Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Μεγάλος σταυρός της Ορθοδοξίας οι εθνικές Εκκλησίες»

dimitriadps
Στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου λειτούργησε σήμερα (14/7), παρουσία πλήθους προσκυνητών, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, επί τη εορτή του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ημέρα κατά την οποία άγει τα ονομαστήριά της η Ηγουμένη της Μονής Γερόντισσα Νικοδήμη.
Ο κ. Ιγνάτιος, παίρνοντας αφορμή από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, τους Πατέρες της οποίας τιμά επίσης σήμερα η Εκκλησία μας, αναφέρθηκε στο μεγάλο αγαθό της ενότητας της Εκκλησίας, το οποίο εκείνοι διεφύλλαξαν, ενόψει του μεγάλου κινδύνου της αιρέσεως.
Σημείωσε ότι «κάθε φορά που η ενότητα ετίθετο σε κίνδυνο, η Εκκλησία ανέθετε στους Επισκόπους Της, εν Συνόδω, το καθήκον να αποτυπώνουν ακριβώς την αλήθεια και το δόγμα της πίστεως. Γι’ αυτό τους τιμούμε, γιατί κράτησαν ανόθευτη την ενότητα της Μιάς Εκκλησίας».
Στη συνέχεια επεσήμανε ότι «η ενότητα δεν είναι καταγραφή κειμένων και όρων, αλλά πράξη ζωής. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας είναι κυρίως Αγία… Οι Πατέρες έκαναν την Αγιότητα προσωπικό τους βίωμα· ήταν εκφραστές της ενότητας με τον άγιο βίο τους. Οι πλείστοι εξ αυτών μίλησαν περισσότερο με την αγιότητα του βίου και λιγότερο με Θεολογικούς όρους και κείμενα. Και γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει Άγιος: είναι αυτός που ευλογεί, που συγχωρεί, που είναι έτοιμος να θυσιαστεί για την αλήθεια και την ενότητα της Εκκλησίας…»
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην συνείδηση της Οικουμενικότητας της Εκκλησίας, η οποία πάντοτε διέκρινε τους Πατέρες: «Το φως του Χριστού διαχέεται παντού, δεν εξαιρεί κανένα. Οι Πατέρες διεφύλλαξαν, με τα έργα τους, την καθολικότητα της Εκκλησίας, η οποία, όμως, δεν είναι πάντοτε δεδομένη, ενώ κράτησαν ζωντανή την Αποστολική Παράδοση, αυτή που φέρουμε οι Επίσκοποι μέχρι σήμερα, κατοχυρώνοντας έτσι την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Όποιος αμφισβητεί αυτή την αλήθεια βρίσκεται εκτός Εκκλησίας και εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία. Η Μία Εκκλησία είναι εδώ. Η Αποστολική Παράδοση είναι η Παράδοση των Επισκόπων, ανεξαρτήτως του ήθους των ιδίων. Αυτοί είναι οι διάδοχοι των Αποστόλων, μαζί με τους οποίους καλούμαστε να συγκροτούμε το Σώμα του Χριστού μέσα στην Εκκλησία»
Ακολούθως, ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε σε «ένα σημείο που σήμερα ταλανίζει την Εκκλησία του Χριστού, το οποίο θα κατανοήσουμε αν συνειδητοποιήσουμε τις έννοιες οικουμενικότητα και καθολικότητα της Εκκλησίας. Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία φέρει τον μεγάλο σταυρό των λεγομένων εθνικών Εκκλησιών… Πρόκειται για μεγάλο και οξύτατο πρόβλημα, που γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν, πολλές φορές, ακόμα κι εμείς οι Ποιμένες, προτάσσουμε τον εθνικισμό μας εις βάρος της Ορθοδοξίας μας. Αυτό φαίνεται στις διορθόδοξες διασκέψεις, όπου, τις περισσότερες φορές, κυριαρχεί το συμφέρον των εθνών που εκπροσωπούν οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και όχι του συνόλου της Οικουμενικής και ενωμένης Ορθοδοξίας. Κι αν σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο εμπόδιο για να συνέλθει η Πανορθόδοξη Σύνοδος,  η διάδοχος των Οικουμενικών, είναι οι εθνικές Εκκλησίες. Καλόν είναι, λοιπόν, να εντοπίζουμε τα ελλείμματά μας και εκείνα που πρέπει να διορθώσουμε αν θέλουμε να διασώσουμε την καθολικότητα και οικουμενικότητα της Εκκλησίας μας και την αληθινή της ενότητα, που, ενώ την διαθέτουμε στο κοινό Ποτήριο και στην κοινή πίστη, δεν μπορούμε να την παρουσιάσουμε στην ανθρωπότητα με μία σύγχρονη Πανορθόδοξη Σύνοδο…»
Καταλήγοντας, ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «στη σημερινή κρίσιμη και μεταβατική εποχή, οφείλουμε να αγωνιστούμε για να κρατήσουμε την Εκκλησία Μία. Αλίμονο σ’ εκείνους που, με τους λόγους και τα έργα τους, θα θέσουν σε κίνδυνο την ενότητά Της. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει ν’ αποστρέψουμε κάθε εσωστρέφεια, να ξεπεράσουμε κάθε εθνικισμό και να ξαναδούμε την Ορθοδοξία όπως πρέπει, έτοιμη να προσφέρει το Οικουμενικό Της μήνυμα σ’ όλο τον κόσμο, που διψάει σήμερα την αλήθεια του Χριστού, αυθεντική και ανόθευτη, όπως την διαθέτουμε ως θησαυρό αδαπάνητο, που διακυβεύουμε, δυστυχώς, με τις ιδιαιτερότητες και τους διχασμούς μας…»
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε πατρικώς στην Γερόντισσα Νικοδήμη για τα ονομαστήριά της, εξέφρασε την μεγάλη ικανοποίησή του για την πρόοδο της Μονής σε όλα τα επίπεδα, ενώ ευχαρίστησε την Ηγουμένη και για την μέριμνά της και για τα άλλα Μοναστήρια της Τοπικής μας Εκκλησίας.
dimitriados1
πηγή : romfea

ΣΧΟΛΙΟ : Απύθμενο θράσος νά ταυτίζει ο Δημητριάδος τήν Εκκλησία μέ τούς επισκόπους. Η ύπουλη τακτική αυτής τής ανώμαλης φατρίας πού θέλει νά αρπάξει τήν εκκλησία από τόν Κύριο, είναι νά υποδουλώσει πλήρως τόν λαό αποκόπτοντάς τον από κάθε επαφή μέ τούς Αγίους. Επισκέφθηκε ποτέ του ο Δημητριάδος τόν Παΐσιο,  τόν Πορφύριο,  τό Άγιον Όρος, τόν Εφραίμ τόν Κατουνακιώτη;
Έχει πνευματική ζωή;
Αυτός είναι ο κληρικαλισμός. ΈΧΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ. 
Πρέπει νά αναγνωρίσουμε μόνο ότι είναι ένα μοντέλο επισκόπου. Ξέρει νά ντύνεται ο άνθρωπος. 
Άς δούμε όμως τί απαντά ο Άγιος Συμεών στίς αερολογίες τού Δημητριάδος. 




Αμέθυστος

7 σχόλια:

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Γιατί;'Μπορούμε να αναγνωρίσουμε και άλλα τέτοια μοντέλα,σεβαστέ αδελφέ;Ισχυρίζεται,δηλαδή,εδώ,πως ο Κύριος δ ε ν ανήκει και δε 'μπορεί να ανήκη 'στα Έθνη Του του κόσμου Του αλλά 'στον εαυτό Του,'στο (γραώδες και μυθώδες) εγώ ενός εκάστου(ευτυχώς αποκλείεται -προς το παρόν...τουλάχιστον και...ακόμα..- το ''μιας εκάστης'' εδώ..)της κλίκας του και του είδους του αυτού που ορέγεται να αποβάλη,να απορρίψη την αγιοπατερική,τη νηπτική και την ασκητική ζωή και εμπειρία χάριν των παγκοσμιοποιητικών και παγκοσμιοποιημένων συμφερόντων που (έως τα τώρα) άριστα εκπροσωπεί και εξυπηρετεί καθώς και εκπροσωπούνται και εξυπηρετούνται μέσω της γοητείας του αφρού του(της εξουσίας)που ασκεί όπου σταθή και όπου (συν-)ευρεθή;


Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε,

γνωρίζεις τις αποψεις μου επι του θέματος.
Εχουμε διαφωνήσει και παλιότερα.
Κάνε μια προσπάθεια να καταλάβεις λιγο και την άλλην πλευρά.

Εμεις καταλαβαίνουμε πως το εννοείς. Κατάλαβε λιγο και εσυ τους άλλους.

Ο Ιγνάτιος ετσι οπως εκφραζεται δειχνει να μιλαει 'αυτάρεσκα'.
Άλλο ομως ήθελε να πει και το γνωριζεις.

Ο Ιγνάτιος (πέρα απο τα υπόλοιπα ατοπήματα του - δεν ειναι της παρουσης) δεν ηθελε να πει:

"εγω ειμαι η Ορθοδοξος Εκκλησια.
Μονο αν ακολουθησετε εμενα ειστε εντος της Εκκλησιας. Χωρις εμένα θα πατε ολοι στην Κολαση".

Μαλλον ήθελε να πει οτι ο Επισκοπος ειναι η "ορατή αποδειξης" της Αποστολικης Συνέχειας και Διαδοχης εν τη Εκκλησια.

Οπως και να το κανουμε πρεπει να υπαρχει ενα "ορατο σημειο" - οι πιστοί δεν μπορουνε να ειναι ξεκρέμαστοι - δες τι γινεται στους Αιρετικους (Προτεσταντες) - χωρίς τον Επίσκοπο εχουνε διαλυθει σε απειρες παραφυάδες.

Δεν μπαινω στα βαθεια νερα της "επισκοπικης θεολογιας":
"Ο Επισκοπος ειναι αντιπροσωπος του Χριστου. Οπου ο Επισκοπος εκει και ο Χριστός. Χωρίς τον Επισκοπο δεν υπαρχει Ιερωσυνη" κλπ.

Εξάλλου Αμέθυστε πολλοι Πατερες και Αγιοι της Εκκλησιας μας αναλυσανε τον 'βαθμό' του Επισκοπου με τα πιο δυνατα τους επιχειρηματα!
Και ποσο σημαντικο ειναι οι πιστοι εν τη Εκκλησια να 'συγκεντρώνονται' γυρω απο τον Επισκοπο!

Αυτά δεν ειναι λογια του Ιγνατιου Βόλου!
Ειναι κειμενα γραπτα των Πατερων και Αγιων!

Κλείνοντας θελω να πω κατι ακομα Αμέθυστε.

Ολοι οι Γεροντες που ανεφερες και τους οποιους ευλαβούμαστε όλοι - δεν μίλησαν ποτέ απαξιωτικά για τους Επισκόπους!
Εχω διαβάσει λιγα απο τα βιβλια του Πορφυριου, Παισιου, Κατουνακιώτη.

Οχι μονο δεν βρηκα αναφορές κατα των Επισκοπων - ισα ισα το αντιθετο!

Ο Γερ. Πορφύριος ελεγε συχνα:
"Οποιος κατακρινει τους Επισκόπους και γενικα τον Κληρο, ουτε τον Χριστό αγαπάει ουτε την Εκκλησια".

Μυρμιδόνας

amethystos είπε...



Γειά σου φίλε Μυρμιδόνα.Ο Δημητριάδος έχει ήδη υπογράψει τήν κατάργηση τής ορθοδοξίας,απλώς δέν δίνουμε σημασία.Επειτα υπάρχουν δύο τρόποι ερμηνείας τής ιεραρχίας, η οποία στήν κορυφή της έχει τόν επίσκοπο.Σάν διακονία ή σάν εξουσία.Ο ένας είναι σχισματικός.Εχει άλλο θεό.Δέν μπορούν νά συνυπάρξουν.Ο ένας είναι δαιμονικός.Σ'αυτό συμφωνούν όλοι οι Πατέρες,μόνον εμείς διαφωνούμε μαζί τους.Οι δύο Θεολόγοι τής Εκκλησίας βάλλουν εναντίον τών επισκόπων καί προειδοποιούν γιά τούς κινδύνους πού ελλοχεύουν εάν δέν προσέξουμε.Δέν είναι όλοι οι Αγιοι Θεολόγοι αλλά μαθητές τών θεολόγων.Δέν είναι εναντίον τών επισκόπων καί τού κλήρου αλλά εναντίον τής κληρικαλιστικής αιρέσεως.Αυτά.

Ανώνυμος είπε...

"Δέν είναι εναντίον τών επισκόπων καί τού κλήρου αλλά εναντίον τής κληρικαλιστικής αιρέσεως".

Σωστό αυτό. Και δεκτή η εξήγηση.

Εξαλλου ολοι παραδεχομαστε τα λάθη Επισκόπων. Π.χ του Ιγνατιου κλπ.
Άν οι Επίσκοποι στέκονταν στο υψος των περιστάσεων ισως δεν θα βούλιαζε σημερα η Ελλαδα.

Ομως απο την άλλην σκεφτομαι:
Εαν πρεπει προσωπικα να σταυρώσω το ΕΓΩ μου, να ανηφορισω τον Γολγοθα - 'τι με νοιάζει' τι ειναι ο Άλλος; Ειτε ειναι καλος χριστιανος είτε ο μεγαλυτερος αμαρτωλος, αυτό δεν αλλαζει τιποτα στο αποτελεσμα!

Το οποίο ειναι να ΣΤΑΥΡΩΣΩ τον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ - μα δεν εχω την δυναμη! Δεν εχω τα κότσια! Δειλιάζω και δισταζω. Ενιοτε κανω πισω και τρεχω - όπου φυγει-φύγει!

Επισης:
Γιατί ο Επίσκοπος 'πρεπει' να ειναι σωστός;
Ας πουμε η Εκκλησια εξαρτάται απο τον Επισκοπο;
Και οι Άγιοι που ειναι; Τι κάνουνε; Εχουνε παρατήσει την Εκκλησια στο Ελεος των Επισκοπων; Οχι βεβαια!
Οταν χρειαστεί, θα μας στειλουνε εστω εναν μονο απομειναντα σωστό Επισκοπο να 'σωσει' την Εκκλησια!

Άρα, γιατί να 'χαλαμε τις καρδιες μας', να 'λερωνουμε το στομα μας' και να αναλωνόμαστε στην κατακριση;

Κατι τελευταιο:
Αν οι μοντερνες θεολογινες (π.χ. του ΑΠΘ) διαβαζουνε εμας τους αντρες να 'υβρίζουμε' τους Επισκοπους - οταν μεθαύριο ερθουνε εκεινες και θελησουνε να αναλαβουνε 'μεγαλυτερες ευθύνες' εν τη Εκκλησια;
Μιας που οι αντρες 'απέτυχαν';

-------------------------

Αμέθυστε,
το άνω σχόλιο που εγραψες νομιζω μπορει να γινει ευρεως αποδεκτο και θα συμφωνησουνε μαζι σου ακομα και οι πιο σκληροπυρηνικοι υποστηρικτες του Κληρου.
Ιδιως η τελευταια σου προταση "δεν ειμαστε εναντιον των επισκόπων αλλα εναντιον της κληρικαλιστικης αιρεσεως".

Τελικα...μάλλον 'η νεκροψια' θα δειξει ποιος εχει δικαιο! :) :)
Ε, ας γραψει ο καθενας οτι τον φωτίσει ο Θεός - ισως χρειάζονται ολες οι τάσεις!
Απλα ο καθενας αναλαμβάνει και την ευθύνη των γραφομένων του - εννοω ενώπιον του Ουρανιου Δικαστηρίου!

...Δύσκολα τα θεολογια, τι ήθελα και εμπλεξα;
Τι καλα που ζουσα στον κοσμο;

Μυρμιδόνας

amethystos είπε...

Φίλε Μυρμιδόνα θά μού επιτρέψεις.Δέν πρέπει νά σταυρώσουμε το ΕΓΩ αλλά τόν εαυτό καί δέν ειναι τό ίδιο.Τήν ταύτιση την έκανε πρώτος ο Αυγουστίνος.Τό εγώ δημιουργείται καί ανήκει στόν κόσμο,γεννιέται στόν άλλον, είναι ο αντίπαλος τού κάθε άλλου.Είναι αρνητικό,είναι το σύγχρονο μηδέν,η αιτία τής απιστίας,τό κέντρο τών παθών.Τό κοσμικό φρόνημα.Η κοσμική μας ταυτότητα.Δέν σταυρώνεται περαιτέρω διότι είναι ήδη σταυρός όπου σταυρώνουμε τόν άλλον.Στήν εποχή τού χριστού οι άνθρωποι δέν είχαν εγώ.Τό ακούσαμε μόνο από τόν φαρισαίο.Ο Κύριος μάς παροτρύνει νά τό εγκαταλείψουμε.πουλήστε τα όλα, πάρτε τόν σταυρό σας καί ακολουθήστε με.Πρέπει νά σταυρώσουμε τόν εαυτό.Πού είναι η κοινή μας φύση.Οπου είμαστε ο άλλος.ΟΜΟΙΟΙ.Ο σταυρός εμποδίζει τόν εαυτό νά γίνει ΕΓΩ.Δηλ.διαφορετικοί ο ένας από τόν άλλον.Τό εγώ λοιπόν εγκαταλείπεται, διότι είναι αδιαφορία.Ο εαυτός είναι ευθύνη.Αυτά.

Ανώνυμος είπε...

Δεκτή η 'διαφοροποίηση' μεταξύ του Εγω και του Εαυτου.

Δεν ειχα σκεφτεί οτι μπορεί να υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Ομολογώ οτι με τα 'φιλοσοφικά' της Θεολογίας δεν τα παω καλα.

Γενικα εχω πολλες ελλειψεις - ίδωμεν....

Μυρμιδόνας

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε...

Θα είχες την καλωσύνη να εξηγήσης περισσότερο τη διαφορά του εγώ από τον εαυτό 'σε αυτό το σημείο της διαδικτυακής συζήτησης;