Οι προτεσταντικές εκδοχές της αιρέσεως του Οικουμενισμού - «...όπου ουκ έστι στεναγμός..»

Η Margot Käßmann, 55, τέως προϊσταμένη του Συμβουλίου της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας (EKD), μιλά για το πως η ευαγγελική Εκκλησία κατανοεί τον γάμο, για την Μαρία και τον Ιωσήφ ως ένα είδος οικογένειας patchwork, και για το ερώτημα, που καίει η φωτιά της κολάσεως.

Συνέντευξη στον Spiegel, Nr. 30, 22.7.13, με τους Rene Pfister και Jan Fleischhauer

Spiegel: Κυρία Käßmann, πιστεύετε ακόμα πως υπάρχει παράδεισος και κόλαση;

Käßmann: Κατά πρώτον, πιστεύω στον Θεό και τον Ιησού Χριστό΄. Όσο για τον παράδεισο, πιστεύω ότι θα αναστηθούμε, με ποια μορφή δεν ξέρω. Η Βίβλος λέει πως εκεί έχουν σκουπιστεί όλα τα δάκρυα-ανάγκη, πόνος, στεναγμός θα έχουν ένα τέλος. Αυτό το βρίσκω μια πολύ ωραία υπόσχεση. Αν υπάρχει μια αιώνια κατάρα για τους αμαρτωλούς, και κόλαση, αυτό το αφήνω στον Θεό. 

Spiegel: Πως βλέπετε την εν παρθενία γέννηση, δηλαδή την βιβλική παράδοση, πως η Μαρία κατά την γέννηση του Ιησού ήταν ακόμα παρθένος;

Käßmann: Στο σημείο αυτό είμαι καθαρά θεολόγος του 21^ου αιώνα. Πιστεύω πως η Μαρία ήταν μια νεαρή γυναίκα, την οποία ο Θεός εμπιστευόταν πλήρως. Αλλά το ότι ήταν παρθένος από ιατρικής απόψεως, αυτό δεν το πιστεύω.

Spiegel: Υπάρχουν πολλά σημεία στην Βίβλο, σύμφωνα με τα οποία συλλαμβάνει το παιδί της από το Άγιο Πνεύμα. Με τον τρόπο αυτό ο Ιωσήφ αποκλείεται ως πατέρας.

Käßmann: Το πνεύμα του Θεού είναι σίγουρα στην υπόθεση. Αλλά στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο υπάρχει η γενεαλογία του Ιησού, όπου αναφέρεται πως ο πατέρας του είναι απόγονος του μεγάλου βασιλιά Δαυίδ. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. 

Spiegel: Μιλάμε δηλαδή για ένα είδος patchwork-οικογένειας, με ασαφή πατρότητα;

Käßmann: Για μένα αυτή είναι μια συγκροτημένη οικογένεια. Η Μαρία, ο Ιωσήφ, μαζί με τα παιδιά που είχαν. Πιστεύω πως ο Ιωσήφ ήταν από βιολογικής άποψης ο πατέρας του Ιησού. Ο Θεός ήταν από πνευματικής άποψης πατέρας του.

Spiegel: Τις τελευταίες δεκαετίες, η ευαγγελική Εκκλησία εγκατέλειψε ή ερμήνευσε εκ νέου, αυτά που φαίνεται πως δεν ταιριάζουν στην εποχή. Καταλαβαίνετε τους πιστούς που αισθάνονται άβολα με την κατάσταση αυτή;

Käßmann: Μερικοί δυσκολεύονται με την ιστορική-κριτική θεώρηση της Βίβλου, αν και δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Ποτέ δεν κινδύνεψε η πίστη μου, με την ανάγνωση της Βίβλου ως ενός βιβλίου, όπου οι άνθρωποι κατέγραψαν τις εμπειρίες τους με τον Θεό. Πρέπει να αντιληφθώ το πνεύμα της Βίβλου και να το καταλάβω. Ο Απόστολος Παύλος το λέει πολύ ωραία: το γράμμα σκοτώνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί.

Spiegel: Μέχρι πριν λίγο καιρό, σε ένα γάμο ευαγγελικών ίσχυε η πρόταση: «μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος». Αν διαβάσει κανείς το νεότερο έγγραφο της EKD περί οικογένειας, αυτή η υπόσχεση φαίνεται πως είναι απλώς συμβολική. Τι είναι τόσο λάθος στην υπόσχεση περί συζυγικής πίστης, ώστε να πρέπει με τρόπο ερμηνευτικό να απορριφθεί;

Käßmann: Η πρόταση αυτή δεν έχει κανένα λάθος. Εγώ δε θα πάντρευα ένα ζευγάρι που δεν θέλει να προφέρει αυτή την πρόταση. Όποιος παντρεύεται πρέπει να είναι αποφασισμένος να μείνει μαζί με τον άλλο μέχρι το τέλος της ζωής του. δεν θα έπρεπε να μιλούμε μόνο για την παρακμή του γάμου, αλλά και για ζευγάρια που γιορτάζουν την χρυσή, την διαμαντένια ή και την σιδερένια επέτειο.

Spiegel: Για ποιο λόγο όμως χρειάζεται αυτό το βοήθημα προσανατολισμού;

Käßmann: Θυμάμαι πως το 2008 παραγγείλαμε από το συμβούλιο της EKD αυτό το έγγραφο, γιατί είχαμε την εντύπωση πως στα πλαίσια της Εκκλησίας και της διακονίας, χρειαζόμαστε ένα βοήθημα, για το τι να κάνουμε με τις οικογένειες που δεν αντιστοιχούν στην κλασσική εικόνα. Μια μελέτη είχε δείξει τότε, πως γονείς από μονογονικές οικογένειες δεν βαφτίζουν τα παιδιά τους, γιατί έχουν το αίσθημα πως δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Εκκλησία.

Spiegel: Πολλοί διάβασαν αυτό το έγγραφο, σχηματίζοντας την εντύπωση πως η ευαγγελική Εκκλησία παραιτείται από την απαίτηση, πως ο γάμος διαρκεί μέχρι το τέλος.

Käßmann: Εγώ δεν παραιτούμαι.

Spiegel: Στο βοήθημα αυτό της EKD δίνεται η συμβουλή σε όλους όσους σκοπεύουν να παντρευτούν, να συμβουλευτούν, πριν παντρευτούν, το δίκαιο περί διαζυγίου.

Käßmann: Κακό είναι; Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν πως είναι το περί διατροφής δίκαιο, εάν θέλουν ένα γάμο με παραδοσιακή κατανομή εργασίας. Σας λέω ως διαζευγμένη γυναίκα, πως ήμουν ευτυχής, επειδή μετά τον χωρισμό ήμουν σε θέση να θρέψω τα παιδιά μου και εμένα. 

Spiegel: Στην παρουσίαση του κειμένου αυτού δεν ήταν λοιπόν τυχαία η αναφορά στην «αλλαγή πορείας». Το κείμενο δεν θεωρεί πια την οικογένεια ως κάτι το θεμελιώδες. Δεν λέει: πρέπει να μείνετε μαζί επειδή ο Ιησούς το θέλησε έτσι. Λέει: θα ήταν ωραίο εάν ο γάμος κρατούσε μέχρι το τέλος.

Käßmann: Αυτή είναι δική σας ερμηνεία την οποία εγώ δεν συμμερίζομαι. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως βρίσκω τον γάμο ως μια θαυμάσια μορφή ζωής. 

Spiegel: Εδώ και καιρό δεν είχε εμφανιστεί ένα κείμενο που να φέρει τόση κινητικότητα στους πιστούς, όσο οι συμβουλές της EKD περί οικογενειακής πολιτικής. Ο επίσκοπος του Βερολίνου Markus Dröge, λέει πως εκφράστηκαν πολλές αμφιβολίες, για το εάν είναι δυνατόν να μιλούμε ακόμα περί συζυγικής πίστης. Λείπουν δυστυχώς τα επιχειρήματα που μπορούν να πείσουν, γιατί να πει κανείς το ναι, παρ όλες τις αμφιβολίες. 

Käßmann: Ίσως να είναι έτσι, αλλά το κείμενο αυτό είναι απλώς ένα βοήθημα προσανατολισμού, δεν είναι δόγμα. Εγώ θα ήθελα να δω να επισημαίνονται τα θετικά του γάμου όπως τα παρουσιάζει το κείμενο. Δεν είναι τυχαίο που πολλά ομοφυλόφιλα ζευγάρια θέλουν ακριβώς αυτή την μορφή ζωής. Το συμβούλιο είχε ζητήσει από την επιτροπή να κάνει προτάσεις, που να ενισχύσουν την οικογένεια ως μια αξιόπιστη κοινότητα. όποιος θέλει μπορεί κάθε στιγμή να προτείνει κάτι άλλο.

Spiegel: Βρίσκεται ακόμα στην εξουσιοδότηση της Εκκλησίας να πει στους ανθρώπους πως είναι μια θεάρεστη ζωή;

Käßmann: Η Εκκλησία δεν είναι ίδρυμα παραγωγής κανόνων. Οι προτεστάντες βρίσκονταν πάντα σε διάλογο με την εποχή. Το ότι ο Λούθηρος είχε παντρευτεί, ήταν τότε, το 1525, σκάνδαλο. Απειλούσαν μοναχούς και μοναχές που είχαν φύγει από τα μοναστήρια, πως τα παιδιά τους, ως «γενιά του σατανά» θα γεννιόντουσαν ανάπηρα. Ο γάμος είχε σκοπό να δείξει, πως η ζωή στον κόσμο είχε ενώπιον του Θεού την ίδια αξία όπως η ζωή εν παρθενία ή στο μοναστήρι.  

Spiegel: Η αμαρτωλότητα του ανθρώπου είναι ένα από τα κεντρικά θέματα της Βίβλου. Γιατί η λέξη αμαρτία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στο κήρυγμα των ευαγγελικών;

Käßmann: Θεωρείτε δηλαδή σημαντικό να σας θυμίζουν τις αμαρτίες σας;

Spiegel: Δεν είναι μέρος της δουλειάς σας;

Käßmann: Καλά, όταν σκέφτομαι την όγδοη εντολή- «ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή»-θα μπορούσα να πω πολλά για τους δημοσιογράφους. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το τι σημαίνει αυτό που ο Λούθηρος γράφει στον μικρό κατηχισμό: δεν πρέπει να ψεύδεσθαι στον πλησίον σας, ούτε να τον προδίδετε, συκοφαντείτε ή να χαλάτε την φήμη του, αλλά να λέτε μόνο καλά γι’ αυτόν. 

Spiegel: Η έννοια της αμαρτίας δηλαδή δεν έχει καμιά σημασία για σας;

Käßmann: Για μένα αμαρτία σημαίνει απομάκρυνση από τον Θεό. Αμαρτία είναι λοιπόν όταν νομίζω πως δεν χρειάζομαι πια τον Θεό, αλλά τα χρωστώ όλα στον εαυτό μου-την επιτυχία μου, την ζωή μου, ότι είμαι.

Spiegel: Η αμαρτία δηλαδή δεν συνδέεται με κάποια συγκεκριμένη πράξη;

Käßmann: Η απαίτηση του βαπτίσματος είναι να ακολουθώ τις εντολές του Θεού. Όταν αποτυγχάνω όμως μπορώ να εμπιστευθώ την ενοχή μου στον Θεό. Κάθε χωρισμός είναι μια ιστορία ενοχής και πληγώματος. Είναι κάτι που πονάει. Θεωρώ σημαντικό να πω αυτό: ακόμα και με αυτή την ενοχή μπορείς να προσέλθεις στην Θεία Λειτουργία και να βιώσεις την συγχώρεση. 

Spiegel: Ο θεολόγος Friedrich Wilhelm Graf κατηγορεί την ευαγγελική θεολογία, πως ασχολείται κυρίως με το να δώσει στους ανθρώπους ένα καλό αίσθημα. Μιλά για ένα «Θεό χαδιάρη». Θεωρείτε ότι σας αφορά;

Käßmann: Διαβάζω τι γράφουν οι άλλοι για μένα. Ο κύριος Graf γράφει επίσης πως στην Εκκλησία υπάρχει πολύ σοπράνο. Εγώ τραγουδώ αλτ. 

Spiegel: Ο Graf δεν είναι ο μόνος που τα λέει αυτά. Και άλλοι διατυπώνουν κριτική για την αυτό-εκκοσμίκευση.

Käßmann: Ναι, μερικοί θέλουν προφανώς να επιστρέψει ο θεός της βροντής. Και μαζί με αυτόν, μια Εκκλησία η οποία καταριέται και τους λέει πως να ζήσουν

Spiegel: Που είναι το κακό;

Käßmann: Πριν λίγο καιρό μοίρασα την Θεία Κοινωνία σε μια εκκλησία στο Ανόβερο. Όταν στέκομαι εκεί και βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων, βλέπω πολλούς που τους σημάδεψε η αρρώστια, ο χωρισμός, η φτώχεια, ο φόβος και η απώλεια. Θέλω να συμπαρασταθώ στους ανθρώπους και να τους ανακοινώσω το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελίου. Θεωρώ πως η Εκκλησία γι’ αυτό υπάρχει, και όχι για να είναι ίδρυμα ηθικής. 

Spiegel: Δηλαδή ο Graf, δεν έχει και τόσο άδικο όταν μιλά για τον χαδιάρη Θεό;

Käßmann: Περιγράφει την ανάγκη για παρηγοριά με ένα υποτιμητικό τρόπο, ο οποίος υποβιβάζει ακόμα πιο πολύ τους ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τον ρυθμό αυτής της κοινωνίας που έχει ως κέντρο την επιτυχία. Ποιος παρηγορεί σήμερα κάποιον; Και εσείς, όταν πηγαίνετε στο γραφείο σας, δεν μπορείτε να πείτε, πριν γράψω κάτι χρειάζομαι λίγη ώρα για παρηγοριά.

Spiegel: Τις δύσκολες ώρες στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.

Käßmann: Ο Spiegel ως κοινότητα παρηγοριάς. Θα το μεταδώσω ευχαρίστως το νέο.

Spiegel: Για πολύ καιρό, οι Προτεστάντες ήταν πιο αυστηροί σε θέματα αμαρτίας από τους Καθολικούς, οι οποίοι μπορούσαν να διαπραγματευθούν την άφεση των αμαρτιών τους. Μήπως τώρα ο Προτεσταντισμός κάνει ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον εαυτό του;

Käßmann: Η ευαγγελική Εκκλησία στήριζε πάντα την άφεση και την υπόσχεση. Ξύλο και τιμωρία δυστυχώς υπήρχαν. Θυμηθείτε την ταινία «Η λευκή ταινία» του Michael Haneke. Ο παπάς θεωρεί πως κάνει καλό όταν στέλνει την κόρη του στην γωνία ή όταν δένει τον γιο του στο κρεβάτι, για να τον παρεμποδίσει να αυνανιστεί. Τιμωρία, αμαρτία, οργή - δεν αντιλαμβάνομαι έτσι το μήνυμα του Ευαγγελίου. 

Spiegel: Το πρόγραμμα σας δεν ήταν και τόσο επιτυχημένο. Η ευαγγελική Εκκλησία, τα τελευταία 40 χρόνια χάνει περισσότερα μέλη από ότι ο ανταγωνιστής της, η καθολική Εκκλησία. 

Käßmann: Και οι δυο μεγάλες εκκλησίας χάνουν μέλη. Αν λογαριάσετε τις επιστροφές και τις βαφτίσεις ενηλίκων, η ευαγγελική εκκλησία έχει μια παρόμοια στατιστική. Η αντίληψη πως Εκκλησία είναι μεσολαβητής της σωτηρίας, βρίσκεται πολύ βαθιά στους καθολικούς. Γνωρίζω μερικούς που θέλουν να φύγουν. Αλλά κάνουν πίσω, γιατί φοβούνται για την σωτηρία τους. Αυτό το δέος για την φανερή Εκκλησία ως ιδρύματος δεν υπάρχει στους προτεστάντες. 

Spiegel: Το πρόβλημα είναι ίσως ότι ένα ίδρυμα που δεν προσφέρει προσανατολισμό, χάνει σε ελκυστικότητα. Αν είναι απλώς να αισθάνεται κανείς καλά, μπορεί κανείς να κάνει ayurveda ή να γίνει στην «Zeit». 

Käßmann: Ίσως θα έπρεπε να πηγαίνετε πιο συχνά σε κηδείες, για να ακούσετε κάτι περί ελπίδας που προσφέρει η ζωή με τον Θεό. Ο θάνατος δεν είναι για τις Χριστιανές και τους Χριστιανούς κάτι που οδηγεί στην απελπισία. Και ο Θεός δεν είναι αόριστος. Εκεί που ο γιατρός λέει: exitus(έξοδος), εμείς λέμε: introitus(είσοδος).

Spiegel: Υπάρχει στην ευαγγελική Εκκλησία ακόμα η αντίληψη περί του επέκεινα; Εσείς είχατε πει πως δεν είστε σίγουρη εάν κάπου πραγματικά καίει η φωτιά της κολάσεως.

Käßmann: Υπάρχει η κόλαση πάνω στην γη, και την συναντά κανείς πολύ συχνά.

Spiegel: Αλλά ως τόπος στο επέκεινα;

Käßmann: Πιστεύω πως άνθρωπος πρέπει να πληρώσει μετά θάνατον, για τις πράξεις του. αλλά δεν μπορώ να φανταστώ πως ο Θεός θα αφήσει τους ανθρώπους να καίγονται αιώνια. Για μένα αυτά είναι φαντασιώσεις ανθρώπων που εύχονται τα χειρότερα για τους εχθρούς τους. 

Spiegel: Η ιδέα της αιώνιας κατάρας έχει και κάτι παρήγορο. Υπάρχουν μερικές μορφές της ιστορίας, για τις οποίες θα χαρούμε να ακούσουμε ότι κολάζονται.

Käßmann: Δε θέλω να δω τον Χίτλερ ή τον Στάλιν να παίζουν λαούτο σε καθήμενοι σε κάποιο σύννεφο. Πρέπει όμως να ρωτήσουμε, ποιες εικόνες εκδίκησης έχουμε στα κεφάλια μας. Εάν αυτοί οι εγκληματίες είχαν μπροστά στα μάτια τους τα θύματα των πράξεων τους, νομίζετε ότι δε θα αντιλαμβάνονταν πόσο χαμένη πήγε η ύπαρξη τους; Δε θα είχαν ένα βαθύ πένθος για μια τρομερά αποτυχημένη ζωή , βεβαρημένη με άπειρη ενοχή; Αυτό είναι μάλλον η κόλαση.

Spiegel: Στο βιβλίο «Η Βίβλος με δίκαιη γλώσσα», του οποίου είστε μια εκ των συγγραφέων...

Käßmann: ...εγώ βοήθησα οικονομικά. Αλλά δεν ανήκω στην ομάδα των εκδοτών, ούτε στους μεταφραστές και μεταφράστριες. 

Spiegel: Sorry, κάτι διαβάσαμε λάθος.

Käßmann: Επίσης να πω, πως δεν είμαι χορτοφάγος, όπως συχνά λέγεται.

Spiegel: Στο βιβλίο αυτό, το οποίο στηρίξατε, αλλά δεν συγγράψατε, δεν γίνεται πια λόγος περί Θεού μόνο ως Κυρίου, αλλά χαρακτηρίζεται επίσης ως «το ζωντανό», «ΑυτόςΑυτή», ο «αιώνιος» ή απλώς «εγώ-είμαι-εδώ». Δε θα ήταν πιο απλό να την λέξη Θεός ως κωδικό, για να καλύψουμε όλα τα γούστα;  

Käßmann: Υπάρχουν πολλά διαφορετικά ονόματα του Θεού στην Βίβλο: Γιαχβέ, Αδωνάι, Ελοχίμ. Θεός μητέρα όπως στον προφήτη Ησαΐα ή ως πουλί κάτω από τα φτερά του οποίου βρίσκω καταφύγιο. 

Spiegel: Γίνεται επίσης λόγος για αποστόλισσες και αποστόλους. 

Käßmann: Είναι για την εξηγητική πια γενικώς παραδεκτό, πως στην περίπτωση της Ιουνίας, πρόκειται περί αποστόλισσας αργότερα της πρόσθεσαν ένα «ς» για να κάνουν το όνομα αρσενικό. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως ο απόστολος αυτός ήταν θηλυκός. 

Spiegel: Συμφωνούμε όμως πως στον Μυστικό Δείπνο ήταν μόνο άνδρες παρόντες;

Käßmann: Ο Ιησούς είχε καθίσει σε πολλά τραπέζια, με γυναίκες και άνδρες, υπάρχουν πολλές βιβλικές μαρτυρίες. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί να ήταν διαφορετικά.

Spiegel: Δεν είχε και πολύ τακτ αυτή Του η κίνηση.

Käßmann: Αχ, νομίζω πως οι άνδρες μπορούν πότε πότε να συναντιούνται και να τα λένε με την ησυχία τους.

Spiegel: Κυρία Käßmann, σας ευχαριστούμε για την συνομιλία.


ΣΧΟΛΙΟ: Όπως βλέπουμε η νέα εκκλησία τού οικουμενισμού είναι ήδη μιά πραγματικότης. Διότι δέν είναι πεποιθήσεις τής ευαγγελικής εκκλησίας αυτές μόνον. Ακόμη καί η καθολική εκκλησία ισχυρίζεται ακριβώς τά ίδια. Όπως και η θεολογική σχολή Θεσ/νίκης.Αμέθυστος

Σχόλια που αναρτήθηκαν στο blog του ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ

Ο Ανώνυμος είπε...
Εσύ που νοιάζεσαι για την κατήχηση των αναγνωστών σου, για πε τι ΑΚΡΙΒΩΣ θέλεις να μας διδάξεις με το ποστάκι αυτής της σακαφιόρας που μιλάει για έναν "χαδιάρη Θεό"-ήμαρτον Παναγία μου, ήμαρτον! 25/7/13 7:48 μ.μ.

Ο amethystos είπε...
Δυστυχώς δέν μπαίνει μυαλό μέ τό χωνί. Αυτή είναι η νέα εκκλησία τού Οικουμενισμού, τήν Θεολογία τής οποίας έχουμε παρουσιάσει παντοιοτρόπως.Τής αγάπης, χωρίς τήν δικαιοσύνη. Αυτή η αγαπολογία φοριέται ήδη καί στήν ορθοδοξία. 25/7/13 8:17 μ.μ.

Ο Χαρίσης είπε...
Πες στον μεθυσμένο, οτι όχι μόνο μπορεί να υπάρχει Αγάπη χωρίς δικαιοσύνη, αλλά εξ ορισμού δεν μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη όταν υπάρχει Αγάπη. Διότι αν ο Θεός που είναι Αγάπη ήταν δίκαιος δεν θα έπρεπε ο Ληστής να μπει καν στον παράδεισο. Αλλά πού να ξέρει αυτός ο φαρισαίος απ' αυτά τα πράγματα; Ας διαβάσει και καμιά φορά τον Απ. Παύλο να δει τι σημαίνει να αγαπάς. Όσο για την "αγαπολογία", πες του οτι αυτοί που περιφρονούν την αγάπη πολύ φοβάμαι οτι θα φάνε στα μούτρα όλα τα "ουε" που είπε ο Χριστός.
Υ.Γ. Αυτά για το σχόλιο. Για το κυρίως άρθρο... τι να πω; Τρικυμία στο κρανίο και για την καημένη την κυρία και για τον μεθυσμένο που το δημοσιεύει στο άσχετο... 26 Ιουλίου 2013 - 9:54 π.μ.

Ο amethystos είπε...
Αγάπα καί κάνε ό,τι θές, λέει ο Αυγουστίνος. Η εντολή τού Κυρίου λέει: Αγάπα τόν θεό καί τόν πλησίον. Δέν πρόσθεσε, διάλεξε μία από τίς δύο. Όποιος αγαπά τόν πλησίον χωρίς νά αγαπά τόν Κύριο αγαπά τόν εαυτό του. Όπως ο άλλος ληστής. Αυτό δίδαξε ο Παύλος. Η αγάπη είναι χάρισμα.Υπάρχουν δεκάδες αναρτήσεις στό μπλόγκ σχετικές μέ τόν οικουμενισμό. Ηταν μία επί πλέον. 26 Ιουλίου 2013 - 10:41 π.μ.

Ο Χαρίσης είπε...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου, αλλά παραβιάζεις ανοιχτές πόρτες. Κανείς δεν είπε να αγαπάμε μόνο τους ανθρώπους. Δεν απαντάς επι του θέματος. Και το θέμα είναι η σχέση αγάπης και δικαιοσύνης. Η άποψη που εκφέρεις οτι η αγάπη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς δικαιοσύνη είναι πέρα για πέρα δυτική-προτεσταντική θεολογία. Διότι και αυτοί πιστεύουν οτι ο Χριστός σταυρώθηκε για να "εκτίσει" ποινή για λογαριασμό των ανθρώπων για να "ανακουφιστεί" η δικαιοσύνη του Θεού. Η πραγματική αγάπη όμως ξεχνάει το "δίκιο" ξεχνάει το "νόμο" ξεχνάει τις ισορροπίες. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Πατέρας με τον άσωτο υιό ήταν μεν άδικο, αλλά αυτός είναι ο δρόμος της Αγαπης.
Υ.Γ.1 Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει η άποψη της ΧΥΖ προτεστάντισας με τον Οικουμενισμό. Εμένα περισσότερο μου κάνει για έμμεση διαφήμιση του προτεσταντισμού, παρά οτιδήποτε άλλο.
Υ.Γ.2 Είναι άλλο πράγμα (λανθασμένο βεβαίως) να πηγαίνει ο Πατριάρχης και να κάνει συμπροσευχές με τον Πάπα, άλλο πράγμα ο διάλογος των εκκλησιών (σωστό υπό προϋποθέσεις) και άλλο πράγμα να πιστεύει και να θέλει κανείς την ένωση των εκκλησιών με οποιοδήποτε κόστος. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Υ.Γ.3 Πρόσεχε αδερφέ! Όποιος ασχολείται περισσότερο με τις αιρέσεις και λιγότερο με την Ορθοδοξία δεν είναι σε καλό μονοπάτι. Και όποιος ασχολείται περισσότερο με τα σφάλματα των άλλων και λιγότερο με τη δική του διόρθωση μοιάζει σαν αυτόν που οδηγάει κοιτώντας μόνο το πίσω καθρεφτάκι. 26 Ιουλίου 2013 - 1:45 μ.μ.

Ο amethystos είπε...
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Η μετάνοια είναι η δικαιοσύνη τού Θεού, η αδελφή τής αγάπης. Όπως πολύ καλά τό εντόπισες, ο ένας ληστής σώθηκε λόγω τής μετάνοιάς του. Ο άλλος χάθηκε γιατί πόνταρε στή δύναμη, χωρίς μετάνοια.
Αφού ερμηνεύεις τήν δικαιοσύνη αιρετικά, ποιός σέ βεβαιώνει ότι δέν ερμηνεύεις καί τήν αγάπη αιρετικά;
Ο πρώτος λόγος τού Κυρίου ήταν Μετανοείτε ήγγικεν η Βασιλεία τών Ουρανών.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ, γιά τήν παιδαγωγία μας. Διότι είμαστε σέ πτώση.
ΜΙΑ ΑΙΡΕΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ. Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. ΔΕΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΟΥΤΕ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΙΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ" ΧΩΡΙΣ ΔΟΓΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ. Τήν διδασκαλία τού Ζηζούλα, ακριβώς.
Οι θρησκευτικές απόψεις της κυρίας περιέχονται μέσα στό δόγμα τού Ζηζιούλα. Ανήκουν στήν ίδια αίρεση. Δέν είσαι ο μόνος πού αγνοεί τά πράγματα, η αδιαφορία είναι τό χαρακτηριστικό τών σημερινών ορθοδόξων. Εσύ μπορεί νά έμαθες από τήν γιαγιά σου νά ανάβεις κεράκι στίς εικόνες, τά παιδιά σου όμως ποιός θά τά μάθει; ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, ΝΑ ΑΝΑΒΟΥΝ ΚΕΡΑΚΙ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ!!!
Πάντως είχαμε μιά πρόοδο. Από τήν καταδίκη μας στήν αιώνια κόλαση μέ τούς φαρισαίους μάς συμβουλεύεις πώς να σωθούμε. Κάτι είναι ! Ευχαριστούμε. 26 Ιουλίου 2013 - 5:34 μ.μ.

Ο amethystos είπε...
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΜΑΣ.
(Ψαλμός 4ος)
2 ΕΝ τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 3 υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; (διάψαλμα). 4 καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. 5 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. (διάψαλμα). 6 θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον. 7 πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; ᾿Εσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. 8 ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. 9 ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με. 26 Ιουλίου 2013 - 7:53 μ.μ.