα γίνει φανερό, γιατί η Ημέρα θα το φανερώσει, επειδή με φωτιά αποκαλύπτεται. Και καθενός το έργο, τι είδους είναι, η φωτιά θα το δοκιμάσει. 14 Αν κάποιου θα μείνει το έργο που εποικοδόμησε, θα λάβει μισθό. 15 Αν κάποιου το έργο θα κατακαεί, θα ζημιωθεί, αυτός όμως θα σωθεί, αλλά έτσι σαν διαμέσου φωτιάς. 16 Δεν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας; 17 Αν κάποιος φθείρει το ναό του Θεού, θα φθείρει αυτόν ο Θεός. γιατί ο ναός του Θεού είναι άγιος, οι οποίοι είστε εσείς. 

sophia-siglitiki.

ΣΧΟΛΙΟ "Η θέωση συνεπώς μπορεί να συμβεί μόνο μεσ’στις πραγματικές συνθήκες της Ιστορίας, χωρίς καμιά έξοδο είτε από τη φύση είτε από το χρόνο."
Είναι ακριβώς οί ίδιες λέξεις  καί οι ίδιες έννοιες πού χρησιμοποιεί καί ο Αυγουστίνος. Ακριβώς στήν προηγούμενη ανάρτησή μας.
"Υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στον διατριαδικό ορισμό του πνεύματος υπολογιζομένου στην αιωνιότητά του ... και στον ορισμό του σαν δώρο σωτηρίας για τους πιστούς, που λαμβάνει χώρα στην ιστορία, στον χρόνο."
Ακριβώς τά ίδια λόγια περί σωτηρίας στήν ιστορία επαναλαμβάνει καί ο Γιανναράς. Μάλιστα ο Ζηζιούλας τό πάει ακόμη παραπέρα. Θά υπάρχει χρόνος καί στήν Βασιλεία.
Ο Λουδοβίκος είναι ο πιό ύπουλος μαθητής τού Ζηζιούλα. Διότι κατόρθωσε νά πείσει τούς ορθοδόξους, λόγω τής απέραντης άγνοιάς τους ότι είναι ορθόδοξος.
Σήμερα η ορθόδοξη εκκλησία προσκυνά σέ όλα τά επίπεδα τό "ένδυμα φωτός". 
Ο σκοπός τής εκκλησιαστικής ζωής είναι η ένωση μέ τόν Κύριο καί όχι η θέωση. Η θέωση προσφέρεται μέ τό βάπτισμα καί μόνον. ΚΑΛΕ, Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΘΕΩΜΕΝΟΣ. Ο ΝΕΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ.
 Άς δούμε καί τήν συνέχεια τού αποσπάσματος διότι οι αιρετικοί χειραγωγούν τά αποσπάσματα. Αρχή ορθοδοξίας έλεγχος αποσπασμάτων.
 18 Μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω· εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸς γενέσθω, ἵνα γένηται σοφός. 19 ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι· γέγραπται γάρ· ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν. 20 καὶ πάλιν· Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι. 21 ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις· πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν, 22 εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλὼς εἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴ εἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστῶτα εἴτε μέλλοντα, πάντα ὑμῶν ἐστιν, 23 ὑμεῖς δὲ Χριστοῦ, Χριστὸς δὲ Θεοῦ.
Αμέθυστος